Κάποιοι υποστήριξαν ότι οι πράξεις ξεκίνησαν από τα άρθρα που γράφτηκαν από παντουρκιστές ιδεολόγους όπως ο Τσεβάτ Ριφάτ Ατιλχάν και ο Φαΐκ Κούρντογλου στο περιοδικό Millî İnkılâp[6] (Εθνική Επανάσταση) και ο Νιχάλ Ατσίζ[6][7] στο περιοδικό Orhun. Ένας ερευνητής αποδέχτηκε τον ρόλο του Ατιλχάν, αλλά υποστήριξε ότι ο Ατσίζ δεν συμμετείχε σε μια τέτοια πράξη, επειδή το Orhun περιείχε μόνο δύο άρθρα για τους Εβραίους, όπου και τα δύο δημοσιεύτηκαν μετά την επανεγκατάσταση του Ατσίζ στην Κωνσταντινούπολη.[8] Στη συνέχεια, ο Νόμος Επανεγκατάστασης είχε ως στόχο να επιτρέψει τη δημογραφική μηχανική υπέρ μιας δυνητικά τουρκόφωνης πλειοψηφίας με την εκστρατεία «Πολίτη, μίλα Τουρκικά!», που ήθελε να εξαναγκάσει τον κόσμο να μιλάει τουρκικά και υποστηρίχθηκε από τα τουρκικά Χαλκεβλερί (Λαϊκά Σπίτια).[9] Στις 5 Ιουλίου, αφού έλαβε γνώση των πιθανών επιπτώσεων, ο πρόεδρος των Χαλκεβλερί στη Σμύρνη αρνήθηκε ότι η εκστρατεία στρεφόταν σε Εβραίους και ισχυρίστηκε ότι ήταν μόνο κατά των ξένων γλωσσών, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών, ισπανικών και αλβανικών.[9]
Η κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ δεν κατάφερε να σταματήσει το πογκρόμ.[15] Στο πλαίσιο του Τουρκικού Νόμου Επανεγκατάστασης του 1934 ξένοι διπλωμάτες που είχαν έδρα στην Τουρκία εκείνη την εποχή πίστευαν ότι η τουρκική κυβέρνηση υποστήριξε σιωπηρά το πογκρόμ της Θράκης προκειμένου να διευκολυνθεί η μετεγκατάσταση του εβραϊκού πληθυσμού της Τουρκίας.[16][4] Μετά την αναφορά του ξένου Τύπου για τα πογκρόμ, ο Πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού αναγνώρισε την ύπαρξή τους, τα καταδίκασε και τους κατηγόρησε για αντισημιτισμό.[5] Η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz αναφέρει ότι σύμφωνα με τον ιστορικό Κόρι Γκούτστατ, «οι τουρκικές αρχές είχαν προφανώς επιλέξει τη στρατηγική να βάλουν τους Εβραίους υπό τέτοια πίεση με δραστηριότητες μποϊκοτάζ και ανώνυμες απειλές «από τον πληθυσμό» ότι θα εγκατέλειπαν την περιοχή «οικειοθελώς». Περαιτέρω, σύμφωνα με τον ιστορικό Ριφάτ Μπαλί, η υποκίνηση βίας κατά των Εβραίων ήταν συνηθισμένη στον Τύπο εκείνη την εποχή και αυτό συνέβαλε στη βία.[17]
↑Pekesen, Birna (2019). «The AntiJewish Pogrom in 1934 Problems of Historiography Terms and Methodology». Στο: Krawietz, Birgit, επιμ. The Heritage of Edirne in Ottoman and Turkish Times: Continuities, Disruptions and Reconnections (στα Αγγλικά). Walter de Gruyter GmbH & Co KG. σελ. 430. ISBN978-3-11-063908-7.
↑Benbassa, Esther (2001). Türkiye ve Balkan Yahudileri tarihi : (14.-20. yüzyıllar) = Juifs des Balkans espaces Judéo-Ibériques, XIVe-XXe-siècles (1 έκδοση). İstanbul: İletişim. σελίδες 242–244. ISBN9789754709230.
↑Bayraktar, Hatiice (May 2006). «The anti-Jewish pogrom in Eastern Thrace in 1934: new evidence for the responsibility of the Turkish government». Patterns of Prejudice40 (2): 95–111. doi:10.1080/00313220600634238. ISSN0031-322X.
Baer, Marc D. (2020). Sultanic Saviors and Tolerant Turks: Writing Ottoman Jewish History, Denying the Armenian Genocide. Indiana University Press. ISBN978-0-253-04542-3.
Bali, Rıfat (2008). «The 1934 Thrace events: continuity and change within Turkish state policies regarding non-Muslim minorities. An interview with Rıfat Bali». European Journal of Turkish Studies (7). doi:10.4000/ejts.2903.
Bali, Rıfat N. (2008). 1934 Trakya olayları (στα Τουρκικά). Kitabevi. ISBN978-975-9173-64-7.
Bayraktar, Hatiice (2006). «The anti-Jewish pogrom in Eastern Thrace in 1934: New evidence for the responsibility of the Turkish government». Patterns of Prejudice40 (2): 95–111. doi:10.1080/00313220600634238.
Daniels, Jacob (2017). «Prelude to a Turkish Anomaly: Eastern Thrace Before the 1934 Attacks on Jews». Antisemitism Studies1 (2): 364. doi:10.2979/antistud.1.2.06.
Eligür, Banu (2017). «The 1934 anti-Jewish Thrace riots: the Jewish exodus of Thrace through the lens of nationalism and collective violence». British Journal of Middle Eastern Studies44 (1): 88–109. doi:10.1080/13530194.2016.1182422.
Güven, Erdem; Yılmazata, Mehmet (2014). «MİLLİ İNKILAP AND THE THRACE INCIDENTS OF 1934». Journal of Modern Jewish Studies13 (2): 190–211. doi:10.1080/14725886.2014.918738.
Koldas, Umut (2014). «Playing in the Discursive Backyard of the State: Turkish National Press Discourse towards the Anti-Jewish Incidents of 1934» (στα αγγλικά). Kwartalnik Historii Żydów250 (2): 297–320. ISSN1899-3044.