Ράβιτς

Συντεταγμένες: 51°36′33″N 16°51′27″E / 51.60917°N 16.85750°E / 51.60917; 16.85750

Ράβιτς

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ράβιτς
51°36′33″N 16°51′27″E
ΧώραΠολωνία
Διοικητική υπαγωγήΓκμίνα Ράβιτς
Ίδρυση1638
Έκταση7,81 km²
Πληθυσμός20.305 (31  Μαρτίου 2021)[1]
Ταχ. κωδ.63-900
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Ράβιτς (πολωνικά: Rawicz, γερμανικά: Rawitsch‎‎) είναι πόλη και η έδρα του Πόβιατ Ράβιτς, στο Βοεβοδάτο της Μεγάλης Πολωνίας της δυτικοκεντρικής Πολωνίας. Τα έτη 1975 έως 1998, ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Λέσνο. Ο πληθυσμός του είναι 20.014 κάτοικοι (2020).[2]

Η πόλη ιδρύθηκε από τον Άνταμ Όλμπραχτ Πσιγέμσκι του οικόσημου Ράβιτς για Προτεστάντες πρόσφυγες από τη Σιλεσία κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου. Το 1638, ο Βασιλιάς Βλαδίσλαος Δ΄ της Πολωνίας παραχώρησε προνόμια πόλης στο Ράβιτς και επιβεβαίωσε το οικόσημο της πόλης.[3] Το Ράβιτς χτίστηκε ως μια επακριβώς σχεδιασμένη πόλη και αναπτύχθηκε με γρήγορους ρυθμούς.[3] Βρισκόταν στον εμπορικό δρόμο που ένωνε το Πόζναν και το Βρότσουαφ.[3] Το 1640 ιδρύθηκε μια συντεχνία υφασματουργών.[3] Η παραγωγή υφασμάτων έγινε κορυφαίος κλάδος της τοπικής βιομηχανίας, και στα τέλη του 18ου αιώνα, το Ράβιτς ήταν η κορυφαία πόλη υφαντουργίας ολόκληρης της περιοχής της Μείζονος Πολωνίας.[3] Το Ράβιτς ήταν μια ιδιωτική πόλη Πολωνών ευγενών, διοικητικά τοποθετημένη στο Πόβιατ Κόστσιαν, στο Βοεβοδάτο Πόζναν (14ος αιώνας-1793) της Επαρχίας Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος.

Μετά την καταστροφή του Ράβιτς από τους Σουηδούς το 1655 κατά τη διάρκεια του Κατακλυσμού, η πόλη ξαναχτίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο, με νέα αρχοντικά, μια μπαρόκ εκκλησία και ένα καθολικό μοναστήρι.[3] Οι αρχές του 18ου αιώνα ήταν μια δυσμενής περίοδος στην ιστορία της πόλης. Το 1701 υπέστη πυρκαγιά, το 1704-1705 καταλήφθηκε από τη Σουηδία, ξένα στρατεύματα πέρασαν μέσα από αυτό: Ρώσοι το 1707, Αυστριακοί το 1719, Σάξονες το 1733.[3] Τις επόμενες δεκαετίες σημειώθηκε και πάλι ραγδαία ανάπτυξη, ολοκληρώθηκε η κατασκευή του κάστρου και χτίστηκε ένα νέο μπαρόκ δημαρχείο.[3] Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, στο Ράβιτς λειτουργούσαν δύο ζυθοποιεία, ένα αποστακτήριο, ένα σφαγείο και ένα πλινθοποιείο.[3]

Το 1793, το Ράβιτς προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας ως αποτέλεσμα του δεύτερου διαμελισμού της Πολωνίας. Το 1807 η πόλη ανακτήθηκε από Πολωνούς ως μέρος του βραχύβιου Δουκάτου της Βαρσοβίας και το 1815 προσαρτήθηκε ξανά από την Πρωσία, αρχικά ως μέρος του αυτόνομου Μεγάλου Δουκάτου του Πόζναν.[3] Η κύρια βιομηχανία ήταν η κατασκευή ταμπάκου και πούρων. Το εμπόριο περιλάμβανε σιτηρά, μαλλί, βοοειδή, δέρματα και ξυλεία. Το 1905 είχε 11.403 κατοίκους. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία της το 1918. Το 1919 η Μάχη του Ράβιτς διεξήχθη ως μέρος της Εξέγερσης της Μείζονος Πολωνίας (1918-1919), με στόχο την επανένωση της περιοχής με το ανασυσταθέν πολωνικό κράτος. Το Ράβιτς επέστρεψε στην Πολωνία τον Ιανουάριο του 1920.

Την πρώτη μέρα της εισβολής στην Πολωνία, που ξεκίνησε το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την 1η Σεπτεμβρίου 1939, οι Γερμανοί μπήκαν στην πόλη, αλλά αναγκάστηκαν να αποσυρθούν.[3] Μπήκαν ξανά στις 5 Σεπτεμβρίου.[3] Τις επόμενες ημέρες το Einsatzgruppe III μπήκε στην πόλη για να διαπράξει εγκλήματα κατά των Πολωνών.[4] Οι Πολωνοί που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια του Ιντελιγκέντσακτιον φυλακίστηκαν στην τοπική φυλακή.[5] Τον Οκτώβριο του 1939, οι Γερμανοί πραγματοποίησαν τις πρώτες εκτελέσεις Πολωνών κατοίκων,[3] ενώ οι πρώτες μαζικές απελάσεις πάνω από 500 Πολωνών πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 1939.[6] Οι εκδιωχθέντες Πολωνοί ήταν κυρίως ντόπιοι ακτιβιστές και ιδιοκτήτες καλύτερων σπιτιών, τα οποία στη συνέχεια παραδόθηκαν σε Γερμανούς αποίκους ως μέρος της πολιτικής Lebensraum (Ζωτικός χώρος).[6] Επίσης, στην πόλη λειτουργούσε ένα στρατόπεδο διέλευσης για Πολωνούς που εκδιώχθηκαν από κοντινά χωριά.[6] Παρά τις συνθήκες αυτές, το πολωνικό κίνημα αντίστασης οργανώθηκε στην πόλη. Τον Ιανουάριο του 1945, η πόλη καταλήφθηκε από τους Σοβιετικούς, οι οποίοι φυλάκισαν εδώ στρατιώτες του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού.[3] Αργότερα, οι διορισμένοι από τους Σοβιετικούς, κομμουνιστές οργάνωσαν εδώ μια φυλακή για πολιτικούς αντιπάλους, από τους οποίους 142 πέθαναν εδώ.[3]

Το 1973, η Σαρνόβα συμπεριλήφθηκε εντός των ορίων της πόλης.

Μια ανακάλυψη 50 δισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών φυσικού αερίου στο Ράβιτς το 2015 αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη ανάπτυξη φυσικού αερίου στην Πολωνία εδώ και 20 χρόνια.[7]

Μεταξύ των ιστορικών αξιοθέατων του Ράβιτς είναι η Πλατεία Αγοράς με το μπαρόκ δημαρχείο, η μπαρόκ Εκκλησία του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα, η κλασικιστική Εκκλησία του Αγίου Ανδρέα Μπόμπολα, η γοτθική Εκκλησία της Αναγέννησης του Βασιλέως Χριστού, το πάρκο και ιστορικά αρχοντικά, που χρονολογούνται από τον 18ο και τον 19ο αιώνα.

Το επίσημα προστατευόμενο παραδοσιακό φαγητό που προέρχεται από το Ράβιτς είναι το kiełbaska rawicka (προφέρεται: [κιεουμπάσκα ραβίτσκα]), ένα τοπικό είδος λουκάνικου κιελμπάσα (όπως ορίζεται από το Υπουργείο Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης της Πολωνίας).[8] Οι τοπικές παραδόσεις παραγωγής κρέατος χρονολογούνται εκατοντάδες χρόνια πίσω.[8]

  1. bdl.stat.gov.pl/api/v1/data/localities/by-unit/023015922054-0954604?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 6  Οκτωβρίου 2022.
  2. «Najwieksze miasta w Polsce pod wzgledem liczby ludnosci» [Οι μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας από άποψη πληθυσμού]. polskawliczbach.pl (στα Πολωνικά). 
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 «Rys historyczny». Γκμίνα Ράβιτς (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2019. 
  4. Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελίδες 56–57. 
  5. Βαρντζίνσκα (2009), σελ. 117
  6. 6,0 6,1 6,2 Βαρντζίνσκα, Μάρια (2017). Wysiedlenia ludności polskiej z okupowanych ziem polskich włączonych do III Rzeszy w latach 1939-1945 (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: ΙΕΜ. σελ. 162. ISBN 978-83-8098-174-4. 
  7. «OilVoice». 
  8. 8,0 8,1 «Kiełbaski rawickie». Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi - Portal Gov.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]