Η Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών (ΠΤΘ), γνωστή και ως Πρωτοβουλία Βαλτικής, Αδριατικής, Μαύρης Θάλασσας (ΠΒΑΜ), ή απλά η Τρεις Θάλασσες (λατινικά: Trimarium), είναι φόρουμ δώδεκα κρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά μήκος ενός άξονα βορρά-νότου από τη Βαλτική Θάλασσα έως την Αδριατική Θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.[1] Η Πρωτοβουλία στοχεύει στη δημιουργία ενός περιφερειακού διαλόγου που βασίζεται στο Intermarium για διάφορα ζητήματα που επηρεάζουν τα κράτη μέλη. Τα κράτη μέλη είναι η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Κροατία, η Τσεχία, η Εσθονία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Σλοβενία, οι οποίες συναντήθηκαν για την πρώτη τους σύνοδο κορυφής το 2016 στο Ντουμπρόβνικ.
Οι δώδεκα χώρες της ΠΤΘ καλύπτουν το 29% της επικράτειας της ΕΕ (1.210.000 χλμ2), φιλοξενούν το 25% των κατοίκων της (112 εκατομμύρια) και παράγουν το 19% του ΑΕΠ της (βάσει της ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης).[2]
Η τρέχουσα πρωτοβουλία επηρεάζεται από την πολωνική ιδέα Intermarium. Η σύγχρονη Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών ξεκίνησε το 2015 από τον Πρόεδρο της Πολωνίας, Άντζεϊ Ντούντα και την Πρόεδρο της Κροατίας, Κολίντα Γκράμπαρ-Κιτάροβιτς.[2] Πραγματοποίησε την πρώτη σύνοδο κορυφής στο Ντουμπρόβνικ (Κροατία) στις 25–26 Αυγούστου 2016. Η διήμερη εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μια δήλωση συνεργασίας σε οικονομικά θέματα, ιδίως στον τομέα της ενέργειας, καθώς και στις υποδομές μεταφορών και επικοινωνιών.[1] Ο Πρόεδρος της Πολωνίας, Άντζεϊ Ντούντα, χαρακτήρισε την πρωτοβουλία «μια νέα ιδέα για την προώθηση της ενότητας και της συνοχής της Ευρώπης, είναι μια ιδέα συνεργασίας μεταξύ 12 χωρών που βρίσκονται μεταξύ της Αδριατικής, της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας, των τριών θαλασσών της Κεντρικής Ευρώπης».[3] Οι προσκεκλημένοι ομιλητές περιελάμβαναν τον Υπουργό Εξωτερικών της Κίνας, Λιού Χαϊξίνγκ, ο οποίος μίλησε για τη διασύνδεση με την πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου της κινεζικής κυβέρνησης, και τον πρώην Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Στρατηγό Τζέιμς Λ. Τζόουνς, ο οποίος τόνισε τον ρόλο της πρωτοβουλίας στην ευρωπαϊκή ανάπτυξη και ασφάλεια.[4][5]
Η δεύτερη σύνοδος κορυφής της πρωτοβουλίας πραγματοποιήθηκε στις 6-7 Ιουλίου 2017 στη Βαρσοβία. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, παρευρέθηκε στη σύνοδο κορυφής.[6][7] Οι συμμετέχουσες χώρες συμφώνησαν ομόφωνα να δημιουργήσουν ένα Επιχειρηματικό Φόρουμ Τριών Θαλασσών.[8][9]
Η τρίτη σύνοδος κορυφής της πρωτοβουλίας πραγματοποιήθηκε στις 17-18 Σεπτεμβρίου 2018 στο Βουκουρέστι. Οι συμμετέχοντες ενέκριναν έναν κατάλογο έργων διασύνδεσης προτεραιότητας στους τρεις βασικούς τομείς - μεταφορές, ενέργεια και ψηφιακά.[10] Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών, Χάικο Μάας και ο Υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Ρικ Πέρι, παρευρέθηκαν στη σύνοδο ως προσκεκλημένοι. Η πρώτη έκδοση του Επιχειρηματικού Φόρουμ οργανώθηκε εκείνη τη στιγμή. Δημιουργήθηκε το δίκτυο εμπορικών επιμελητηρίων της ΠΤΘ και υπογράφηκε η επιστολή προθέσεων σχετικά με την ίδρυση του Ταμείου Επενδύσεων Τριών Θαλασσών.[11][12]
Ημερομηνία | Τοποθεσία | Ηγέτης φιλοξενίας | Σημειώσεις | |
---|---|---|---|---|
1 | 25-26 Αυγούστου 2016 | Ντουμπρόβνικ, Κροατία | Κολίντα Γκράμπαρ-Κιτάροβιτς | [13][14] |
2 | 6-7 Ιουλίου 2017 | Βαρσοβία, Πολωνία | Άντζεϊ Ντούντα | Παρευρέθηκε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. [15] |
3 | 17-18 Σεπτεμβρίου 2018 | Βουκουρέστι, Ρουμανία | Κλάους Γιοχάνις | Παρευρέθηκαν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας και ο Υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Ρικ Πέρι.[16] |
4 | 5-6 Ιουνίου 2019 | Λουμπλιάνα, Σλοβενία | Μπόρουτ Πάχορ | Παρευρέθηκαν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο Γερμανός Πρόεδρος, Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ και ο Υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Ρικ Πέρι.[17][18] |
5 | 19-20 Οκτωβρίου 2020[19] | Τάλιν, Εσθονία | Κέρστι Κάλιουλαϊντ | [20] |
Η πρωτοβουλία σχετίζεται στενά με δύο μεγάλα έργα υποδομής στην περιοχή:[21]
Άλλα έργα είναι, οι σιδηροδρομικές συνδέσεις Βαλτικής-Αδριατικής, η Ευρωπαϊκή Οδός Ε67, η Rail Baltica και η εμπορική διαδρομή κεχριμπαριού.[22][23]
Τα πρώτα δύο ιδρυτικά ιδρύματα από την Πολωνία και τη Ρουμανία δεσμεύτηκαν να πραγματοποιήσουν πληρωμές συνολικού ύψους άνω των 500 εκατομμυρίων ευρώ.[24] Το Ταμείο είναι ανοιχτό σε άλλες χώρες των Τριών Θαλασσών, οι οποίες μπορούν να ενταχθούν μετά τη λήψη των κατάλληλων αδειών. Το εποπτικό συμβούλιο του Ταμείου αποτελείται από εκπροσώπους αναπτυξιακών τραπεζών από την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Λετονία και την Τσεχία.[25][26]
Το 2019, η Bank Gospodarstwa Krajowego και η EximBank της Ρουμανίας,[27] υπέγραψαν την ιδρυτική πράξη του Ταμείου Επενδύσεων της Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών.[28] Το ταμείο θα επικεντρωθεί σε έργα δημιουργίας μεταφορών, ενέργειας και ψηφιακής υποδομής στην περιοχή μεταξύ των Τριών θαλασσών. Ιδιωτικοί επενδυτές από συνταξιοδοτικά ταμεία, ιδιωτικά επενδυτικά ταμεία και άλλες οντότητες θα προσκληθούν επίσης στο ταμείο. Ο στόχος είναι να συγκεντρωθούν έως και 3-5 δισεκατομμύρια ευρώ.[24]
Το ταμείο θα συμμετέχει, σε εμπορική βάση, σε έργα υποδομής συνολικής αξίας έως και 100 δισεκατομμυρίων ευρώ,[29][30] ενώ οι ανάγκες της περιοχής των Τριών Θαλασσών εκτιμάται σε πάνω από 570 δισεκατομμύρια ευρώ.[31] Στόχος του είναι να ενεργοποιήσει άλλες πηγές χρηματοδότησης, όπως πόρους μεμονωμένων χωρών της περιοχής ή κονδύλια της ΕΕ.
Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Τάλιν το 2020, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, δεσμεύθηκε να χρηματοδοτήσει έως ένα δισεκατομμύριο δολάρια για το Ταμείο Επενδύσεων.[32]
Η Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών εκλήφθηκε στην αρχή από Τσέχους εμπειρογνώμονες και διπλωμάτες μάλλον αρνητικά. Θεωρήθηκε ως πολωνική προσπάθεια να δημιουργήσει τη σφαίρα επιρροής της (παρόμοια με την ιστορική αντίληψη του Intermarium). Περαιτέρω φόβοι σχετίζονταν με την πιθανότητα εμβάθυνσης της διαίρεσης Ανατολής-Δύσης στην ΕΕ και αποκλεισμού της Γερμανίας. Μια μακροπρόθεσμη αντίρρηση της Τσεχίας είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει ανταγωνιστικό γεωπολιτικό σχέδιο στην περιοχή που θα εξασθενήσει την ΕΕ. Ορισμένες από αυτές τις αντιρρήσεις έχουν αντιμετωπιστεί εν μέρει τον τελευταίο καιρό λόγω μιας καλής εμπειρίας με τη συνεργασία σε έργα υποδομής στην Ομάδα Βίσεγκραντ.[33]
Το λαϊκιστικό Κόμμα των Φινλανδών υποστήριξε τη συμμετοχή της Φινλανδίας στην πρωτοβουλία.[34]