Περιφέρεια Μανταλέι

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 20/05/2023.
Μάνταλεϊ

Σημαία
ΧώραΜιανμάρ
Διοικητική υπαγωγήΜιανμάρ
ΠρωτεύουσαΜανταλέι
Έκταση30.888,09 km²
Υψόμετρο165 μέτρα[1]
Πληθυσμός6.165.723
Γεωγραφικές συντεταγμένες21°0′0″N 95°45′0″E
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η περιφέρεια Μανταλέι (Βιρμανικά: မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး, προφέρεται: máɴdəlé táiɴ dèθa̰ dʑí, πρώην Διαίρεση Μανταλέι) είναι μια διοικητική διαίρεση της Μιανμάρ. Βρίσκεται στο κέντρο της χώρας, συνορεύει με τις περιφέρειες Σαγκαΐνγκ και Μαγκουάι προς τα δυτικά, την πολιτεία Σαν προς τα ανατολικά, και τη περιφέρεια Μπάγκο και τη πολιτεία Καγίν στο νότο. Η περιφερειακή πρωτεύουσα είναι το Μανταλέι. Νότια της περιφέρειας βρίσκεται η εθνική πρωτεύουσα Νέπιντο. Η περιφέρεια αποτελείται από επτά επαρχίες, οι οποίες υποδιαιρούνται σε 30 δήμους και 2,320 πτέρυγες και το εκτάσεις χωριών.

Η περιφέρεια Μανταλέι είναι σημαντική στην οικονομία της Μιανμάρ, αντιπροσωπεύοντας το 15% της εθνικής οικονομίας. Είναι υπό τη διοίκηση της Περιφερειακής Κυβέρνησης της Μανταλέι. Ο επικεφαλής υπουργός είναι ο Ζάου Μγιντ Μαούνγκ. Η έκταση είναι 37.945,6 τ.χλμ. Η ζώνη ώρας είναι η UTC+06:30.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιστορία της περιφέρειας Μανταλέι είναι κατά πολύ η ίδια με αυτή της Άνω Μιανμάρ, εκτός από το ότι για μεγάλο μέρος της ιστορίας της Βιρμανίας, η πολιτική δύναμη προερχόταν από τις βασιλικές πρωτεύουσες που βρίσκονται στην περιφέρεια Μανταλέι. Η πρωτεύουσα της χώρας, η Νέπιντο, και οι περισσότερες πρώην βασιλικές πρωτεύουσες της Βιρμανίας - το Μπαγκάν, η Άβα, η Αμαραπούρα και το Μανταλέι—όλες βρίσκονται εδώ.

Οι θιβετοβιρμανόφωνοι Πιου ήταν οι πρώτοι ιστορικοί κάτοικοι που κυριάρχησαν στην ξηρή ζώνη στην κεντρική Μιανμάρ, που περιλαμβάνει την περιφέρεια Μανταλέι ήδη από τον 1ο αιώνα μ.Χ. Από τις αρχές του 9ου αιώνα, οι Πιου αποδεκατίστηκαν σε μια σειρά πολέμων με το βασίλειο Νανζάο από το Γιουνάν. Οι Βιρμανοί, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στην περιοχή από το Γιουνάν τον 9ο αιώνα, ίδρυσαν δική τους πόλη, το Παγκάν, το 849. Η δυναστεία του Παγκάν σιγά-σιγά κυριάρχησε στην κεντρική ζώνη κατά τους επόμενους δύο αιώνες, και από τα τέλη του 11ου αιώνα, στη σημερινή Μιανμάρ. Η Βιρμανική γλώσσα και αλφάβητο ήρθε στο προσκήνιο με την βασιλική πατρωνία των βασιλιάδων του Παγκάν.

Μετά την πτώση του Παγκάν προς τους Μογγόλους το 1287, τμήματα της κεντρικής Μιανμάρ ελέγχονταν από μια σειρά ηγεμόνων: τους Μογγόλους (1287-π. 1303), τους Μγινσαΐνγκ (1298-1313), τους Πίνγια (1313-1364), και τους Σαγκαΐνγκ (1315-1364). Το 1364, το βασίλειο Άβα ηγούμενο από βιρμανοποιημένους βασιλιάδες Σαν επανένωσαν όλη την κεντρική Μιανμάρ. Η Κεντρική Μιανμάρ ήταν υπό τον έλεγχο των Άβα μέχρι το 1527, και υπό τους Σαν του Μοχνγίν (1527-1555). Ο Βιρμανικός πολιτισμός και λογοτεχνία εγκαθιδρύθηκε σε αυτή την εποχή. Η Κεντρική Βιρμανία ελεγχόταν από το Βασίλειο Λάσιο από το 1555 μέχρι το 1752. Μέρη της περιοχής, έπεσε για βραχύβιο χρονικό διάστημα στους Μον του Πεγκού (Μπάγκο) (1752-1753). Η Δυναστεία Κονμπαούνγκ κυβέρνησε την περιοχή μέχρι τον Δεκέμβριο του 1885, όταν έχασε όλη την Άνω Μιανμάρ στο Τρίτο Αγγλοβιρμανικό Πόλεμο.

Η Βρετανική διοίκηση οργάνωσε εφτά διαιρέσεις στην Άνω Μιανμάρ: Μανταλέι, Μεϊκτίλα, Μίνμπου, Σαγκαΐνγκ, και τις Ομόσπονδες Πολιτείες Σαν (Βόρεια και Νότια). Η διαίρεση Μανταλέι περιλαμβάνεται στη σημερινή πολιτεία Κατσίν. Γύρω στο 1940, η διαίρεση Μεϊκτίλα συγχωνεύτηκε με τη διαίρεση Μανταλέι. Μεγάλο μέρος της Ανώτερης Μιανμάρ, συμπεριλαμβανομένης της διαίρεσης Μανταλέι, βρισκόταν υπό Ιαπωνική κατοχή στον Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ Μαΐου 1942 και Μαρτίου 1945. Όταν η χώρα κέρδισε την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο τον Ιανουάριο του 1948, οι επαρχίες Μγικγίνα και Μπάμο αποσπάστηκαν για την δημιουργία της πολιτείας Κατσίν.[2]

Διοικητικές διαιρέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επαρχία Μανταλέι αποτελείται από 31 δήμους οργανωμένες σε επτά επαρχίες. Αυτές είναι οι παρακάτω:

  • Επαρχία Κιάουκσε
  • Επαρχία Μανταλέι
  • Επαρχία Μεϊκτίλα
  • Επαρχία Μγινγκγιάν
  • Επαρχία Νιαούνγκ-Ου
  • Επαρχία Πγιν Ου Λουίν
  • Επαρχία Γιαμεθίν

Κυβέρνηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτελεστική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Νομοθετική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Δικαστική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Δημογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θρησκεία στο Μανταλέι (2015)[3]

  Βουδισμός (95.7%)
  Ισλάμ (3%)
  Χριστιανισμός (1.1%)
  Ινδουισμός (0.2%)
Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος Πληθ.   ±%  
1973 3,668,493 —    
1983 4,577,762 +24.8%
2014 6,165,723 +34.7%

Η πλειοψηφία του πληθυσμού στην περιφέρεια Μανταλέι είναι Βιρμανοί. Στη μητροπολιτική περιοχή του Μανταλέι, ωστόσο, υπάρχει μεγάλη κινεζική κοινότητα, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πρόσφατοι μετανάστες από το Γιουνάν, τώρα σχεδόν αντίπαλοι του Βιρμανικού πληθυσμού.[4] Μια μεγάλη κοινότητα των Ινδών ζει εδώ. Μια συρρικνωμένη αγγλοβιρμανική κοινότητα εξακολουθεί να υπάρχει στο Πγιν Ου Λουίν και το Μανταλέι. Ένας αριθμός Σαν ζουν κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της περιοχής.

Τα βιρμανικά είναι η κύρια γλώσσα της διαίρεσης. Ωστόσο, τα Κινέζικα ομιλούνται όλο και περισσότερο στη Μανταλέι και στο Μογκόκ.

Οικονομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γεωργία είναι η κύρια οικονομική πηγή βιοπορισμού. Οι κύριες καλλιέργειες που καλλιεργούνται στην περιφέρεια Μανταλέι είναι το ρύζι, το σιτάρι, το φυστίκι, το σουσάμι, το βαμβάκι, τα όσπρια, ο καπνός, το τσίλι, τα λαχανικά και άλλα. Στη βιομηχανία συμπεριλαμβανομένοται τα ζυθοποιεία αλκοολούχων ποτών, τα υφαντουργεία, τα εργοστάσια ζάχαρης, και ορυχεία πολύτιμων λίθων Ο τουρισμός αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της οικονομίας της περιφέρειας, καθώς περιέχει πολλά ιστορικά μνημεία, όπως το Μανταλέι, την Αμαραπούρα, το Μπαγκάν, το Πγιν Ου Λουίν, το όρος Πόπα και το Θανάκα. Τα σκληρά ξύλα όπως το τικ και το θανάκα επίσης καλλιεργούνται.

Εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκπαιδευτικές ευκαιρίες στη Μιανμάρ είναι εξαιρετικά περιορισμένες έξω από τις κύριες πόλεις, τη Γιανγκόν και το Μανταλέι. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, πάνω από 1 εκατομμύριο φοιτητές ήταν εγγεγραμμένοι σε 4.467 σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το 2005. Στο σύνολο, η συντριπτική πλειοψηφία, περίπου 4.000, είναι δημοτικά σχολεία. Μόνο το 13% των μαθητών του δημοτικού πηγαίνει στο γυμνάσιο.[5]

Σχολική χρονιά 2002-2003 Πρωτοβάθμια Δευτεροβάθμια Τριτοβάθμια
Σχολεία 4.011 231 113
Εκπαιδευτικοί 19.000 7.200 2.500
Φοιτητές 690.000 259.000 91.000

Η περιοχή έχει μερικά από τα καλύτερα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Μιανμάρ. Καθώς η ιατρική, η μηχανική και η πληροφορική είναι τα πιο περιζήτητα επαγγέλματα στη Μιανμάρ, το Πανεπιστήμιο Ιατρικής της Μανταλέι, το Πανεπιστήμιο Οδοντιατρικής Ιατρικής στο Μανταλέι, το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Μανταλέι και το Πανεπιστήμιο Υπολογιστικών Σπουδών στο Μανταλέι είναι από τα πιο εκλεκτικά πανεπιστήμια στη Μιανμάρ. Άλλα άκρως επιλεκτικά σχολεία είναι το Πανεπιστήμιο Αεροδιαστημικής Μηχανικής της Μιανμάρ και οι στρατιωτικές ακαδημίες στο Πγινουλουίν: Η Ακαδημία Υπηρεσιών Άμυνας και Τεχνολογική Ακαδημία Ενόπλων Δυνάμεων.

Φροντίδα υγείας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γενική κατάσταση της υγείας στη Μιανμάρ είναι κακή. Η στρατιωτική κυβέρνηση δαπανά από το 0.5% έως το 3% του ΑΕΠ της χώρας για την υγειονομική περίθαλψη, με συνέπεια να κατατάσσεται μεταξύ των χαμηλότερων στον κόσμο.[6][7] Αν και η υγεία είναι ονομαστικά δωρεάν, στην πραγματικότητα, οι ασθενείς πρέπει να πληρώσουν για την ιατρική περίθαλψη και τη θεραπεία, ακόμη και σε δημόσιες κλινικές και νοσοκομεία. Τα δημόσια νοσοκομεία στερούνται πολλές από τις βασικές εγκαταστάσεις και εξοπλισμό. Παρακάτω είναι μια περίληψη του δημόσιου υγειονομικού συστήματος της περιφέρειας, κατά το οικονομικό έτος 2002-2003.[8]

2002-2003 Αριθμός νοσοκομείων Αριθμός κλινών
Εξειδικευμένα νοσοκομεία 7 1.725
Γενικά νοσοκομεία με εξειδικευμένες υπηρεσίες 5 1.650
Γενικά νοσοκομεία 30 1.260
Κέντρα υγείας 43 688
Συνολικά 85 5.323

Το 2005, το δημόσιο σύστημα υγείας της διαίρεσης Μανταλέι είχε ελαφρώς πάνω από 1.000 γιατρούς και περίπου 2.000 νοσηλευτές που εργάζονται σε 44 νοσοκομεία και 44 κέντρα υγείας. Πάνω από 30 νοσοκομεία είχαν λιγότερες από 100 κλίνες. Δεδομένου ότι σχεδόν όλα τα μεγάλα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία και οι γιατροί βρίσκονται στο Μανταλέι, αυτά τα χαμηλά νούμερα για μια διαίρεση με 6 εκατομμύρια κατοίκους είναι στην πραγματικότητα ακόμα χειρότερα στο υπόλοιπο της διαίρεσης, αν και τα στοιχεία αυτά πιστεύεται ότι έχουν βελτιωθεί με την έλευση του Νέπιντο ως πρωτεύουσα της χώρας, το 2006, αν και το επίπεδο βελτίωσης παραμένει μη αναφερόμενο. Οι πιο ευκατάστατοι παρακάμπτουν το δημόσιο σύστημα υγείας και πηγαίνουν σε ιδιωτικές κλινικές στη Μανταλέι ή το Γιανγκόν, προκειμένου να λάβουν πιο γρήγορη ιατρική βοήθεια και υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.[9] Οι πλούσιοι συνήθως πάνε στο εξωτερικό (συνήθως στη Μπανγκόκ ή τη Σιγκαπούρη) για θεραπεία.[10]

Γκαλερί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λίμνη Θαουνγκταμάν
    Λίμνη Θαουνγκταμάν
  • Ηλιοβασίλεμα από το λόφο Μανταλέι
    Ηλιοβασίλεμα από το λόφο Μανταλέι
  • Μοναχοί στο Βουδιστικό Ναό
    Μοναχοί στο Βουδιστικό Ναό
  • Ηλιοβασίλεμα από τη γέφυρα Ου Μπάιν
    Ηλιοβασίλεμα από τη γέφυρα Ου Μπάιν
  • Το όρος Πόμπα
    Το όρος Πόμπα
  • Το Παλάτι των Βασιλέων στο Μανταλέι
    Το Παλάτι των Βασιλέων στο Μανταλέι
  • Ο εθνικός κήπος Καντάουγκγι στο Πγιν Ου Λουίν
    Ο εθνικός κήπος Καντάουγκγι στο Πγιν Ου Λουίν
  • Μπαγκάν
    Μπαγκάν

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Αγγλικά) GeoNames. 2005. Ανακτήθηκε στις 9  Ιουλίου 2017.
  2. ↑ «Myanmar Divisions». Statoids. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2009. 
  3. ↑ Department of Population Ministry of Labour, Immigration and Population MYANMAR (Ιουλίου 2016). The 2014 Myanmar Population and Housing Census Census Report Volume 2-C. Department of Population Ministry of Labour, Immigration and Population MYANMAR. σελίδες 12–15. 
  4. ↑ Stephen Mansfield (1999-05-13). «Myanmar's Chinese connection». The Japan Times. http://search.japantimes.co.jp/cgi-bin/fv19990513a2.html. 
  5. ↑ «Education statistics by level and by State and Division». Myanmar Central Statistical Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2009. 
  6. ↑ «PPI: Almost Half of All World Health Spending is in the United States». 2007-01-17. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-02-05. https://web.archive.org/web/20080205231908/http://www.ppionline.org/ppi_ci.cfm?knlgAreaID=108&subsecID=900003&contentID=254167. 
  7. ↑ Yasmin Anwar (2007-06-28). 06.28.2007 «Burma junta faulted for rampant diseases». UC Berkeley News. http://www.berkeley.edu/news/media/releases/2007/06/28_Burma.shtml 06.28.2007. 
  8. ↑ «Hospitals and Dispensaries by State and Division». Myanmar Central Statistical Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2009. 
  9. ↑ Aye Lei Tun (2007-06-11). Mandalay continues to play vital role as healthcare centre for the upper north. The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-07-20. https://web.archive.org/web/20080720031631/http://www.mmtimes.com/feature/health/h011.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-06-18. 
  10. ↑ Thein Win Nyo (2007-06-11). Medical tourism gives patients options. The Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-07-20. https://web.archive.org/web/20080720093301/https://www.mmtimes.com/feature/health/h012.htm. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]