Τα αιολικά πάρκα μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο τοπίο,[1] καθώς συνήθως πρέπει να εξαπλωθούν σε μεγαλύτερη έκταση από άλλους σταθμούς παραγωγής ενέργειας[2][3] και πρέπει να κατασκευαστούν στην άγρια φύση και σε αγροτικές περιοχές, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε "εκβιομηχάνιση της υπαίθρου".[4] Συγκρούσεις λαμβάνουν χώρα ιδίως σε γραφικά τοπία με ή χωρίς πολιτιστική σημασία.
Οι ανεμογεννήτριες, όπως και πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και κτίρια, αυξάνουν επίσης το ποσοστό θανάτου των πτηνών, όπως τα πουλιά και οι νυχτερίδες. Μια σύνοψη των υφιστάμενων μελετών χωροθέτησης που καταρτίστηκε το 2010 από τον Εθνικό Συντονιστικό Συνεργατικό Αιολικό Οργανισμό των ΗΠΑ εντόπισε λιγότερους από 14 και συνήθως λιγότερους από τέσσερις θανάτους πτηνών ανά εγκατεστημένο μεγαβάτ ετησίως, αλλά μεγαλύτερη διακύμανση στον αριθμό των θανάτων νυχτερίδων.[5] Όπως και άλλες έρευνες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορισμένα είδη (π. χ. μεταναστευτικές νυχτερίδες και ωδικά πτηνά) είναι γνωστό ότι βλάπτονται περισσότερο από άλλα και ότι παράγοντες όπως η χωροθέτηση των ανεμογεννητριών μπορεί να είναι σημαντικοί.
Οι ανεμογεννήτριες παράγουν επίσης θόρυβο, ο οποίος σε απόσταση 300 μέτρων (980 πόδια) μπορεί να είναι περίπου 45 ντεσιμπέλ- ωστόσο, σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου, οι περισσότερες ανεμογεννήτριες γίνονται μη ακουστές. Ο δυνατός ή επίμονος θόρυβος αυξάνει το άγχος, το οποίο μπορεί στη συνέχεια να οδηγήσει σε ασθένειες.[6] Σύμφωνα με έρευνα, εξαιτίας της τοποθέτησής τους, τα δεδομένα από την παρακολούθηση δύο ομάδων αναπτυσσόμενων χηνών αποκάλυψαν σημαντικά χαμηλότερο σωματικό βάρος και υψηλότερες συγκεντρώσεις μιας ορμόνης του στρες στο αίμα της πρώτης ομάδας χηνών που βρισκόταν σε απόσταση 50 μέτρων σε σύγκριση με μια δεύτερη ομάδα που βρισκόταν σε απόσταση 500 μέτρων από την ανεμογεννήτρια.[7]