| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Richard Francis Emile Tardy [1] | ||
| Ημερ. γέννησης | 29 Ιουλίου 1950 | ||
| Τόπος γέννησης | Saint-Chamas, Γαλλία | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1968-1973 | SSMC Miramas | ||
| 1973-1975 | AS Aixoise | ||
| 1975-1982 | SSMC Miramas | ||
| 1982-1983 | AS Αixoise | ||
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1980-1981 | SSMC Miramas | ||
| 2001-2002 | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
| 2002-2003 | Εθνική Λιβάνου | ||
| 2003 | Αφρικά Σπορ Νασιονάλ | ||
| 2005 | Μουλουντιά Κλαμπ ντ'Αλζέ (βοηθός προπονητή) | ||
| 2006 | Αλ Ουάχντα | ||
| 2006-2007 | Olympic Club de Safi | ||
| 2007 | Ουμ Σαλάλ Σπορτ Κλαμπ | ||
| 2007-2008 | Αλ Γουακρά | ||
| 2008-2009 | OC Khouribga | ||
| 2010-2013 | Εθνική Ρουάντα Κ17 | ||
| 2014-2015 | Al-Ansar FC | ||
| 2016 | Young Lions FC (υπηρεσιακός προπονητής) | ||
| 2017 | Young Lions FC (υπηρεσιακός προπονητής) | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Ρισάρ Φρανσίς Εμίλ Ταρντί, (γαλλικά Richard Francis Emile Tardy) (γεννημένος στις 29 Ιουλίου 1950 στο Saint-Chamas ) είναι Γάλλος πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Είναι κάτοχος επαγγελματικού διπλώματος προπονητή ποδοσφαίρου (UEFA Pro Licence), (το υψηλότερο επίπεδο επαγγελματικού διπλώματος, που του επιτρέπει να προπονεί στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη) [2].
Ο Ρίτσαρντ Τάρντι υπήρξε ποδοσφαιριστής, αγωνιζόμενος ως επιθετικός σε δύο συλλόγους, την SSMC Miramas και την AS Aixoise, από το 1968 έως το 1983[3], χωρίς όμως να έχει ιδιαίτερα αξιοσημείωτη σταδιοδρομία. Ολόκληρη η ποδοσφαιρική του καριέρα εξελίχθηκε αποκλειστικά μεταξύ της Promotion d'Honneur (PH-χαμηλόβαθμη ερασιτεχνική κατηγορία των Περιφερειών της Γαλλίας) και της τρίτης κατηγορίας (DH- «Championnat de France de Division 3»'). Κέρδισε τον τίτλο της PH το 1976 και της DH το 1977, με το τη φανέλα της SSMC Miramas.
Από το 1977 κι ως το 1979 πραγματοποίησε την πρακτική του ως προπονητής της Αιξ αν Προβένς και στη συνέχεια στην SSMC Miramas, στην 3η Εθνική Κατηγορία της Γαλλίας. Στη συνέχεια, ορίστηκε επικεφαλής της ΦΚ Μαρτίγκ ομάδας 2ης Εθνικής Κατηγορίας της Γαλλίας.[2]
Από το 1979 εως το 1997 εργάστηκε ως τεχνικός σύμβουλος σε αναπτυξιακά προγράμματα της Γαλλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (FFF) για νέους μεταξύ 17 και 20 ετών. Παράλληλα διετέλεσε βοηθός προπονητή στην Εθνική Ομάδα Νεών της Γαλλίας (1985-1997) και έγινε ευρύτερα γνωστός όταν εργάστηκε ως ένας από τους βοηθούς του Ζεράρ Ουγιέ, κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου κάτω των 19 ετών, το 1996, το οποίο κέρδισε η Γαλλία.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Γαλλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ανέλαβε πόστα επίβλεψης διαφόρων Εθνικών ποδοσφαιρικών προγραμμάτων: στη Γαλλία (1984-1995), στο Λίβανο (1994-1997) και στη Συρία (1998).
Το 1997, συμμετείχε ως προπονητής της Βασιλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας του Μαρόκου στα Προημιτελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (κάτω των 20). Ενώ την τριετία 1997-2000 εργάστηκε: α) ως τεχνικός σύμβουλος στην προεπιλογή των διεθνών του Μαρόκου κατά το Παγκόσμιο Κύπελλο 1998 στη Γαλλία (1997-1998) β) ως βοηθός προπονητή της πρώτης Εθνικής Ομάδας και Τεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Ποδοσφαίρου του Μαρόκου (1998-2000) και γ) ως προπονητής των Εθνικών Ομάδων Κ17 και Κ20 του Μαρόκου (1999-2000).
Τη σεζόν 2000-2001 διετέλεσε βοηθός προπονητής της Εθνικής Ομάδας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.[4]
Το καλοκαίρι του 2001 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον Άρης Θεσσαλονίκης ως βοηθός του συμπατριώτη του Ανρί Μισέλ και παρέμεινε στην ομάδα ως πρώτος προπονητής μετά τη αποχώρηση του Μισέλ, αναλαμβάνοντας για πρώτη φορά ομάδα Α Κατηγορίας. Η θητεία του στον Άρη ήταν εξαιρετικά σύντομη, (από το Νοέμβριο του 2001 εως τις 7 Φεβρουαρίου 2002) με συνολικό απολογισμό έξι νίκες, τρείς ισοπαλίες και πέντε ήττες. Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός ήταν η εκτός έδρας νίκη με 0-1 επί του Ολυμπιακού στις 27 Ιανουαρίου 2002 [5].
Μεταξύ 2002 και 2003 διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Λιβάνου για 12 αγώνες (απολογισμός 3 νίκες, 3 ισοπαλίες και 6 ήττες) [6], αποτυγχάνοντας να προκριθεί στη τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών Ασίας του 2004. Τη σεζόν 2003-04, είχε ένα σύντομο πέρασμα από την Αφρικά Σπορ Νασιονάλ, ομάδα πρώτης κατηγορίας της Ακτής Ελεφαντοστού, όμως αποχώρησε σύντομα καθώς αναγκάστηκε να υποβάλει καταγγελία εναντίον του συλλόγου για μη καταβολή των μισθού του (36.000.000 CAF) [7].
Μεταξύ Ιουλίου και Δεκεμβρίου 2005, διετέλεσε βοηθός του Ρόμπερτ Νουζαρέ στην αλγερινή Μουλουντιά Κλαμπ ντ'Αλζέ. [8] Ακολούθως υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Αλ Ουάχντα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, με την οποία τερμάτισε στη δεύτερη θέση του τοπικού πρωταθλήματος (σεζόν 2005-06) και έχασε στον τελικό του Κυπέλλου της Ομοσπονδίας των ΗΑΕ.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 2006 ανέλαβε την Μαροκινή Olympic Club de Safi, ομάδα της πρώτης κατηγορίας, στον πάγκο της οποίας παρέμεινε μέχρι τις 27 Οκτωβρίου 2007.[9][10] Παράλληλα, από τον Ιούλιο έως τις 26 Οκτωβρίου του 2007 συνεργάστηκε και με την Ουμ Σαλάλ Σπορτ Κλαμπ του Κατάρ [11] ενώ από τις 19 Δεκεμβρίου 2007 και έως το τέλος της σεζόν 2007-2008 υπήρξε αποκλειστικός προπονητής της Αλ Γουακρά, στο ίδιο πρωτάθλημα.
Τον Ιούλιο του 2008 (σεζόν 2008-09) ο Ταρντί επέστρεψε στο Μαρόκο, στον πάγκο της OC Khouribga για να απολυθεί στις 16 Απριλίου 2009 λόγω των ανεπιτυχών αποτελεσμάτων αλλά και τον κάκιστων σχέσεων του Γάλλου προπονητή με τους οπαδούς της ομάδας, τον Τύπο αλλά ακόμη και τους παίκτες της ομάδας, οι οποίοι εξέφρασαν επανειλημμένα τη δυσαρέσκειά τους για τον τρόπο που τους αντιμετώπιζε [12].
Τον Φεβρουάριο του 2010 ανέλαβε -μόνο στα χαρτιά- προπονητής της Σαιντ-Ετιέν μέχρι το τέλος της αγωνιστικής σεζόν , καθώς ο Christophe Galtier δεν είχε τα απαιτούμενα προπονητικά πτυχία για να αναλάβει επισήμως ως πρώτος προπονητής [13].
Τον Αύγουστο του 2010 ανέλαβε την Εθνική ομάδα Κ17 ετών της Ρουάντα, η οποία διοργάνωσε το Κύπελλο Εθνών Αφρικής Κ17 του 2011. Τελικά η Ρουάντα έφτασε μέχρι τον τελικό του τουρνουά, όπου ηττήθηκε από την Μπουρκίνα Φάσο. Αυτή η συμμετοχή στον τελικό, επέτρεψε στη Ρουάντα να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ17 του Μεξικού (2011) για πρώτη φορά στην ιστορία της [14][15]. Τον Ιούλιο του 2012, ο Ταρντί διορίστηκε Eθνικός Τεχνικός Διευθυντής της Ρουάντα, ενώ διατήρησε τα καθήκοντά του επικεφαλής των ομάδων Κ17 και Κ20 ετών[16].
Τη σεζόν 2014-15 εργάστηκε για τα πρώτα πέντε παιχνίδια του πρωταθλήματος, στη Λιβανέζικη Αλ Ανσάρ ΦΚ.[17]
Στις 21 Ιουλίου 2015 ανέλαβε την εθνική ομάδα Νέων της Σιγκαπούρης [18] . Αν και το συμβόλαιό του είχε συμβατική ημερομηνία λήξης την 31 Δεκεμβρίου 2018, ο Ταρντί απολύθηκε στις 31 Μαρτίου 2018, μετά από μια σειρά ανεπιτυχών αποτελεσμάτων.[19] Ενδιάμεσα διετέλεσε υπηρεσιακός προπονητής δυο φορές (από 1/1/016 εως 15/2/16 και από 17/5/17 εως 5/7/17) στους Γιουγκ Λάινς ΦΚ, ομάδα πρώτης κατηγορίας της ιγκαπούρης.
• προφίλ του Ταρντί στο globalsportsarchive.com • προφίλ του Ταρντί στο transfermarkt.com