| Προσωπικές ή νομοθετικές ενώσεις των
συστατικών χωρών του Ηνωμένου Βασιλείου |
|---|
|
| Αποκέντρωση |
| Εθνική κυριαρχία |
Το Νομοσχέδιο για την Ένωση του 1707, που ψηφίστηκε από τα κοινοβούλια της Σκωτίας και της Αγγλίας, προέβλεπε την ένωση των δύο βασιλείων σε ένα, και άρα τη δημιουργία του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας. Ψηφίστηκε πρώτα στο κοινοβούλιο της Αγγλίας το 1706, ως "Νομοσχέδιο για την Ένωση με τη Σκωτία", ενώ το 1707 ψηφίστηκε στο κοινοβούλιο της Σκωτίας ως "Νομοσχέδιο για την Ένωση με την Αγγλία".[1]
Ήδη από το 1606, 1667 και 1689 υπήρξαν προσπάθειες να ενωθούν οι δύο χώρες, οι οποίες συνδέονται με προσωπική ένωση, και με πολιτικούς όρους. Τώρα, όμως, τα δύο κοινοβούλια υποστήριζαν τη Συνθήκη, αν και για αρκετά διαφορετικούς λόγους.
Η Συνθήκη της Ένωσης αποτελούταν από 25 άρθρα, εκ των οποίων τα 15 είναι οικονομικού χαρακτήρα. Στη Σκωτία, το Κοινοβούλιο ψήφισε χωριστά το κάθε άρθρο και κάποιες ρήτρες συζητήθηκαν λεπτομερέστερα στις εξειδικευμένες επιτροπές. Το άρθρο 1 της συμφωνίας, που αναφέρονται με τη συγχώνευση των δύο χωρών σε μια ένωση ψηφίστηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1706, με 116 υπέρ και 83 ψήφους κατά. Για να μειώσει την αντίσταση της Εκκλησίας της Σκωτίας, το Κοινοβούλιο της Σκωτίας πέρασε έναν επιπλέον νόμο που χορήγησε προτεραιότητα σε αυτήν όσον αφορά τα θρησκευτικά θέματα. Η σύμβαση στο σύνολό της υπερψηφίστηκε στις 16 Φεβρουάριο του 1707 με 110 - 69 ψήφους.[2] Η Union Jack, η νέα σημαία, είναι αποτέλεσμα των συμφωνιών της Ένωσης.
Τα αίτια της Ένωσης διαφέρουν από ιστορικό σε ιστορικό. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ψηφίστηκε από τους Σκωτσέζους ώστε να τους βοηθήσει η Αγγλία με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν.[3] Άλλοι πάλι θεωρούν δεδομένο ως κίνητρο και την δωροδοκία.[4] Από τη μεριά των Άγγλων τα κίνητρα φαίνονται πιο καθαρά. Μετά από 100 χρόνια ουσιαστικής κατάκτησης της Σκωτίας, και του θανάτου του βασιλιά υπό τον οποίον τα δύο στέμματα βρίσκονταν σε προσωπική ένωση, η Αγγλία δεν ήθελε να αποσχιστεί η Σκωτία, ενώ, φοβόταν και συμμαχία με τους αντιπάλους της.