Πιερ-Ανρί ντε Βαλανσιέν | |
---|---|
Αυτοπροσωπογραφία | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pierre-Henri de Valenciennes (Γαλλικά) |
Γέννηση | 6 Δεκεμβρίου 1750[1][2][3] Τουλούζη |
Θάνατος | 16 Φεβρουαρίου 1819[1][2][3] πρώην 11ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[4] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] |
Σπουδές | Institut supérieur des arts de Toulouse |
Ιδιότητα | ζωγράφος |
Συγγενείς | Achille Valenciennes (ανιψιός)[6] |
Σημαντικά έργα | Δασωμένο τοπίο με Βακχική σκηνή |
Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιερ-Ανρί ντε Βαλανσιέν (Pierre-Henri de Valenciennes, 6 Δεκεμβρίου 1750 - 16 Φεβρουαρίου 1819) ήταν Γάλλος ζωγράφος που άσκησε σημαντική επιρροή στην καθιέρωση της πρακτικής En plein air (υπαίθρια ζωγραφική).
Ο Βαλανσιέν εργάστηκε στη Ρώμη από το 1778 έως το 1782, όπου έκανε πολλές μελέτες τοπίου απευθείας από τη φύση, μερικές φορές ζωγραφίζοντας την ίδια συστάδα δένδρων ή σπιτιών σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. [7] Θεωρητικοποίησε αυτή την ιδέα στην πραγματεία του Éléments de perspective pratique, a l'usage des artistes, suivis de réflexions et conseils à un élève sur la peinture, et particulièrement sur le genre du paysage, (1799) αναπτύσσοντας μια ιδέα ενός « πορτρέτου τοπίου» στο οποίο ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει ένα τοπίο απευθείας ενώ το βλέπει, φροντίζοντας να συλλάβει τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες.
Η ζωγραφική στην ύπαιθρο επέτρεψε στον Βαλανσιέν να συλλάβει τις φευγαλέες αλλαγές ενός τοπίου λόγω του φωτός και των καιρικών συνθηκών. Ήταν υποστηρικτής των καλλιτεχνών που εργάζονταν έξω και ζωγράφιζαν την ίδια σκηνή πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας. [8] Αν και μίλησε για αυτό ως ένα είδος ζωγραφικής που ενδιαφέρει κυρίως τους "ερασιτέχνες", [9] όπως τη διακρίνει από την ανώτερη ακαδημαϊκή τέχνη, το θεώρησε ιδιαίτερα ενδιαφέρον και για τα δικά του έργα τα σωζόμενα "πορτρέτα τοπίου" ήταν τα πλέον αξιοσημείωτα σύμφωνα με μεταγενέστερους σχολιαστές. [7]
Προέτρεψε συγκεκριμένα τους καλλιτέχνες να συλλάβουν τις ξεχωριστές λεπτομέρειες της αρχιτεκτονικής, των κοσμητικών στοιχείων, της γεωργίας και των λοιπών σκηνών, προκειμένου να δώσει στο τοπίο μια αίσθηση ότι ανήκει σε συγκεκριμένο μέρος. Σε αυτό πιθανότατα επηρέασε άλλους Γάλλους καλλιτέχνες που δραστηριοποιήθηκαν στην Ιταλία, οι οποίοι υιοθέτησαν μια ανθρωπολογική προσέγγιση στη ζωγραφική αγροτικών περιοχών και εθίμων, όπως οι Υμπέρ Ρομπέρ, Πιερ-Ατανάζ Σωβέν (Pierre-Athanase Chauvin) και Ασίλ-Ετνά Μιχαγιόν (Achille-Etna Michallon). [9]
Μεταξύ των μαθητών του ήταν οι Ζαν-Βικτόρ Μπερτέν (Jean-Victor Bertin), Ασίλ-Ετνά Μιχαγιόν, Λουί Ετιέν Βατλέ (Louis Étienne Watelet), Λουί-Φρανσουά Λεζέν (Louis-François Lejeune) και ο πρώτος Γάλλος ζωγράφος πανοραμικών απόψεων Πιερ Πρεβό (Pierre Prévost).
Γεννημένος στην πόλη της Τουλούζης, πέθανε στο Παρίσι και τάφηκε εκεί στο κοιμητήριο του Περ Λασάιζ.
|