Συντεταγμένες: 45°39′0.0″N 13°46′4.3″E / 45.650000°N 13.767861°E
Πιάτσα Ουνιτά ντ' Ιτάλια | |
---|---|
Είδος | πλατεία |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°39′0″N 13°46′4″E |
Διοικητική υπαγωγή | Τεργέστη |
Χώρα | Ιταλία |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Η Πιάτσα Ουνιτά ντ' Ιτάλια (ιταλικά: Piazza Unità d'Italia, μτφ. «πλατεία Ενότητας της Ιταλίας») είναι η κεντρική πλατεία της Τεργέστης. Βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου του Σαν Τζούστο. Η πλατεία από τη μία πλευρά ανοίγεται προς τον κόλπο της Τεργέστης και περιβάλλεται από πολυάριθμα κτίρια τα οποία στην πλειοψηφία τους αποτελούν έδρες δημοσίων υπηρεσιών όπως το δημαρχείο και το κτίριο της περιφέρειας του Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια. Η πλατεία έχει συνολική έκταση 12.280 τ.μ. και είναι η μεγαλύτερη παραθαλάσσια πλατεία της Ευρώπης.[1][2][3]
Η αρχική της ονομασία ήταν «πλατεία του Αγίου Πέτρου» εξαιτίας της ύπαρξης μίας μικρής εκκλησίας ενώ στη συνέχεια ονομάστηκε Πιάτσα Γκράντε (ιταλ: Piazza Grande). Έλαβε το όνομα «Πιάτσα Ουνιτά» το 1918 όταν η πόλη προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Ιταλίας ενώ πήρε το σημερινό της όνομα το 1955 όταν η πόλη ενσωματώθηκε στην Ιταλία, ύστερα από τη διάλυση της Ελεύθερης ζώνης της Τεργέστης. Το 1938, ο Μπενίτο Μουσολίνι από το κεντρικό μπαλκόνι του δημαρχείου της Τεργέστης ανακοίνωσε επίσημα σε όλη την Ιταλία, τους φυλετικούς νόμους του φασιστικού καθεστώτος.[4]
Τα κτίρια που περιβάλλουν την πλατεία (από τα δεξιά προς τα αριστερά και από την πλευρά της θάλασσας προς το εσωτερικό) είναι τα εξής:
Μετά την απόφαση για μερική επιχωμάτωση του βοηθητικού λιμένα της Τεργέστης (1858-1863) η πλατεία βρέθηκε στο επίκεντρο ενός συνολικού επανασχεδιασμού. Επικράτησε η ιδέα της δημιουργίας ενός ανοιχτού χώρου δίπλα στη θάλασσα, τον οποίο θα περιέβαλλαν τα ήδη υπάρχοντα κτίρια. Το σχέδιο είχε ως απαραίτητη προυπόθεση την κατεδάφιση των τειχών και των κτιρίων που έκλειναν την πλατεία από την πλευρά της θάλασσας ώστε το κτίριο του δημαρχείου που θα κατασκευαζόταν, να βρεθεί σε ευθεία γραμμή με τη θάλασσα. Το 1875, ο αρχιτέκτονας Τζουζέπε Μπρούνι κέρδισε το διαγωνισμό για το σχεδιασμό του νέου κτιρίου.
Στο κτίριο του δημαρχείου προστέθηκε και ένας πύργος πάνω στον οποίο βρίσκεται ακόμη και σήμερα μία καμπάνα και δύο ανθρώπινα ομοιώματα που την χτυπούν και σηματοδοτούν την ώρα και ονομάζονται Μικέτσε και Γιακέτσε (από το σλοβένικο Mihec και Jakec). Τα δύο ομοιώματα που υπάρχουν σήμερα στον πύργο είναι πιστά αντίγραφα των γνησίων, τα οποία έχουν μεταφερθεί στον πύργο του Σαν Τζούστο για να προστατευθούν από τη φθορά.[6]
Μεταξύ του 1751 και του 1754, στην τότε Πιάτσα Γκράντε, αποφασίστηκε να οικοδομήθει μια κρήνη που ήθελε να απεικονίσει την Τεργέστη ως μία πόλη ευνοημένη από την τύχη χάρη στην ίδρυση του ελεύθερου λιμένα από τον Κάρολο ΣΤ΄ και στις αναπτυξιακές πολιτικές της Μαρίας Θηρεσίας της Αυστρίας. Το έργο δημιουργήθηκε από τον γλύπτη Τζοβάνι Μπατίστα Ματσολένι. Η κρήνη αποτελείται από τέσσερα περιμετρικά αγάλματα που συμβολίζουν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ζούσαν στις τότε γνωστές ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική). Το νερό ρέει από τέσσερις αλληγορικές μορφές που συμβολίζουν τους ποταμούς των τεσσάρων ηπείρων. Στην κορυφή της κρήνης υπάρχει ένα άλλο άγαλμα το οποίο απεικονίζει μία φτερωτή γυναικεία μορφή με ανοιχτές αγκάλες και συμβολίζει την Τεργέστη. Το 1938, εξαιτίας της επίσκεψης του Μπενίτο Μουσολίνι στην Τεργέστη, η κρήνη αφαιρέθηκε και επανατοποθετήθηκε το 1970.[7]
Ελάχιστα μέτρα στα δεξιά της κρήνης των Τεσσάρων Ηπείρων (ιταλ: fontana dei Quattro Continenti) βρίσκεται ο ανδριάντας του Καρόλου ΣΤ΄ των Αψβούργων. Το 1728, επ' ευκαιρία της επίσκεψης του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ στην Τεργέστη, αποφασίστηκε να ανεγερθεί το άγαλμα για να τιμήσουν τον αυτοκράτορα ο οποίος το 1719 έδωσε εντολή και ιδρύθηκε ο ελεύθερος λιμένας της Τεργέστης, γεγονός το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της πόλης δίνοντας σημαντική ώθηση στο εμπόριο.[8]
Το γλυπτό απεικονίζει όρθιο τον αυτοκράτορα και κοιτάζει προς το παλαιό κέντρο της πόλης (στην πλατεία Χρηματιστηρίου) και δείχνει τη θάλασσα. Δεδομένης της βιασύνης που υπήρξε λόγω της επικείμενης επίσκεψης του αυτοκράτορα, το άγαλμα αρχικά ήταν ξύλινο και επιχρυσωμένο και το 1756 αντικαταστάθηκε από το πέτρινο άγαλμα που υπάρχει έως σήμερα.
Το κτίριο βρίσκεται ανάμεσα στο δημαρχείο και το παλάτσο Στράττι και κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Τζουζέπε Μπρούνι μεταξύ του 1871 και του 1873, παίρνοντας τη θέση της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου και του Σαν Ρόκκο.
Το κτίριο σχεδιάστηκε με βάση τις υποδείξεις που έκαναν στον αρχιτέκτονα οι άνθρωποι του δημαρχείου και πήρε την ονομασία «Μοντέλο» διότι το σκεπτικό ήταν να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για την γενικότερη ανακατασκευή των κτιρίων που λάμβαναν χώρα στην τότε Πιάτσα Γκράντε. Αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως ξενοδοχείο αλλά διέκοψε τη λειτουργία του το 1912.[9]
|