Η Πράξη Ενοποίησης (ουκρανικά: Акт Злуки, IPA: [ˈɑkt ˈzlukɪ], "Πράξη Ενοποίησης") ήταν μια συμφωνία που υπεγράφη στις 22 Ιανουαρίου 1919 από την Ουκρανική Λαϊκή Δημοκρατία και την Δυτική Ουκρανική Λαϊκή Δημοκρατία στην πλατεία Αγίας Σοφίας στο Κίεβο. Από το 1999 η Ημέρα της Ενότητας της Ουκρανίας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιανουαρίου για να σηματοδοτήσει την υπογραφή της συνθήκης είναι κρατική αργία [1][2] αλλά δεν είναι δημόσια αργία.[3]
Η συμφωνία είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου ουκρανικού κράτους, μια πολυαναμενόμενη κίνηση από τους διανοούμενους και στις δύο πλευρές.[4] Ωστόσο, η Πράξη Ενοποίησης θεωρείται καθαρά συμβολική, καθώς οι δύο κυβερνήσεις εξακολουθούσαν να διατηρούν ξεχωριστό στρατό, διοίκηση και κυβέρνηση δομή.[4]
Το κείμενο της ανακοίνωσης που έκανε η Διεύθυνση της Ουκρανικής Λαϊκής Δημοκρατίας είναι το παρακάτω:
Το έδαφος της Ουκρανίας, διαιρείται με την πάροδο των αιώνων, συμπεριλαμβανομένης της Γαλικίας, Bukovyna, Καρπάθια Ρουθηνία, και Δνείπερου Ουκρανία θα γίνει μια μεγάλη ενωμένη Ουκρανία. Τα όνειρα, για τα οποία τους καλύτερους γιους της Ουκρανίας πολέμησαν και πέθαναν για, γίνει πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τη συνθήκη, η Γαλικία θα γίνει αυτόνομο τμήμα της Ουκρανίας.[5]
Ωστόσο η Ουκρανία δεν κατάφερε να γίνει οριστικά ανεξάρτητη. Τον Δεκέμβριο του 1920 ιδρύθηκε επίσημα η Ουκρανική ΣΣΔ της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούμενη από τα περισσότερα εδάφη της Ουκρανικής Λαϊκής Δημοκρατίας.[6] Τα εδάφη της Δυτικής Ουκρανικής Λαϊκής Δημοκρατίας (ΔΟΛΔ) έγινε ως επί το πλείστον επικράτεια της Πολωνίας.[6] Το 1939 τα εδάφη της ΔΟΛΔ προσαρτήθηκαν στην Ουκρανική ΣΣΔ.[6]
Για να σηματοδοτήσει την 71η επέτειο από την υπογραφή της Πράξης Ενοποίησης, το 1990 πάνω από 300.000 Ουκρανοί[7] δημιούργησαν μια ανθρώπινη αλυσίδα (περ. 482 χιλιόμετρα)[7] από την πρωτεύουσα Κίεβο μέχρι την πόλη του Λβιβ στις 21 Ιανουαρίου 1990.[8][9][10] Η αλυσίδα, η μεγαλύτερη δημόσια διαδήλωση στην Ουκρανία στην εποχή της Γκλάσνοστ,[7] χρηματοδοτήθηκε από το λαϊκό Κίνημα της Ουκρανίας (Ρουχ) και εμπνεύστηκε εν μέρει από τον Βαλτικό Τρόπο τον Αύγουστο του 1989.[7] Επίσης υψώθηκε η μπλε και κίτρινη εθνική σημαία για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν 70 χρόνια.[11]
Στις 21 Ιανουαρίου 1999, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα αποφάσισε να θεσπίσει την "Ημέρα της Επανένωσης της Ουκρανίας" (ουκρανικά: День Соборностi України) ως κυβερνητική αργία που θα εορτάζεται ετησίως στις 22 Ιανουαρίου[12] για να σηματοδοτήσει την πολιτική και ιστορική σημασία της συμφωνίας του 1919.[1] Δεν είναι δημόσια αργία.[3] Τον Δεκέμβριο του 2011, ο Πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς προκάλεσε δημόσια αντιπαράθεση, όταν συγχώνευσε την "Ημέρα Ελευθερίας" σε αυτή τη μέρα,[10][13][14] ονομάζοντας τη "Ημέρα της Ενότητας και Ελευθερίας της Ουκρανίας" (ουκρανικά: День Соборності та Свободи України, Den' Sobornosti ta Svobody Ukrayiny).[15] Η "Ημέρα Ελευθερίας" δημιουργήθηκε το 2005 από τον Πρόεδρο Βίκτορ Γιούσενκο, τον αντίπαλο του Γιανουκόβιτς. Ημέρα εορτής της ορίστηκε η 22α Νοεμβρίου σε ανάμνηση της Πορτοκαλί Επανάστασης.[16] Ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς δήλωσε ότι η τροποποίηση έγινε λόγω των "πολυάριθμων εκκλήσεων από το κοινό".[13] Στα μέσα Οκτωβρίου 2014 ο Πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο ακύρωσε τη συγχώνευση του Γιανουκόβιτς, όταν αυτός αποφάσισε ότι η 21η Νοεμβρίου θα εορτάζεται ως "Ημέρα της Αξιοπρέπειας και της Ελευθερίας", προς τιμήν του Euromaidan που ξεκίνησε στις 21 Νοεμβρίου 2013.[17]
|url=
. Empty., "Observer" (December 30, 2011)
|url=
. Empty., President.gov.ua (December 30, 2011)
|url=
. Empty., ForUm (November 23, 2011)