Πόλα Γκογιαβιτσίνσκα | |
---|---|
Η Πόλα Γκογιαβιτσίνσκα στην τοποθεσία της πρώην φυλακής Σερβία στη Βαρσοβία (1962). | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1 Απριλίου 1896[1][2] Βαρσοβία[3] |
Θάνατος | 29 Μαρτίου 1963[4][5][1] Βαρσοβία[3] |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Ποβόνσκι |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Πολωνία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας |
Περίοδος ακμής | 1931 |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Μετάλλιο της 10ης Επετείου της Λαϊκής Πολωνίας Μετάλλιο για τη Βαρσοβία 1939-1945 Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας, 1η τάξη[6] Χρυσός Σταυρός της Αξίας[7] Διοικητής του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[8] Αξιωματικός του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[8] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Πόλα Γκογιαβιτσίνσκα (πολωνικά: Pola Gojawiczyńska, πραγματικό όνομα: Απολόνια Γκογιαβιτσίνσκα [Apolonia Gojawiczyńska]), το γένος Κοζνιέφσκα (Koźniewska) (1 Απριλίου 1896 - 29 Μαρτίου 1963) ήταν Πολωνή συγγραφέας.
Η Γκογιαβιτσίνσκα γεννήθηκε στη Βαρσοβία και ήταν κόρη ενός χειροτέχνη ξυλουργικής. Σπούδασε σε δημόσιο σχολείο, αλλά αποβλήθηκε το 1905 μετά την απεργία του σχολείου. Το 1914 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Ρωσία.
Η Απολόνια έμεινε μόνη της και άρχισε να εργάζεται ως δασκάλα σε νηπιαγωγεία, βιβλιοθήκες και ερασιτεχνικά θέατρα στη Βαρσοβία και τις γύρω περιοχές. Έστειλε τα πρώτα γραπτά της σχέδια στη Γκαμπριέλα Ζαπόλσκα και έλαβε την έγκρισή της. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ενεργή στο κίνημα της ανεξαρτησίας και ήταν μέλος της Πολωνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης. Το πρώτο της έργο ήταν η σύντομη ιστορία Dwa fragmenty (Δύο θραύσματα), για την οποία βραβεύτηκε από το περιοδικό Echo Pragi το 1915.
Το 1920, παντρεύτηκε τον Στανίσουαφ Γκογιαβιτσίνσκι και ένα χρόνο αργότερα γέννησε την κόρη τους, Βάντα. Μέχρι το 1926 ζούσε στο Μπιελσκ Ποντλάσκι και εργαζόταν στην τοπική διοίκηση. Το 1931, η Γκογιαβιτσίνσκα μετακόμισε στο Σάρλεϊ (σήμερα γειτονιά του Πιεκάρι Σλόνσκιε). Εκείνη την εποχή, η Ζόφια Ναουκόφσκα διάβασε το διήγημα της, Dzieciństwo (Παιδική ηλικία) και της εξασφάλισε υποτροφία στο Εθνικό Ταμείο Πολιτισμού. Το 1932 δημοσίευσε περισσότερα έργα και ξεκίνησε τη συνεργασία της με την Gazeta Polska.
Η Γκογιαβιτσίνσκα πέρασε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κοντά στη Βαρσοβία. Το 1943 συνελήφθη και φυλακίστηκε στη φυλακή Πάβιακ, στο τμήμα Σερβία για τις γυναίκες. Περιέγραψε την εμπειρία της εκείνης της εποχής στη συλλογή μνήμης Krata. Απελευθερώθηκε από τη φυλακή ως πολύ άρρωστη και υποβλήθηκε σε θεραπεία στο νοσοκομείο Άγιος Ιωσήφ. Μετά τον πόλεμο μετακόμισε στο Λοτζ.
Πέθανε στις 29 Μαρτίου 1963 και θάφτηκε στο κοιμητήριο Ποβόνσκι στη Βαρσοβία.
Η Πόλα Γκογιαβιτσίνσκα ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς γυναίκες συγγραφείς της πολωνικής λογοτεχνίας της περιόδου του μεσοπολέμου. Τα έργα της περιελάμβαναν ψυχολογικά θέματα και κοινωνικά θέματα που συνδέονται με περιβάλλοντα προλεταριάτου και μικρών πόλεων της Βαρσοβίας και της Σιλεσίας. Τα έργα της Dziewczęta z Nowolipek (Κορίτσια από το Νοβολίπκι) και Rajska jabłoń (Μηλιά του παραδείσου) αργότερα έγιναν ταινίες.
Η Γκογιαβιτσίνσκα τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό Αξίας και έλαβε το βραβείο της πόλης της Βαρσοβίας για επίτευγμα ζωής, το Σταυρό του Διοικητή του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας και το Χρυσό Έμβλημα της Ανανέωσης της Βαρσοβίας. Έλαβε επίσης το Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας (1η κλάση).
|
|