Ποντεβίκο

Συντεταγμένες: 45°16′20″N 10°5′30″E / 45.27222°N 10.09167°E / 45.27222; 10.09167

Ποντεβίκο
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ποντεβίκο
45°16′20″N 10°5′30″E
ΧώραΙταλία
Διοικητική υπαγωγήΕπαρχία της Μπρέσια
ΠροστάτηςPancras of Rome
Έκταση29,21 km²[1]
Υψόμετρο55 μέτρα
Πληθυσμός6.978 (1  Ιανουαρίου 2023)[2]
Ταχ. κωδ.25026
Τηλ. κωδ.030
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ποντεβίκο (ιταλικά: Pontevico) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μπρέσια, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρωμαϊκή περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χάρτης του Ποντεβίκο (1581-1583)

Πριν ξεσπάσουν οι Ρωμαιο-Γαλατικοί πόλεμοι το Ποντεβίκο βρισκόταν στην Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία. Το πιο πιθανό προκύπτει ωστόσο είναι ότι το Ποντεβίκο ιδρύθηκε στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατά μήκος του δρόμου που ένωνε την Μπρέσια και την Κρεμόνα. Η τοποθεσία βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο από το οποίο οι Ρωμαίοι μπορούσαν να διασχίσουν όλη την Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία.[3][4] Τον 6ο αιώνα μ.Χ. ο Θεοδώριχος ο Μέγας αναγνώρισε την στρατηγική σημασία της περιοχής και κατάργησε την απαγόρευση των εμπορικών πλοίων κατά μήκος του ποταμού.[5] Την εποχή που επιτέθηκαν οι Ούγγροι (9ος-10ος αιώνας μ.Χ.) ανηγέρθη ένα τεράστιο και εξαιρετικά επιβλητικό κάστρο.[6][7]

Μεσαίωνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κάστρο του Ποντεβίκο

Μέχρι τον 11ο αιώνα το Ποντεβίκο ήταν χωρισμένο σε δύο τμήματα, το παλαιό και το νέο, κάθε ένα από αυτά είχε και το κάστρο του. Την εποχή εκείνη άνοιξαν και τα πρώτα ξενοδοχεία υποδοχής των προσκυνητών (1170), το "Χοσπιτάλε" υπάρχει και σήμερα, έχει δώσει το όνομα του στον δρόμο.[8] Όταν ξεκίνησε ο Ώριμος Μεσαίωνας το Ποντεβίκο έγινε το επίκεντρο διαμάχης ανάμεσα στους Γουέλφους και τους Γιβελλίνους, το κάστρο του έγινε επίκεντρο διαμάχης ανάμεσα στις δύο πλευρές. Την παραμονλη της μάχης της Κορτενουόβας (1237) ο στρατός των Γουέλφων στρατοπέδευσε σε ένα τοπικό κάστρο έτοιμος να ξεκινήσει την επίθεση, αλλά έκανε ωστόσο το λάθος να το εγκαταλείψει αφήνοντας αφύλακτη την δεξιά όχθη του ποταμού Όγκλι. Ο Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν μπόρεσε με τον τρόπο αυτό να περάσει τον ποταμό, να εισέλθει στο κάστρο και να ξεκινήσει την προέλαση του προς την Κορτενουόβα.[9][10]

Μέχρι την εποχή που ξέσπασαν οι Λομβαρδικοί πόλεμοι η πόλη ανήκε στο Δουκάτο του Μιλάνου αλλά κατόπιν την κατέκτησε η Δημοκρατία της Βενετίας (1426). Στο τέλος (1452) ο Φραγκίσκος Α΄ Σφόρτσα ανέκτησε την πόλη μετά από πολιορκία δύο ετών αλλά την επόμενη χρονιά ο Γιάκοπο Πιτσινίνο την ανακατέλαβε για λογαριασμό της Γαληνοτάτης. Στην αποφασιστική μάχη (16/19 Οκτωβρίου 1453) ο Βασιλιάς Ρενέ Α΄ της Νεαπόλεως ενώθηκε με τον Δούκα του Μιλάνου. Ο στρατός ο οποίος περιείχε 20.000 Πεζικό και 1.500 Ιππότες συνέτριψε τους Βενετούς ύστερα από τριήμερη μάχη. Οι νικητές ισοπέδωσαν την πόλη, οι Γάλλοι στρατιώτες ειδικά ήταν εξαιρετικά βίαιοι με τον γηγενή πληθυσμό. Με την "Συνθήκη του Λοντί" η Δημοκρατία της Βενετίας ανέκτησε οριστικά το Ποντεβίκο, οικοδόμησε ξανά την πόλη και το κάστρο της.[11] Με την διοίκηση της Γαληνοτάτης το Ποντεβίκο πέρασε μεγάλη περίοδο ευημερίας και είχε εξαιρετικά προνόμια, αναπτύχθηκε το εμπόριο με την εξαγωγή σιδήρου, ξύλου και λινών υφασμάτων.[12] Η σχέση των κατοίκων της πόλης με την Δημοκρατία της Βενετίας ήταν τόσο θερμή και ήταν τόσο πιστοί απέναντι της ώστε όταν ξέσπασε ο Πόλεμος της Συμμαχίας του Καμπραί εξεγέρθηκαν εναντίον των Γάλλων. Οι κάτοικοι δεν υπολόγιζαν κανένα κόστος παρά το γεγονός ότι συνασπίστηκαν εναντίον της Γαληνοτάτης όλες οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (1510).[13]

Νεότερα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ποταμός Ογκλίο δίπλα στο Ποντεβίκο

Με την πτώση της Δημοκρατίας της Βενετίας (1797) το εμπόριο διεκόπη και ξεκίνησε στο Ποντεβίκο μια μεγάλη περίοδος παρακμής που θα διατηρηθεί ολόκληρο τον 19ο αιώνα, η οικονομία της πόλης ήταν εξαρτημένη μόνο από τον γεωργία. Τα προβλήματα των κατοίκων ήταν έντονα, για να επιλυθούν χρειάστηκε η ίδρυση φιλανθρωπικών ιδρυμάτων που λειτουργούσαν μέσα στο κεντρικό κάστρο.[14][15] Η Βιομηχανοποίηση που ξεκίνησε καθυστερημένα (1908) ήταν πολύ αργή, χρειάστηκε να ξεσπάσει την δεκαετία του 1960 το Ιταλικό οικονομικό θαύμα για να κατασκευαστούν τα πρώτα εργοστάσια.[15][16] Την δεκαετία του 1960 και του 1970 το Ποντεβίκο αναπτύχθηκε σημαντικά, οικοδομήθηκαν νέες γειτονιές, ιδρύθηκε η Δημοτική Βιβλιοθήκη (1970), νηπειαγωγείο (1977), δημοτικό σχολείο (1983), ένα μεγάλο υδραγωγείο που τοποθετήθηκε δίπλα στον επεξεργαστή λυμάτων (1986) και ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο (1980)

Πρόσωπα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Άντζελο Μπανιάσκο (1943), καρδινάλιος, επίσκοπος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, με έδρα το Γένοβα, πρόεδρος της Ιταλικής Επισκοπικής Διάσκεψης.

Δημογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στους 7.159 μόνιμους κατοίκους.[17]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2019.
  2. ↑ demo.istat.it?l=it.
  3. ↑ Milanesi, Carla (1980). Storia di Pontevico (in Italian). σ. 15
  4. ↑ Berenzi, Angelo (1888). Storia di Pontevico. σσ. 1–3
  5. ↑ Milanesi, Carla. Storia di Pontevico. σ. 16
  6. ↑ Berenzi, Angelo. Storia di Pontevico. σσ. 30–31
  7. ↑ Milanesi, Carla. Storia di Pontevico. σσ. 20–21
  8. ↑ https://www.enciclopediabresciana.it/enciclopedia/index.php?title=PONTEVICO
  9. ↑ https://www.treccani.it/enciclopedia/battaglia-di-cortenuova_%28Federiciana%29/
  10. ↑ Berenzi, Angelo. Storia di Pontevico. σσ. 113–117
  11. ↑ Berenzi, Angelo. Storia di Pontevico. σσ. 252–305
  12. ↑ Milanesi, Carla. Storia di Pontevico. σσ. 1–4
  13. ↑ Berenzi, Angelo. Storia di Pontevico. σσ. 346–347
  14. ↑ Milanesi, Carla. Storia di Pontevico. σσ. 103–106
  15. ↑ 15,0 15,1 Ziletti, Nella; Marini. Pontevico, lo stabilimento, i pontevichesi. Luigi. σσ. 25–26
  16. ↑ Ziletti, Nella; Marini, Luigi. Pontevico, lo stabilimento, i pontevichesi. σ. 37
  17. ↑ «Istat». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Berenzi, Angelo (1888). Storia di Pontevico (Στα Ιταλικά)
  • Milanesi, Carla (1980). Storia di Pontevico (Στα Ιταλικά)
  • Ziletti, Nella; Marini. Pontevico, lo stabilimento, i pontevichesi. Luigi

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]