Περιπέτεια του μεσονυχτίου
| Περιπέτεια του Μεσονυχτίου It's Love I'm After | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Άρτσι Μάγιο Χάρι Τζο Μπράουν |
| Παραγωγή | Χαλ Ουόλις |
| Σενάριο | Κέισι Ρόμπινσον Μόρις Χάνλαϊν (Διήγημα) |
| Πρωταγωνιστές | Λέσλι Χάουαρντ Μπέτι Ντέιβις Ολίβια Ντε Χάβιλαντ |
| Μουσική | Χάιντς Ρούμχελντ |
| Φωτογραφία | Τζέιμς βαν Τρις |
| Μοντάζ | Όουεν Μαρκς |
| Ενδυματολόγος | Orry-Kelly |
| Εταιρεία παραγωγής | First National |
| Διανομή | Warner Bros. |
| Πρώτη προβολή |  20/11/1937 |
| Κυκλοφορία | 1937 |
| Διάρκεια | 90 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ταινία Περιπέτεια του Μεσονυχτίου (αγγλ. It's Love I'm After) είναι κωμωδία παραγωγής 1937 σε σκηνοθεσία Άρτσι Μάγιο με πρωταγωνιστές τους Λέσλι Χάουαρντ, Μπέτι Ντέιβις, Ολίβια Ντε Χάβιλαντ. Το σενάριο του Κέισι Ρόμπινσον είναι βασισμένο στο διήγημα του Μόρις Χάνλαϊν Gentlemen After Midnight. Η ταινία σηματοδότησε την τρίτη συνεργασία της Ντέιβις με τον Λέσλι Χάουαρντ μετά τις ταινίες Ανθρώπινη Δουλεία (Of Human Bondage) και Το απολιθωμένο δάσος (The Petrified Forest) καθώς και την πρώτη της συνεργασία με την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ που έμελλε να γίνει επιστήθια φίλη της.
Υπόθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μπέιζιλ Άντεργουντ (Λέσλι Χάουαρντ) και η Τζόις Άρντεν (Μπέτι Ντέιβις) είναι ηθοποιοί του θεάτρου, ζευγάρι τόσο στη σκηνή όσο και στην πραγματικότητα. Είναι γνωστοί τόσο για τις φλογερές τους ερωτικές σκηνές στο παλκοσένικο, όσο και για τους ομηρικούς τους καυγάδες εκτός σκηνής. Παρά το γεγονός ότι αγαπιούνται οι αιώνιοι καυγάδες τους τους εμποδίζουν στο να πάρουν την απόφαση να παντρευτούν. Κωμικά γεγονότα πρόκειται να συμβούν όταν ο Μπέιζιλ γνωρίζεται με μια ένθερμη θαυμάστριά του την Μάρσια Γουέστ (Ολίβια Ντε Χάβιλαντ). Η Μάρσια είναι αρραβωνιασμένη με τον Χένρι Γκραντ (Πάτρικ Νόουλες), αλλά είναι ερωτευμένη με τον Μπέιζιλ. Μετά από παράκληση του Χένρι, ο Μπέιζιλ αποφασίζει να αποδείξει στην Μάρσια ότι στην πραγματικότητα είναι διαφορετικός από αυτό που εκείνη βλέπει στη σκηνή προκαλώντας τη ζήλια της Τζόις. Το σενάριο επιτρέπει στον Λέσλι Χάουαρντ να ξεδιπλώσει το θεατρικό του ταλέντο απαγγέλοντας ατάκες από έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
Πληροφορίες Παραγωγής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λέσλι Χάουαρντ ήθελε για συμπρωταγωνίστριές του την Γκέρτρουντ Λόρενς ή την Ίνα Κλερ με τις οποίες είχε ήδη συνεργαστεί στη σκηνή και ήξερε τις κωμικές τους δυνατότητες. Οι δυο ηθοποιοί είχαν όμως περιορισμένη κινηματογραφική εμπειρία. Όταν ο παραγωγός Χαλ Ουόλις συνάντησε τη Λόρενς για να της παραχωρήσει το ρόλο εκείνη έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Στη συνέχεια ο Ουόλις και ο Χάουαρντ είδαν την βρετανική ταινία του 1936 Men Are Not Gods, που είχε ως πρωταγωνίστρια τη Λόρενς και διαπίστωσαν ότι δεν έγραφε καλά στο φακό[1].
Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε χωρίς να έχει ευρεθεί πρωταγωνίστρια, όταν κάποια στιγμή ο Ουόλις σκέφτηκε ότι μια κωμωδία καταστάσεων θα ήταν μεγάλη αλλαγή για το ανερχόμενο αστέρι της Warner Μπέτι Ντέιβις, η οποία φημιζόταν για το εύρος τις σε δραματικές ταινίες κι είχε μόλις ολοκληρώσει τα γυρίσματα του That Certain Woman πλάι στον Χένρι Φόντα. Η Ντέιβις απέρριψε αρχικά το ρόλο της Τζόις θεωρώντας ότι ήταν καλύτερος ο ρόλος της Μάρσια Γουέστ. Επίσης απεχθανόταν τη σκέψη ότι το όνομα της θα εμφανιζόταν δεύτερο στους τίτλους μετά από εκείνο του Χάουαρντ. Αλλά τελικά αποφάσισε να δεχτεί το ρόλο θεωρώντας ότι η κωμωδία θα ήταν καλή αλλαγή για το ρεπερτόριό της. Η Ντέιβις ζήτησε μια βδομάδα ξεκούρασης παραπάνω πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα όταν ο Ουόλις της ζήτησε να παρουσιαστεί στο πλατό των γυρισμάτων[1]. Η Ντέιβις επέμεινε: Δώσε μου ακόμη μια βδομάδα... Πρέπει να καταφέρω να υποδυθώ κάτι καλύτερο από μια ζηλιάρα μεγάλη γυναίκα[2]. Η ηθοποιός ζήτησε επίσης να αντικατασταθεί ο διευθυντής φωτογραφίας Τζέιμς Βαν Τρις με τον Τόνι Γκάουντιο, έναν από τους λίγους καμεραμάν που εμπιστευόταν κι ο παραγωγός συμφώνησε αν και το όνομα του Βαν Τρις εμφανίστηκε τελικά στους τίτλους[1].
Υποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές. Το περιοδικό Time την αποκάλεσε απολαυστική και αναίσχυντη διασκέδαση, καθώς η ταινία διακωμωδεί με εύστοχο τρόπο τον κόσμο του θεάτρου[3].
Ο Κρεγκ Μπάτλερ στην ιστοσελίδα Allmovie έγραψε ότι η ταινία έχει αγνοηθεί αδίκως και πρόσθεσε ότι πρόκειται για μια απολαυστική εμπειρία που δίνει την ευκαιρία στο πρωταγωνιστικό τρίο να ξεδιπλώσει το κωμικό του ταλέντο το οποίο η κοινή γνώμη επίσης αγνοεί (καθώς και οι τρεις πρωταγωνιστές συμμετείχαν κυρίως σε δραματικές ταινίες). Επίσης πρόσθεσε ότι η ταινία λόγω κάποιων σεναριακών ελλείψεων και λόγω των διαλόγων που σε ορισμένα σημεία ξεφεύγουν από εκείνα του στερεότυπου της κωμωδίας καταστάσεων δεν έχει τη φήμη άλλων κωμωδιών της περιόδου. Παρά το γεγονός αυτό χαρακτηρίζει την ταινία ένα μικρό διαμάντι που προκαλεί γέλιο[4].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 It's Love I'm After at Turner Classic Movies
- ↑ Higham, Charles, The Life of Bette Davis. New York: Macmillan Publishing Company 1981. ISBN 0-025-51500-4, p. 101
- ↑ «Time review». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «It's Love I'm After at Allmovie». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Περιπέτεια του μεσονυχτίου στην IMDb (Αγγλικά)
- Περιπέτεια του μεσονυχτίου στο AllMovie (Αγγλικά)
- Περιπέτεια του μεσονυχτίου στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Περιπέτεια του μεσονυχτίου στο TCMDB (Αγγλικά)
- Περιπέτεια του μεσονυχτίου στο AlloCine (Γαλλικά)
- Περιπέτεια του μεσονυχτίου στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου
