Πιοτρ Γιαροσέβιτς
Ο Στρατηγός Πιοτρ Γιαροσέβιτς (πολωνικά: Piotr Jaroszewicz) (8 Οκτωβρίου 1909 – 1 Σεπτεμβρίου 1992) ήταν Πολωνός στρατιωτικός και πολιτικός μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Πολωνίας μεταξύ 1970 και 1980.[11] Αφού αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το γραφείο, έζησε ήσυχα σε ένα προάστιο της Βαρσοβίας μέχρι τη δολοφονία του το 1992.
Ζωή και καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γιαροσέβιτς γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1909 στο Νιέσβιεζ, στο Κυβερνείο Μινσκ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σημερινή Λευκορωσία). Αφού τελείωσε το λύκειο στο Γιάσουο, άρχισε να εργάζεται ως δάσκαλος και διευθυντής στο Γκαρβόλιν. Μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Ναζιστική-Σοβιετική συμμαχία που δημιουργήθηκε από το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, μετακόμισε στη σοβιετικά κατεχόμενη ζώνη της Πολωνίας. Έχει υποστηριχθεί ότι ήταν διευθυντής στο γυμνάσιο του Πινσκ. Ωστόσο, στις 10 Ιουλίου 1940 απελάθηκε στη Σλομπόντκα, στο Αρχάγγελσκ από το Στόλιν, μαζί με την πρώτη του σύζυγο, Οκσάνα Γκρεγκόρεβνα (γεννημένη στο Σάλοφ το 1914) και την κόρη του, Όιλα (γεννημένη το 1940). Το 1943 εντάχθηκε στον Πρώτο Πολωνικό Στρατό του Στρατηγού Ζίγκμουντ Μπέρλινγκ. Την επόμενη χρονιά, εντάχθηκε στο Πολωνικό Εργατικό Κόμμα και προήχθη σε αναπληρωτή πολιτικό διοικητή του Πρώτου Στρατού.
Μετά τον πόλεμο έγινε υφυπουργός Άμυνας (1945–1950). Από το 1956 ήταν πρεσβευτής της Πολωνίας στην Κομεκόν (COMECON). Την ίδια περίοδο, μεταξύ 1952 και 1970, υπηρέτησε ως αναπληρωτής πρωθυπουργός της Πολωνίας και για λίγο (1954–1956) ως υπουργός μεταλλευτικής βιομηχανίας. Ο Γιαροσέβιτς ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας από τη δημιουργία του το 1948 και από το 1964 ήταν επίσης μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Από το Δεκέμβριο του 1970 έως τον Φεβρουάριο του 1980 ήταν πρωθυπουργός της Πολωνίας. Οι οικονομικές πολιτικές των Γιαροσέβιτς και Έντβαρντ Γκιέρεκ οδήγησαν σε ένα κύμα διαμαρτυριών το 1976 και το 1980. Το 1980 εγκατέλειψε όλες τις κομματικές του θέσεις και τον επόμενο χρόνο διαγράφηκε από το κόμμα.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την αποχώρησή του από το αξίωμα και το κόμμα, ο Γιαροσέβιτς και η δεύτερη σύζυγός του, Αλίτσια Σόλσκα, εγκαταστάθηκαν στο προάστιο Άνιν της Βαρσοβίας. Το ζευγάρι κράτησε σε μεγάλο βαθμό χαμηλό προφίλ και δεν κοινωνικοποιήθηκε πολύ. Ο Γιαροσέβιτς είχε εμμονή με την ασφάλεια, καθώς είχε έναν φράχτη 3,3 μέτρων με συρματοπλέγματα τοποθετημένο γύρω από τη βίλα τους. Όταν έβγαζε βόλτα το ροτβάιλερ τους, είπαν οι γείτονες, συχνά κρατούσε ένα πιστόλι μαζί του.[12]
Παρά τα μέτρα αυτά, ο γιος τους, Γιαν Γιαροσέβιτς, βρήκε το ζευγάρι δολοφονημένο όταν μπήκε στο σπίτι στις 3 Σεπτεμβρίου 1992. Είχε χρησιμοποιηθεί δηλητηριώδες αέριο για την ακινητοποίηση του σκύλου. Το σώμα του Γιαροσέβιτς, που βρέθηκε στο γραφείο του στον επάνω όροφο, είχε τη ζώνη που χρησιμοποιήθηκε για να τον στραγγαλίσει άθικτη ασφαλισμένη από ένα τσεκούρι πάγου από τη συλλογή του. Οι επιτιθέμενοι τον είχαν επίσης χτυπήσει, αλλά είχαν επιδέσει τις πληγές.[12]
Το σώμα της Σόλσκα ήταν δίπλα στο σώμα του συζύγου της. Τα χέρια της ήταν δεμένα πίσω από την πλάτη της και είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι από κοντά με ένα από τα κυνηγετικά τουφέκια του ζευγαριού.[12] Οι ανακριτές πιστεύουν ότι νωρίτερα είχε καταφέρει να τραυματίσει έναν από τους δολοφόνους κατά τη διάρκεια μιας μάχης μαζί του, αφού αίμα από αυτήν και ένα άγνωστο βρέθηκαν σε άλλο δωμάτιο του σπιτιού.[13]
Οι δολοφόνοι φάνηκε να έψαξαν κάθε δωμάτιο του σπιτιού. Αρχικά αναφέρθηκε ότι πήραν μόνο όσα εικαζόταν ότι ήταν έγγραφα από ένα χρηματοκιβώτιο και άφησαν πίσω πολύτιμα παλιά νομίσματα και έργα τέχνης, υποδηλώνοντας ότι οι κλέφτες δεν υποκινούνταν από οικονομικό κέρδος.[12] Ωστόσο, τα αρχεία της αστυνομίας δείχνουν ότι οι κλέφτες έκλεψαν στην πραγματικότητα δύο όπλα, 5 χιλιάδες. γερμανικά μάρκα, πέντε χρυσά νομίσματα και ένα γυναικείο ρολόι.[14]
Οι φίλοι και η οικογένεια είπαν ότι ο Γιαροσέβιτς ήταν ακόμη πιο παρανοϊκός από το συνηθισμένο τις ημέρες πριν από τις δολοφονίες,[13] που αποδείχθηκε ότι συνέβησαν την 1η Σεπτεμβρίου, δύο ημέρες πριν από την ανακάλυψη των σορών. Οι δολοφονίες έτυχαν σημαντικής προσοχής από τα μέσα ενημέρωσης στην Πολωνία, τόσο λόγω της προηγούμενης ηγεσίας του Γιαροσέβιτς όσο και της βαρβαρότητας του εγκλήματος. Κυκλοφόρησαν αναπόδεικτες θεωρίες ότι οι δολοφόνοι έψαχναν για πληροφορίες με τις οποίες θα εκβίαζαν τους ηγέτες της Αλληλεγγύης ή τα θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος που αναζητούσαν εκδίκηση ή στοιχεία για εγκλήματα του παρελθόντος. Ωστόσο, το 2017 η αστυνομία της Βαρσοβίας αποκάλυψε ότι η διάρρηξη είχε διαπραχθεί από τη «Συμμορία Καράτε» του Ράντομ, μια ομάδα βίαιων εγκληματιών που δραστηριοποιούνταν στη δεκαετία του 1990. Είχαν εισβάλει στο σπίτι του Γιαροσέβιτς περιμένοντας να βρουν σημαντικά χρηματικά ποσά και τον βασάνισαν σε μια προσπάθεια να τα βρουν. Όταν ο Γιαροσέβιτς απελευθερώθηκε από τα δεσμά του, η συμμορία δολοφόνησε και τον ίδιο και τη γυναίκα του και μετά έφυγε βιαστικά.[14] Αρκετά μέλη συμμοριών Καράτε δικάστηκαν για αυτό και άλλα εγκλήματα το 2021. Αρνήθηκαν οποιοδήποτε πολιτικό κίνητρο για τη διάρρηξη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 encyklopedia
.pwn .pl /haslo /Jaroszewicz-Piotr;3917056 .html. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 bs
.sejm .gov .pl /F?func=find-acc&acc _sequence=000011489&find _code=SYS&local _base=ARS10. - ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ www
.ordens .presidencia .pt?idc=154. - ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Eastern, Northern & Central Europe. Annex: International Organisations. Walter de Gruyter. 2006. σελ. 820. ISBN 978-3-11-093910-1.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Engelberg, Stephen (14 November 1992). «Warsaw Journal; Strange, Brutal Murders, and Everyone's Baffled». The New York Times. https://www.nytimes.com/1992/11/14/world/warsaw-journal-strange-brutal-murders-and-everyone-s-baffled.html. Ανακτήθηκε στις 21 April 2015.
- ↑ 13,0 13,1 «Murder of a Polish ex-premier» (στα ru). Kommersant. 7 September 1992. http://www.kommersant.ru/doc/6592. Ανακτήθηκε στις 21 April 2015. «Эксперты-криминалисты считают, что перед смертью Алиция успела ранить своего убийцу (в комнате найдена кровь двух групп).»
- ↑ 14,0 14,1 «The Karate gang - They killed the former prime minister of the Polish People's Republic and his wife». Onet.pl. 22 August 2021. https://wiadomosci.onet.pl/warszawa/zabojstwo-jaroszewiczow-za-zbrodnie-odpowiada-gang-karatekow/lekrq07. Ανακτήθηκε στις 31 October 2022.
