| ακαδημαϊκός Ράνκο Μαρίνκοβιτς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ranko Marinković (Κροατικά) |
| Γέννηση | 22 Φεβρουαρίου 1913[1][2][3] Κομίζα |
| Θάνατος | 28 Ιανουαρίου 2001[1][2][3] Ζάγκρεμπ |
| Τόπος ταφής | Κομίζα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κροατία Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Αυστροουγγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Κροατικά[1] |
| Σπουδές | Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεατρικός συγγραφέας[4] συγγραφέας[4] μυθιστοριογράφος πολιτικός[5] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ |
| Περίοδος ακμής | 1939 - 2001 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο ΝΙΝ (1965)[6] Ivan Goran Kovačić Award (1966) βραβείο Βλαντιμίρ Ναζόρ (1975) Μεγάλο Τάγμα του Βασιλιά Ντμίταρ Ζβόνιμιρ |
Ο Ράνκο Μαρίνκοβιτς (κροατικά: Ranko Marinković, γεννηθείς στις 22 Φεβρουαρίου 1913 – 28 Ιανουαρίου 2001) ήταν Κροάτης συγγραφέας νουβελών και δραματουργός.
Γεννήθηκε στην Κομίζα στο νησί Βις (τότε αποτελούσε μέρος της Αυστροουγγαρίας), και η παιδική ηλικία του Μαρίνκοβιτς σηματοδοτήθηκε από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αργότερα απέκτησε πτυχίο φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ. Στη δεκαετία του 1930 άρχισε να κάνει γνωστό το όνομά του στους λογοτεχνικούς κύκλους του Ζάγκρεμπ με τα έργα και τις ιστορίες του.
Η σταδιοδρομία του διακόπηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν το μητρικό νησί του καταλήφθηκε από τη φασιστική Ιταλία, συνελήφθη στο Σπλιτ και εισήχθη στο στρατόπεδο Φερραμόντι.[7][8] Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, ο Μαρίνκοβιτς πήγε στο Μπάρι,[8] και έπειτα στο στρατόπεδο προσφύγων Ελ Σατ, όπου είχε επαφές με τους Παρτιζάνους του Τίτο. Μετά τον πόλεμο, πέρασε χρόνο εργάζοντας στο θέατρο.[8]
Τα πιο γνωστά του έργα είναι η Glorija (1955), ένα θεατρικό έργο στο οποίο επέκρινε την Καθολική Εκκλησία και το Kiklop (1965), ένα ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα στο οποίο περιέγραφε τη ζοφερή ατμόσφαιρα των διανοουμένων του Ζάγκρεμπ πριν από την εισβολή του Άξονα στη Γιουγκοσλαβία. Το Kiklop αργότερα προσαρμόστηκε σε μια κινηματογραφική ταινία του 1982 με σκηνοθέτη τον Άντουν Βρντόλιακ.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μαρίνκοβιτς αγκάλιασε τις πολιτικές απόψεις του Φράνιο Τούτζμαν και έγινε μέλος της Κροατικής Δημοκρατικής Ένωσης.
Πέθανε στο Ζάγκρεμπ.