Πόλεμος στο Μάλι

Πόλεμος στο Μάλι
Στρατιωτική κατάσταση στο Μάλι (2023)
Χρονολογία16 Ιανουαρίου 2012 – σήμερα
ΤόποςΜάλι με διάχυση στη Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα και την Αλγερία)
ΈκβασηΣε εξέλιξη
  • Η εξέγερση των Τουαρέγκ άρχισε να διώχνει τις κυβερνητικές δυνάμεις από το Βόρειο Μάλι τον Ιανουάριο του 2012.
  • Ο πρόεδρος του Μάλι Αμαντού Τουμάνι Τουρέ ανατρέπεται με πραξικόπημα υπό τον Αμαντού Σανόγκο.
  • Το Βόρειο Μάλι καταλήφθηκε πλήρως από τους αντάρτες του Ανεξάρτητου Κράτους του Αζαουάντ τον Απρίλιο του 2012.
  • Ισλαμιστικές ομάδες καταλαμβάνουν το βόρειο Μάλι και επιβάλλουν το νόμο της Σαρία στην περιοχή.
  • Η Γαλλία και ορισμένα αφρικανικά κράτη παρεμβαίνουν και βοηθούν τον στρατό του Μάλι να ξαναπάρει το μεγαλύτερο μέρος του Βόρειου Μάλι.
  • Ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των ανταρτών Τουαρέγκ που υπεγράφη στις 18 Ιουνίου 2013.
  • Δεύτερη συμφωνία που υπογράφηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2015 μεταξύ της κυβέρνησης του Μάλι και του Συντονισμού των δυναμεων του Αζαουάντ.
  • Απόσυρση των γαλλικών δυνάμεων το 2022 και διάλυση της ειρηνευτικής αποστολής των Ηνωμένων Εθνών το 2023.
  • Η τουρκική επέμβαση εντείνεται το 2022.
  • Κλιμάκωση μεταξύ των ανταρτών Τουαρέγκ και της χούντας του Μάλι το 2023.

Ο πόλεμος στο Μάλι είναι μία συνεχιζόμενη ένοπλη σύγκρουση που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2012 μεταξύ του βόρειου και του νότιου τμήματος του Μάλι στην Αφρική. Στις 16 Ιανουαρίου 2012, αρκετές ανταρτικές ομάδες άρχισαν να πολεμούν σε μια εκστρατεία κατά της κυβέρνησης του Μάλι για ανεξαρτησία ή μεγαλύτερη αυτονομία για το βόρειο Μάλι, το οποίο ονόμασαν Αζαουάντ. Το Εθνικό Κίνημα για την Απελευθέρωση του Αζαουάντ (MNLA), μια οργάνωση που αγωνίζεται να κάνει αυτή την περιοχή του Μάλι μια ανεξάρτητη πατρίδα για τους Τουαρέγκ, είχε πάρει τον έλεγχο της περιοχής μέχρι τον Απρίλιο του 2012.

Στις 22 Μαρτίου 2012, ο Πρόεδρος Αμαντού Τουμανί Τουρέ ανατράπηκε με πραξικόπημα λόγω του χειρισμού του στην κρίση, έναν μήνα πριν από τις προεδρικές εκλογές. [1] Οι αντάρτες στρατιώτες, που αυτοαποκαλούνται Εθνική Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας και του Κράτους (CNRDR), ανέλαβαν τον έλεγχο και ανέστειλαν το σύνταγμα του Μάλι. [2] Ως συνέπεια της αστάθειας που ακολούθησε το πραξικόπημα, οι τρεις μεγαλύτερες βόρειες πόλεις του Μάλι — το Κιντάλ, το Γκάο και το Τιμπουκτού — κατακτήθηκαν από τους αντάρτες [3] μέσα σε τρεις συνεχόμενες ημέρες. [4] Στις 5 Απριλίου 2012, μετά τη σύλληψη της Δουέντζας, το MNLA δήλωσε ότι είχε πετύχει τους στόχους του και ανέστειλε την επίθεσή του. Την επόμενη μέρα, κήρυξε την ανεξαρτησία του βόρειου Μάλι από την υπόλοιπη χώρα, μετονομάζοντάς το σε Αζαουάντ. [5]

Το MNLA υποστηρίχθηκε αρχικά από την ισλαμιστική ομάδα Ανσάρ Ντάιν. Μετά την εκδίωξη του στρατού του Μάλι από το βόρειο Μάλι, η Ανσάρ Ντάιν και ορισμένες μικρότερες ισλαμιστικές ομάδες άρχισαν να επιβάλλουν αυστηρό νόμο της Σαρία. Το MNLA και οι ισλαμιστές αγωνίστηκαν να συμφιλιώσουν τα αντικρουόμενα οράματά τους για ένα επιδιωκόμενο νέο κράτος. [6] Στη συνέχεια, το MNLA άρχισε να μάχεται εναντίον της Ανσάρ Ντάιν και άλλων ισλαμιστικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων του Movement for Oneness and Jihad in West Africa, μιας αποσπασματικής ομάδας της Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ. Μέχρι τις 17 Ιουλίου 2012, το MNLA είχε χάσει τον έλεγχο των περισσότερων πόλεων του βόρειου Μάλι από τους ισλαμιστές. [7]

Η κυβέρνηση του Μάλι ζήτησε ξένη στρατιωτική βοήθεια για να ανακαταλάβει τον Βορρά. Στις 11 Ιανουαρίου 2013, ο γαλλικός στρατός ξεκίνησε επιχειρήσεις κατά των ισλαμιστών . [8] Λίγο αργότερα αναπτύχθηκαν δυνάμεις από άλλα κράτη της Αφρικανικής Ένωσης. Μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου, το έδαφος που κατείχαν οι ισλαμιστές είχε ανακαταληφθεί από τον στρατό του Μάλι, με τη βοήθεια του διεθνούς συνασπισμού. Οι αυτονομιστές Τουαρέγκ συνέχισαν επίσης να πολεμούν τους ισλαμιστές, αν και το MNLA έχει επίσης κατηγορηθεί ότι διεξήγαγε επιθέσεις εναντίον του στρατού του Μάλι. [9]

Μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των ανταρτών Τουαρέγκ υπογράφηκε στις 18 Ιουνίου 2013, ωστόσο στις 26 Σεπτεμβρίου 2013 οι αντάρτες αποχώρησαν από την ειρηνευτική συμφωνία και ισχυρίστηκαν ότι η κυβέρνηση δεν είχε σεβαστεί τις δεσμεύσεις της για την εκεχειρία. [10] Στα μέσα του 2014, ο γαλλικός στρατός στο Μάλι τερμάτισε την Επιχείρησή Σερβάλ και πέρασε στην ευρύτερη περιφερειακή αντιτρομοκρατική προσπάθεια, την Επιχείρηση Μπαρκχέιν. Παρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που υπογράφηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2015 στο Αλγέρι της Αλγερίας και μια ειρηνευτική συμφωνία στην πρωτεύουσα στις 15 Απριλίου 2015, οι μάχες συνεχίστηκαν. [11] [12]

Ξεκινώντας το 2018, σημειώθηκε αύξηση των επιθέσεων ανταρτών στο Σαχέλ, συνοδευόμενη από αύξηση των γαλλικών στρατευμάτων. Το Μάλι γνώρισε δύο επιτυχημένα πραξικοπήματα το 2020 και το 2021, και τα δύο ενορχηστρώθηκαν από τον στρατό του Μάλι. Μετά το πραξικόπημα του Μάλι το 2021, η κυβέρνηση και οι γαλλικές δυνάμεις στη χώρα είχαν μια σύγκρουση, με την πρώτη να απαιτεί την αποχώρηση της δεύτερης. Εν μέσω αντι-γαλλικών διαμαρτυριών του Μάλι και της αυξανόμενης εμπλοκής στον πόλεμο τόσο από την Ρωσική μισθοφορική Ομάδα Βάγκνερ όσο και από τους Τούρκους, οι Γάλλοι απέσυραν τις δυνάμεις τους από τη χώρα εξ ολοκλήρου μέχρι τις 15 Αυγούστου 2022, τερματίζοντας την παρουσία τους στη χώρα. [13] [14]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Mali soldiers say president toppled in coup – Africa». Al Jazeera. 22 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2012. 
  2. ↑ Associated Press, "Coup Leader Reinstates Mali's Constitution", Express, 2 April 2012. p. 8.
  3. ↑ Baba Ahmed; Rukmini Callimachi (2 April 2012). «Islamist group plants flag in Mali's Timbuktu». Huffington Post. Associated Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 February 2016. https://web.archive.org/web/20160203193012/http://www.huffingtonpost.com/2012/04/02/mali-rebellion-islamist-flag_n_1396092.html?ir=Australia. Ανακτήθηκε στις 3 November 2015. 
  4. ↑ Serge Daniel (4 April 2012). «Mali junta denounces 'rights violations' by rebels». Agence France-Presse. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 February 2013. https://web.archive.org/web/20130201201147/https://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5grilySJ5EdrgURoNp1mt3AIJhTgg?docId=CNG.915a5505555757d7df5029b5b99451cc.261. Ανακτήθηκε στις 6 April 2012. 
  5. ↑ «Tuareg rebels declare the independence of Azawad, north of Mali». Al Arabiya. 6 April 2012. http://english.alarabiya.net/articles/2012/04/06/205763.html. Ανακτήθηκε στις 6 April 2012. 
  6. ↑ «Islamists seize Gao from Tuareg rebels». BBC News. 27 June 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 December 2012. https://web.archive.org/web/20121223052737/http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-18610618. Ανακτήθηκε στις 27 June 2012. 
  7. ↑ Nossiter, Adam (18 July 2012). «Jihadists' Fierce Justice Drives Thousands to Flee Mali». The New York Times. https://www.nytimes.com/2012/07/18/world/africa/jidhadists-fierce-justice-drives-thousands-to-flee-mali.html. Ανακτήθηκε στις 18 July 2012. 
  8. ↑ «France begins Mali military intervention». Al Jazeera. 11 January 2013. http://www.aljazeera.com/news/africa/2013/01/2013111135659836345.html. Ανακτήθηκε στις 11 January 2013. 
  9. ↑ «Five Malians killed in ambush blamed on Tuareg: army». Agence France-Presse. 22 March 2013. http://www.globalpost.com/dispatch/news/afp/130322/five-malians-killed-ambush-blamed-tuareg-army. Ανακτήθηκε στις 23 March 2013. 
  10. ↑ «Mali Tuareg separatists suspend participation in peace process». Trust.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2014. 
  11. ↑ «How Mali Is Pursuing Justice for a War That Never Really Ended». worldpoliticsreview.com. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2019. 
  12. ↑ «Mali: Events of 2018». World Report 2019: Rights Trends in Mali (στα Αγγλικά). 4 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2019. 
  13. ↑ «Malians say they once appreciated French military support, but 'things have changed'». 20 Ιανουαρίου 2022. 
  14. ↑ «French Forces Complete Departure from Mali». 15 Αυγούστου 2022.