| Πρωινή περίπολος | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Νίκος Νικολαΐδης[1] |
| Παραγωγή | Νίκος Νικολαΐδης, Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου |
| Σενάριο | Νίκος Νικολαΐδης και Χέρμαν Ράουτσερ |
| Πρωταγωνιστές | Μισέλ Βάλεϊ, Τάκης Σπυριδάκης |
| Μουσική | Γιώργος Χατζηνάσιος |
| Φωτογραφία | Ντίνος Κατσουρίδης |
| Μοντάζ | Ανδρέας Ανδρεαδάκης |
| Πρώτη προβολή | 1987 |
| Διάρκεια | 105 λεπτά |
| Προέλευση | Ελλάδα |
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| δεδομένα () | |
Η Πρωινή περίπολος είναι μια ελληνική ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1987 σε σκηνοθεσία Νίκου Νικολαΐδη. Η ταινία εισάγει μια νέα εικονογραφία στο έργο του Νικολαΐδη και περιέχει αρκετά στοιχεία που μοιάζουν κάπως με τα είδη του θρίλερ και της μετααποκαλυπτικής επιστημονικής φαντασίας.[2] Η ταινία έχει ένα περίτεχνο αλλά απλό σενάριο με έντονες αντιθέσεις. Οι διάλογοι της ταινίας περιέχουν αποσπάσματα από έργα των Δάφνη Ντι Μωριέ, Φίλιπ Κ. Ντικ, Ρέιμοντ Τσάντλερ και Χέρμαν Ράουτσερ.
Μια μοναχική γυναίκα, την οποία υποδύεται η Μισέλ Βάλεϊ, περιπλανιέται στα ερείπια μιας κατεστραμμένης και ερημωμένης πόλης σε μια μετααποκαλυπτική εποχή. Αναρωτιέται τι έγινε και πού πήγαν όλοι οι κάτοικοι. Δεν θυμάται πολλά για τον εαυτό της, ούτε καν το όνομά της, πού πηγαίνει και αν είχε ποτέ οικογένεια. Παντού παραμονεύουν παγίδες και η πρωινή περίπολος την παρακολουθεί.[3]
Οι αναζητήσεις της σε όλη την πόλη δεν πετυχαίνουν και κανείς δεν μπορεί να τη βοηθήσει. Οι εικόνες του παρελθόντος έρχονται με τη μορφή ονείρων και της δίνουν καθοδήγηση και ελπίδα της. Όλα τα παράθυρα και όλες οι πόρτες των κτηρίων της πόλης είναι ανοιχτά και η πόλη έχει βυθιστεί στη σιωπώ, μια σιωπή που παραβιάζεται μόνο από τους ήχους που βγαίνουν από μια κινηματογραφική αίθουσα στην οποία η πρωταγωνίστρια βρίσκεται για μια στιγμή.
Ωστόσο, η επικρατούσα σιωπή είναι παροδική, γιατί ενίοτε η πόλη ζωντανεύει και γίνεται επικίνδυνη. Η απροσεξία και η ευπιστία μπορεί να κοστίσουν ζωές. Η γυναίκα τελικά συναντά έναν μοναχικό άντρα που εργάζεται ως φύλακας και βρίσκεται σε απόγνωση. Τελικά, βρίσκει μαζί του τον απόλυτο σύνδεσμο αγάπης και θανάτου (ένα θέμα που εξερεύνησε ο Νίκος Νικολαΐδης στις μεταγενέστερες ταινίες του). Μέσα στα συντρίμμια ενός καταναλωτικού κόσμου, οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να αντέξουν τη βία που κυριαρχεί. Ο μόνος τρόπος να συνεχίζουν να ελπίζουν είναι να μείνουν μαζί.[4]
Η ταινία έλαβε Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1987,[5] Βραβείο Φωτογραφίας και Βραβείο Τεχνικών Επιτεύξεων στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας ΥΠ.ΠΟ 1988.[6] Επιλέχθηκε επίσημα για προβολή στο Fantasporto τον Φεβρουάριο του 1989, όπου ήταν υποψήφια για Διεθνές Βραβείο Ταινίας Φαντασίας και επιλέχθηκε επίσης επίσημα για προβολή στο Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου Avoriaz τον Ιανουάριο του 1987, όπου ήταν υποψήφια για το Μεγάλο Βραβείο.