Πιερ Μπαλμέν

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|1|11|2024}}


Πιέρ Μπαλμέν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Pierre Balmain (Γαλλικά)
Γέννηση18  Μαΐου 1914[1][2][3]
Σαιν-Ζαν-ντε-Μωριέν[4]
Θάνατος29  Ιουνίου 1982[1][5][2]
Νεγί-συρ-Σεν[4]
Αιτία θανάτουκαρκίνος του ήπατος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6]
Ιδιότηταgrand couturier και ενδυματολόγος
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Πιερ Μπαλμαίν (Pierre Balmain, 18 Μαΐου 1914 - 29 Ιουνίου 1982) ήταν Γάλλος σχεδιαστής μόδας και δημιουργός του ομώνυμου οίκου μόδας. Πάντα οι δημιουργίες του συνδύαζαν τη κομψότητα με τη απλότητα. Ήταν πρωτοπόρος στην δημιουργία του νέου στυλ στη γαλλική μόδα αμέσως μετά τον πόλεμο και του Jolie Madame style των μέσων της δεκαετίας του 1950.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1914 στο St.Jeande Maurienne της Γαλλίας. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης επιχείρησης χονδρικού υφασματεμπορίου στην Προβηγκία ενώ η μητέρα του εργαζόταν σε κατάστημα με γυναικεία ρούχα που διατηρούσαν οι δύο αδελφές της. Έτσι, από παιδί, έμαθε τα πάντα για το ύφασμα. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στην αρχιτεκτονική στο École Nationale Supérieure des Beaux-Arts (Παρίσι 1933-34) για να ασχοληθεί με τη μόδα. Αρχικά πούλησε τρία σχέδια του στον Robert Piguet (1934). Στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στους Εντουάρ Μολινέ (Edward Molyneux, 1934-38) και αργότερα στον Λελόν (Lelong, 1939, 1941-45) μαζί με τον νεαρό τότε Κριστιάν Ντιόρ. Αμέσως μετά τον πόλεμο, το φθινόπωρο του 1945, στη rue Francois 1er στο Παρίσι άνοιξε δικό του οίκο μόδας. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εποχή που σπάνιζαν τα υφάσματα, παρουσίασε φορέματα εφαρμοστά στη μέση με μακριές φούστες σε σχήμα καμπάνας, που μοιάζει να προηγούνται του New Look του Ντιόρ του 1947. Το 1951 άνοιξε καταστήματα με δημιουργίες του στις Η.Π.Α. και το 1954 στο Καράκας.

Ως σχεδιαστής απέφυγε τους πειραματισμούς, αναζήτησε κυρίως κομψές διαχρονικές φόρμες που άρεσαν στην αριστοκρατία. Τα ρούχα του, σε απαλούς τόνους, ήταν συχνά διακοσμημένα με περίτεχνα κεντήματα, καθώς και με γούνινους γιακάδες και μανσέτες.Έκανε δημοφιλή την χρήση της εσάρπας τόσο για βραδινές όσο και για κοκτέιλ εμφανίσεις.

Πίστευε ότι τίποτα δεν είναι σημαντικότερο σε ένα φόρεμα από την κατασκευή του. Επίσης πολλές φορές τόνιζε ότι αν οι γυναίκες καταφέρνουν να τηρούν τις βασικές αρχές της μόδας τότε πάντα θα είναι σε αρμονία μα αυτή. Ο Μπαλμέν, μαζί με τον Balenciaga και τον Ντιόρ, ήταν οι τρεις κορυφαίοι της μόδας την περίοδο της ακμής της υψηλής ραπτικής στη δεκαετία του 1950.

Εκτός από τα κοστούμια που έκανε για το θέατρο και τον κινηματογράφο σχεδίαζε ενδύματα και για την προσωπική ζωή μεγάλων ηθοποιών της δεκαετίας του 1960 όπως Μπριζίτ Μπαρντό, Μάρλεν Ντήτριχ, και Κάθριν Χέπμπορν. Ήταν επίσης ο προσωπικός σχεδιαστής της βασίλισσα Sirikit της Ταϊλάνδης.

Πολλοί σχεδιαστές δούλεψαν μαζί του οι οποίοι αργότερα έγραψαν την δικιά τους ιστορία στο χώρο της μόδας όπως οι Gerard Pipart (1948), Jean-Baptiste Caumont, John Cavanagh (1947-1951) και Καρλ Λάγκερφελντ (1955-1958).

Το 1964 έγραψε την αυτοβιογραφία του "My Years and Seasons".

Πέθανε στις 29 Ιουνίου 1982.

Ο οίκος Μπαλμέν χωρίς τον Μπαλμέν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το θάνατο του Μπαλμέν το 1982 την διεύθυνση ανάλαβε ο προσωπικός του βοηθός και στενός συνεργάτης του από το 1951, Erik Mortensen. Ο Μπαλμέν είχε πει για τον πιστό συνεργάτη του ότι "... είναι πιο πολύ Balmain από εμένα..". Ο Mortensen συνέχισε με επιτυχία τον οίκο τον οποίο ανέπτυξε κι εκσυγχρόνισε ακολουθώντας το πνεύμα του ιδρυτή του. Για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε επανειλημμένα με το France Haute Couture Golden Thimble Awards.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο γερμανοκαναδός επιχειρηματίας Erich Fayer αφού αγόρασε την Ted Lapidus και την εταιρεία αρωμάτων Jacomo μαζί με την βελγική επενδυτική εταιρεία Copeba αγόρασαν τον οίκο Μπαλμέν για 30.000.000 $. Σύντομα οι Fayer και Μπαλμέν χώρισαν λόγω οικονομικών διαφωνιών και ο οίκος Μπαλμέν αγοράστηκε το 1990 από τον Alain Chevalier. Μετά την αποχώρηση του Erik Mortensen τον Ιούλιο του 1990 ανέλαβε ο σχεδιαστής Hervé Pierre. Στα τέλη του 1992 αναλαμβάνει ως σχεδιαστής ο Αμερικάνος Oscar de la Renta ο οποίος με επιτυχία παρουσίαζε τις συλλογές του έως τον Ιούλιο του 2002. Το Δεκέμβριο του 2001 ο Ελβετός σχεδιαστής Laurent Mercier ανέλαβε το τμήμα των ετοιμοφόρετων ενδυμάτων και μετά την αποχώρηση του de la Renta και το τμήμα υψηλής ραπτικής.

Βραβεύσεις - Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Neiman Marcus Award, Ντάλας 1955
  • Knight of the Order of Dannebrog, Κοπεγχάγη 1963
  • Cavaliere Ufficiale del Merito Italiano, από τον πρόεδρο της Ιταλίας, Ρώμη 1966
  • Officier de la Légion d'Honneur από τον πρόεδρο της Γαλλίας, Παρίσι 1978
  • Vermillion Medal
  • Tony Award - Best Costume Design για την ταινία "Happy New Year", 1980
  • Drama Desk Award - Outstanding Costume Design για την ταινία "Happy New Year", 1980

Εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Pierre Balmain: 40 années de création, Musée de la Mode et du Costume, Palais Galliera, Παρίσι 1985-86.

Ταινίες για τις οποίες σχεδίασε κοστούμια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Night without Stars, 1951
  • Shadow and Light, 1951
  • Miracles Only Happen Once, 1951
  • My Wife Is Formidable, 1951
  • Adorable Creatures, 1952
  • The Truth About Bebe Donge, 1952
  • One Step to Eternity, 1954
  • Destinées, 1954
  • Betrayed,1954
  • The Diary of Major Thompson, 1955
  • The Deep Blue Sea, 1955 (κοστούμια της Βίβιαν Λι)
  • Foreign Intrigue, 1956
  • Bonsoir Paris, 1956
  • La Mariée est trop belle, 1956
  • The Happy Road, 1957
  • Une parisienne, 1957 (Μπριζίτ Μπαρντό)
  • Fire Down Below, 1957
  • Paris Holiday, 1957
  • And God Created Woman, 1957 (κοστούμια της Μπριζίτ Μπαρντό)
  • The Reluctant Debutante, 1958
  • Toi, le venin, 1958
  • In Case of Adversity, 1958
  • Indiscreet, 1958
  • Le Vent Se Leve, 1959
  • Expresso Bongo, 1960 (κοστούμια της Yolande Donlan)
  • Tender Is the Night, 1961
  • The Roman Spring of Mrs. Stone, 1961
  • Τhe Millionairess, 1961
  • I Like Money, 1961
  • Two Weeks in Another Town, 1962
  • The Happy Thieves, 1962
  • Adorable Julia, 1962
  • Tender Is the Night, 1962
  • In the Cool of the Day ,1963
  • Come Fly with Me, 1963
  • Joy House, 1964
  • Drop Dead Darling, 1966
  • Woman Times Seven, 1967 (κοστούμια για την Σίρλεϊ Μακλέιν)
  • Un Homme Qui Me Plait, 1969
  • The Devil's Widow, 1971
  • Happy New Year, 1980

Αρώματα του Οίκου Μπαλμέν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Vent Vert, 1945
  • Jolie Madame, 1953
  • Miss Balmain, 1967
  • Ivoire, 1980

Ρολόγια Μπαλμέν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Pierre Balmain Elysees XO'
  • Elysees Chrono SQ, για τον εορτασμό της 10ης επετείου της εταιρείας
  • Elysees Bijou, 2002
  • Pierre Balmain New
  • Elysees Chrono Titanium
  • Elysees XO Medium, 2003
  • Pierre Balmain Elysees Sport
  • Pierre Balmain Amphora, 2004
  • Pierre Balmain Amphora BD
  • Amphora BD
  • Amphora Chrono, 2004
  • Pierre Balmain Excessive
  • Pierre Balmain Excessive XL
  • Excessive Medium, 2000
  • Miss Balmain SQ
  • Miss Balmain RC
  • Miss Balmain La Vela
  • Mini SQ Pastel
  • Elypsa Chrono
  • Miss Balmain Arcade

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 146551577. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Pierre Balmain». (Ολλανδικά) RKDartists. 214329.
  3. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Pierre-Balmain. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 Fichier des personnes décédées mirror. IDKc1yH_Qbu0. Ανακτήθηκε στις 2  Μαρτίου 2021.
  5. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0050961. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/214329. Ανακτήθηκε στις 1  Ιουνίου 2020.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πτυχώσεις – Από το αρχαίο ελληνικό ένδυμα στη μόδα του 21ου αιώνα, Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ, Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, Αθήνα 2004, ISBN 960-8276-18-7
  • Pierre Balmain,My Years and Seasons, London 1964, New York 1965.
  • Anny Latour, Kings of Fashion, London 1958.
  • Ruth Lynam (ed.),Paris Fashion: The Great Designers and Their Creations, London 1972.
  • Caroline Rennolds Pilbank, Couture: The Great Designers, New York 1985.
  • Musée de la Mode et du Costume, Pierre Balmain: 40 années de création, Paris 1985.
  • Edward Maeder, Hollywood and History: Costume Design in Film, New York 1987.
  • Pierre-Yves and Jacqueline Claude Guillen, The Golden Thimble: French Haute Couture, Paris 1990.
  • Anne Stegemeyer, Who's Who in Fashion, Third Edition, New York 1996.
  • Georgina O'Hara Callan, "The Thames & Hudson dictionary of fashion and fashion designers", Thames & Hudson, Italy 2001

Άρθρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Rosy Verdier, Balmain: le décor total L'Officiel, Παρίσι Απρίλιος 1985.
  • "Le point sur les collections: Pierre Balmain," L'Officiel, Παρίσι Μάρτιος 1986.
  • Brigid Janssen, A Fashionable Canadian Connection: Pierre Balmain's New Ownership Maclean's 16 Νοεμβρίου 1987.
  • Martha Duffy, Mais oui! Oscar, Time, 8 Φεβρουαρίου 1993.
  • Hamish Bowles, Well Suited: Balmain Collection by Oscar de laRenta Vogue Μάιος 1993.
  • Zina Moukheiber, The Face Behind the Perfume: Eric Fayer, Owner of Pierre Balmain, Forbes 27 Σεπτεμβρίου 1993.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]