Στην καλαθοσφαίριση, το ραν εντ γκαν είναι ένα γρήγορος, ελεύθερος τρόπος παιχνιδιού που χαρακτηρίζεται από μεγάλο αριθμό σουτ εντός πεδιάς, με αποτέλεσμα παιχνίδια με υψηλό σκορ. [1] [2] [3] Η επίθεση συνήθως βασίζεται σε γρήγορους αιφνιδιασμούς, ενώ δίνει λιγότερη ιδιαιτερότητα στα σετ παιχνίδια. [2] [4] Μια ομάδα ραν εντ γκαν συνήθως επιτρέπει πολλούς πόντους και στην άμυνα. [4] [5]
Στο ΝΒΑ (NBA), το ραν εντ γκαν ήταν στο αποκορύφωμά του τη δεκαετία του 1960, όταν οι ομάδες σημείωναν κατά μέσο όρο 115 πόντους ανά παιχνίδι. Γύρω στο 2003, ο μέσος όρος είχε πέσει στο 95. [6] Οι Μπόστον Σέλτικς ήταν μία ομάδα ραν εντ γκαν τη δεκαετία του 1950 και του 1960, ενώ κέρδισε 11 πρωταθλήματα NBA, όπως και οι πέντε φορές πρωταθλητές Λος Άντζελες Λέικερς κατά τη διάρκεια της εποχής της Επίδειξης τους στη δεκαετία του 1980. [3] [7] Αν και πολλοί πιστεύουν ότι το ραν εντ γκαν δεν δίνει βαρύτητα στην άμυνα, οι Σέλτικς της δεκαετίας του '60 είχαν τον Μπιλ Ράσελ και οι Λέικερς της δεκαετίας του '80 είχαν τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ ως αμυντικούς ανασταλτικούς παράγοντες. [3]
Ο προπονητής Ντάγκ Μόε, ο οποίος εφάρμοσε το ραν εντ γκαν με τους Ντένβερ Νάγκετς τη δεκαετία του 1980, πίστευε ότι τα υψηλά σκορ που παραδόθηκαν ήταν περισσότερο ενδεικτικά του γρήγορου ρυθμού του παιχνιδιού παρά του χαμηλού επιπέδου άμυνας. Παρόλα αυτά, οι ομάδες του μερικές φορές έδειχναν να χάνουν καλάθια για να πετύχουν ένα. Παρόλο που η επιθετική του στρατηγική οδηγούσε σε υψηλά σκορ, οι ομάδες του Μόε στο Ντένβερ δεν ήταν ποτέ ικανές στο να εκτελούν αιφνιδιασμούς. [5]
Ο Πολ Ουέστχεντ ήταν προπονητής της ομάδας του Λογιόλα Μέριμαουντ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 χρησιμοποιώντας μία εκδοχή του ραν εντ γκαν. [8] Ενώ το μπάσκετ με το "ραν εντ γκαν" θεωρείται συχνά ως ένα σύστημα επίθεσης, το σύστημα του Γουέστχεντ χρησιμοποιεί μία συνδυασμένη επιθετική και αμυντική φιλοσοφία. Επιθετικά, η ομάδα προωθεί τη μπάλα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και εκτελεί το πρώτο διαθέσιμο σουτ, συχνά τρίποντο . Οι ομάδες του Ουέστχεντ προσπαθούν να σουτάρουν την μπάλα σε λιγότερο από επτά δευτερόλεπτα. Ο στόχος είναι κάποιος να σουτάρει πριν προλάβει η άμυνα να στηθεί. Αμυντικά, η ομάδα ασκεί συνεχή πίεση σε όλο το γήπεδο . Γενικά, η ομάδα είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει δίνοντας εύκολα καλάθια για χάρη της διατήρησης ενός υψηλού ρυθμού. [8]
Η Λογιόλα Μέριμαουντ χρησιμοποίησε με επιτυχία το σύστημα το 1990 όταν προκρίθηκε στους προημιτελικούς του τουρνουά καλαθοσφαίρισης του NCAA, νικώντας στην πορεία τον πρωταθλητή Μίσιγκαν με 149–115. Ο τρόπος παιχνιδιού αυτός έχει χρησιμοποιηθεί και σε ορισμένες άλλες ομάδες.
Το 1990, ο Ουέστχεντ προσλήφθηκε από τους Ντένβερ Νάγκετς και προσπάθησε να ενσωματώσει το σύστημα του LMU στην ομάδα. Ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ του κολεγιακού παιχνιδιού και του παιχνιδιού του ΝΒΑ έγιναν εμφανείς από την αρχή. Ενώ το σύστημα LMU λειτουργούσε σε ένα παιχνίδι 40 λεπτών κατά τη διάρκεια μίας χρονιάς 30-40 αγώνων στο NCAA, δεν μεταφράζεται σε ένα παιχνίδι 48 λεπτών κατά τη διάρκεια μίας περιόδου 82 αγώνων στο NBA.
Οι Νάγκετς είχαν κατά μέσο όρο 119,9 πόντους ανά αγώνα στο πρωτάθλημα την περίοδο 1990-91, αλλά επίσης δέχτηκαν και ένα υψηλό στο ΝΒΑ 130,8 πόντων ανά αγώνα. Επίσης, επέτρεψαν να σημειωθούν 107 πόντοι σε ένα μόνο ημίχρονο στους Φοίνιξ Σανς, το οποίο παραμένει επίσης υψηλό στο ΝΒΑ. Υπό τον Ουέστχεντ, οι Νάγκετς αποκαλούνταν μερικές φορές "Ένβερ Νάγκετς" (χωρίς "D", δηλαδή χωρίς άμυνα). Μετά την αγωνιστική περίοδο, ο Ουέστχεντ εγκατέλειψε γενικά το σύστημα του LMU και έπαιξε σε πιο αργό ρυθμό, με την ελπίδα να διατηρήσει την ενέργεια των παικτών του κατά τη διάρκεια μίας μακράς χρονιάς. Ωστόσο, οι Νάγκετς την περίοδο 1991-92 έφτασαν μόνο τις 24 νίκες, κυρίως επειδή συνέχισαν να δέχονται πόντους τόσο γρήγορα που ακόμη και η παραγωγική τους επίθεση δεν μπορούσε να τους ακολουθήσει. Ο Ουέστχεντ απολύθηκε μετά από μία συνολική διετή επίδοση 44-120.
Το σύστημα του Ουέστχεντ έχει μιμηθεί και από άλλες κολεγιακές ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του Κολεγίου Γκρινέλ . Ο Ντέιβιντ Άρσενολτ, ο αρχιτέκτονας του συστήματος Γκρινέλ, προσέθεσε στο σύστημα του Ουέστχεντ την αντικατάσταση των παικτών σε τρία κύματα των πέντε παικτών, παρόμοια με την αλλαγή στο χόκεϊ επί πάγου . [9] [10] Ο αγώνας με το υψηλότερο σκορ στην ιστορία του NCAA διεξήχθη από δύο ομάδες ( Τρόθ & Ντεβράι Ατλάντα ), οι οποίες χρησιμοποίησαν το σύστημα του Ουέστχεντ σε ολόκληρο το παιχνίδι, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσουν 399 πόντους το 1992. [11]
merriam webster run and gun.