Ριχάρδος Ρέτι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Richard Réti (Τσεχικά) |
Γέννηση | 28 Μαΐου 1889[1][2][3] Pezinok[4] |
Θάνατος | 6 Ιουνίου 1929[1][2][3] Πράγα[5][6] |
Αιτία θανάτου | Οστρακιά[7] |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια[7] |
Τόπος ταφής | Old Jewish Cemetery[8] |
Χώρα πολιτογράφησης | Τσεχοσλοβακία Κισλεϊθανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Τσεχικά[9] Γερμανικά[10] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1907–1912)[11] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | σκακιστής σκακιστικός συνθέτης συγγραφέας[12] θεωρητικός στο σκάκι |
Αξιοσημείωτο έργο | Réti endgame study |
Οικογένεια | |
Αδέλφια | Ρούντολφ Ρέτι |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ριχάρδος Ρέτι (Richard Réti, 28 Μαΐου 1889, Πεζινόκ – 6 Ιουνίου 1929, Πράγα)[13] ήταν Αυστρο-Ούγγρος, αργότερα Τσεχοσλοβάκος συγγραφέας και γκρανμαίτρ στο σκάκι, γνωστός για τη σύνθεση σκακιστικών σπουδών φινάλε.
Ο Ρέτι γεννήθηκε στην πόλη Μπαζέν (αργότερα Πεζινόκ, που την εποχή εκείνη ήταν στην ουγγρική πλευρά της Αυστροουγγαρίας), όπου ο πατέρας του, Δρ. Σαμουήλ Ρέτι,[14] εργαζόταν ως γιατρός στην υπηρεσία του Αυστριακού στρατού. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Ροδόλφος, υπήρξε γνωστός πιανίστας, συνθέτης και θεωρητικός της μουσικής.[13]
Ο Ρέτι πήγε στην Βιέννη για να σπουδάσει μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.[15] Δεν άργησε όμως να επιδοθεί στο σκάκι και τη συγγραφή σκακιστικών βιβλίων, τα οποία μελετούνται μέχρι σήμερα. Πέθανε από οστρακιά στις 6 Ιουνίου 1929 στη Πράγα. Η τέφρα του τάφηκε στον ίδιο τάφο με τον πατέρα του, στο εβραϊκό τμήμα του νεκροταφείου Zentralfriedhof της Βιέννης (τμήμα Τ1, ομάδα 51, σειρά 5, τάφος 34).[14]
Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους σκακιστές στον κόσμο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1910 και του 1920, που ξεκίνησε την καριέρα του ως συνδυαστικός κλασικός παίκτης, ευνοώντας ανοίγματα, όπως το Γκαμπί του βασιλιά (1.ε4 ε5 2.ζ4). Ωστόσο, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το στυλ παιχνιδιού του άλλαξε και έγινε ένας από τους κύριους υποστηρικτές του υπερμοντερνισμού, μαζί με τον Άρον Νίμζοβιτς και άλλους.
Έκανε τις πρώτες μεγάλες του επιτυχίες κατά την περίοδο 1918 έως 1921, σε τουρνουά στο Κόζιτσε το 1918, στο Ρότερνταμ το 1919, στο Άμστερνταμ το 1920, στη Βιέννη το 1920 και στην Γκέτεμποργκ το 1921.[15]
Το Άνοιγμα Ρέτι (1.Ιζ3 δ5 2.γ4) πήρε το όνομά του. Ο Ρέτι χρησιμοποιώντας το άνοιγμα αυτό, νίκησε σε τουρνουά σκακιού τον παγκόσμιο πρωταθλητή Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα στην Νέα Υόρκη το 1924, ήταν η μοναδική νίκη για τον Ρέτι, αλλά η πρώτη ήττα του Καπαμπλάνκα μετά από οκτώ χρόνια και η πρώτη του αφού έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Το 1925 έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο τυφλό σκάκι παίζοντας 29 παιχνίδια ταυτόχρονα, όταν κέρδισε τα 21, έφερε έξι ισοπαλίες και έχασε μόνο δύο.
Με εξαίρεση το βιβλίο του Νίμζοβιτς Το σύστημά μου, ο Ρέτι θεωρείται ως ο συγγραφέας που έχει συνεισφέρει περισσότερο από όλους στο κίνημα του υπερμοντερνισμού. Τα κείμενά του έχουν γίνει κλασικά έργα της σκακιστικής λογοτεχνίας και τα βιβλία του Modern Ideas in Chess (1923) και Masters of the Chess Board (1933) μελετούνται ακόμα.
Ο Ρέτι υπήρξε επίσης αξιοσημείωτος συνθέτης σπουδών φινάλε. Συνέθεσε μια από τις διασημότερες σκακιστικές σπουδές (η οποία φαίνεται στο διάγραμμα δίπλα), που δημοσιεύτηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1921 στην εφημερίδα Ostrauer Morgen Zeitung της Οστράβας. Κοιτάζοντας τη σπουδή, φαίνεται αδύνατο για τον λευκό βασιλιά να πιάσει το προηγμένο μαύρο πιόνι, ενώ ο μαύρος βασιλιάς μπορεί με ευκολία να σταματήσει το λευκό πιόνι. Η ιδέα της λύσης είναι να μετακινηθεί ο λευκός βασιλιάς σε τέτοιο σημείο ώστε να μπορεί να προχωρήσει ταυτόχρονα προς τα δύο πιόνια, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες ιδιότητες της γεωμετρίας σκακιού.
1. Ρη7! θ4 2. Ρζ6 Ρβ6
3. Ρε5!!
3... θ3 4. Ρδ6