Ραζάν Ζεϊτουνέχ
| Ραζάν Ζεϊτουνέχ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 29 Απριλίου 1977 Συρία |
| Εξαφάνιση | 9 Δεκεμβρίου 2013[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Συρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος δικηγόρος ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων νομικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Wael Hamada |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ζαχάρωφ (2011) Διεθνές Βραβείο Θάρρους Γυναικών (2013) Βραβείο Άννα Πολιτόφσκαγια (2011) Βραβείο Ιμπν Ρουσντ για την Ελευθερία της Σκέψης (2012) Βραβείο Πέτρα Κέλλυ (2014) |
Η Ραζάν Ζεϊτουνέχ (رزان زيتونة) είναι σύρια δημοσιογράφος και δικηγόρος ειδικευμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία απήχθη ενώ βρισκόταν σε περιοχή ελεγχόμενη από τους αντάρτες στα προάστια της Δαμασκού στις 9 Δεκεμβρίου 2013. Συνεχίζει να αγνοείται, κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την απαγωγή της και τα ίχνη της έχουν χαθεί. Η Ζεϊτουνέχ κατήγγελλε θαρραλέα τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο από το καθεστώς της Δαμασκού όσο και από τους αντάρτες, παρά τις απειλές που δεχόταν. Απήχθη μαζί με τον σύζυγο και συναγωνιστή της Βαέλ Χαμαντά και δύο συναδέλφους τους, τον ποιητή και δικηγόρο Ναζέμ Χαμαντί και την πρώην πολιτική κρατούμενη Σαμίρα Χαλίλ, από τα γραφεία δύο ομάδων που είχε ιδρύσει, του Κέντρου Τεκμηρίωσης Παραβιάσεων (VDC) και του Γραφείου Στήριξης Τοπικής Ανάπτυξης και Μικρών Έργων (LDSPS), στην Ντούμα.[3]
Η Ζεϊτουνέχ συγκαταλέγεται στους πιο προβεβλημένους και αξιόπιστους πολίτες ακτιβιστές της συριακής επανάστασης. Η απαγωγή της, σύμφωνα με σύριους σχολιαστές, θεωρείται καθοριστικό επεισόδιο στον διχασμό που παρατηρείται στη Συρία ανάμεσα σε δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών και σε εξτρεμιστές, καθώς και θανάσιμο πλήγμα για τη συριακή επανάσταση.[3]
Η οικογένειά της απηύθυνε έκκληση για διεθνή βοήθεια ώστε να βρεθούν η ίδια και οι συνάδελφοί της. «Εμείς, η οικογένεια της Ραζάν Ζεϊτουνέχ, της ακτιβίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δικηγόρου, της συγγραφέως και, πάνω απ’ όλα, του ανθρώπου, απευθύνουμε αυτή την έκκληση ενώ έχουν περάσει περισσότεροι από τρεις μήνες μετά την προμελετημένη απαγωγή, για την οποία κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη ούτε εξέδωσε ανακοίνωση ή διατύπωσε αίτημα, σε μια σαφή προσπάθεια να κερδίσουν χρόνο και να φιμώσουν την ελεύθερη φωνή της κόρης μας και των συναδέλφων της ώστε να τους αναγκάσουν να σταματήσουν να γράφουν και να τους εμποδίσουν να ασκούν το δικαίωμά τους στην ελεύθερη έκφραση» ανέφερε η οικογένεια σε δήλωσή της τον Απρίλιο του 2014.[3]
Ακτιβιστές και πολιτικοί από όλο τον κόσμο έχουν απευθύνει έκκληση για την απελευθέρωσή τους, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος Σουλτς: «Εξ ονόματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ζητώ την άμεση απελευθέρωσή τους [...]. Η ζωή της απειλήθηκε από το καθεστώς και από τις ομάδες ανταρτών, επειδή είναι μια θαρραλέα νέα γυναίκα που αρνείται να συμβιβαστεί και εξακολουθεί να αγωνίζεται ειρηνικά για τη δημοκρατία και για μια ελεύθερη Συρία».[3]
Το 2014 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένωσε τις δυνάμεις του με πλήθος μη κυβερνητικών οργανώσεων, με τους Ευρωπαίους πολίτες και με τους υπόλοιπους βραβευθέντες με το Βραβείο Ζαχάρωφ και απηύθυναν έκκληση για την απελευθέρωσή της μέσω της εκστρατείας #FreeRazan. Η οικογένειά της έχει προβάλει τις πεποιθήσεις για τις οποίες αγωνίζεται η Ζεϊτουνέχ με τη βοήθεια τόσο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσο και της δράσης του Δικτύου Βραβείου Ζαχάρωφ για τα ανθρώπινα δικαιώματα.[3]
Την περίοδο της βράβευσής της, το 2011, η Ραζάν Ζεϊτουνέχ ζούσε κρυμμένη, έχοντας ξεφύγει από επιδρομή των δυνάμεων ασφαλείας στο σπίτι της. Παρ’ όλα αυτά, αρνήθηκε να φύγει από τη Συρία.[3]
Η Ζεϊτουνέχ χρησιμοποίησε το χρηματικό έπαθλο του Βραβείου Ζαχάρωφ για να σώσει τη ζωή ενός συναγωνιστή της που είχε τραυματιστεί από πυρά τεθωρακισμένων.[3]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ mabisir
.wordpress .com /tag /wael-hamada /. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2019. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20201063817. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 32-33 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU Αρχειοθετήθηκε 2015-10-24 στο Wayback Machine.