Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ροβέρτος (αποσαφήνιση).
Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Robert Ier d'Artois (Γαλλικά)
Γέννηση17  Σεπτεμβρίου 1216[1] ή 1216[2]
Γαλλία
Θάνατος9  Φεβρουαρίου 1250
Μανσούρα (Αίγυπτος)
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜατθίλδη της Βραβάντης, κόμισσα του Αρτουά (από 1237)[3]
ΤέκναΛευκή του Αρτουά
Ροβέρτος Β΄ του Αρτουά
ΓονείςΛουδοβίκος Η΄ της Γαλλίας και Λευκή της Καστίλης
ΑδέλφιαΙσαβέλλα της Γαλλίας (1225-1270)
Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας
Κάρολος Α΄ της Σικελίας
Ιωάννης, Κόμης του Ανζού και του Μαιν
Αλφόνσος του Πουατιέ
ΟικογένειαΟίκος των Καπετιδών
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΖ΄ Σταυροφορία
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά ή Ροβέρτος ο Καλός (γαλλικά: Robert Ier d'Artois, 25 Σεπτεμβρίου 12168 Φεβρουαρίου 1250) ήταν ο πρώτος Κόμης του Αρτουά (1237 - 1250) και ο γενάρχης του κλάδου του Αρτουά από τον Οίκο των Καπετιδών. Ο Ροβέρτος Α΄ ήταν δεύτερος γιος του Λουδοβίκου Η΄ του Λέοντος και της Λευκής της Καστίλης δεύτερος αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου του Αγίου. Ο Ροβέρτος Α΄ ήταν ο γενάρχης του Οίκου του Αρτουά, κλάδου της δυναστείας των Καπετιδών.[4].

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο θυρεός του Ροβέρτου Α΄ δευτερότοκου γιου του Λουδοβίκου Η΄ είναι ο θυρεός του πατέρα του με το σήμα του δευτερότοκου επάνω. Τα κάστρα είναι επιρροή από το θυρεό της μητέρας του Λευκής της Καστίλης.

Δέχτηκε σαν διαθήκη από τον πατέρα του Λουδοβίκο Η' (1226) την κομητεία του Αρτουά υπό την προϋπόθεση να φτάσει σε ηλικία 21 έτους (1237).[5] Στην σύγκρουση που ξέσπασε ανάμεσα στον πάπα Γρηγόριο Θ΄ και τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β' (1240) προτάθηκε από τον πάπα στον Ροβέρτο να τον στέψει αυτοκράτορα αλλά η Γαλλική αυλή αρνήθηκε την πρόταση.

Συμμετείχε στην ανεπιτυχή Η΄ Σταυροφορία, στο πλευρό του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου στην Αίγυπτο. Αποφάσισε μια απερίσκεπτη επίθεση στην πόλη Αλ Μανσούρα με Ναΐτες ιππότες στο πλευρό του χωρίς την έγκριση του αδελφού του Αγίου Λουδοβίκου. Στην αρχή κατάφεραν να εισβάλουν στην πόλη αφού σκότωσαν έναν Μαμελούκο διοικητή, αλλά στην συνέχεια ο στρατός παγιδεύτηκε στα άγνωστα στενά της πόλης και γνώρισε την συντριβή, ο ίδιος ο Ροβέρτος δολοφονήθηκε.[6]

Νυμφεύτηκε στις 14 Ιουνίου 1237 την Ματθίλδη, κόρη του Ερρίκου Β΄ δούκα της Βραβάντης, με την οποία απέκτησε:[7]

  1. 1,0 1,1 pantheon.world/profile/person/Robert_I,_Count_of_Artois. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 www.biografiasyvidas.com/biografia/r/roberto_i_el_valiente.htm.
  3. p10254.htm#i102536. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Jean Dunbabin, Charles I of Anjou: Power, Kingship and State-Making in Thirteenth-Century, (Routledge, 2014), 244.
  5. Charles T. Wood, The French Apanages and the Capetian Monarchy, (Harvard University Press, 1966), 23.
  6. The Crusades of Louis IX, Joseph R. Strayer, A History of the Crusades, Vol. II, ed. Kenneth M. Setton, (University of Wisconsin, 1969), 499-501.
  7. 7,0 7,1 (FR)Jean-François Nieus, Un pouvoir comtal entre Flandre et France: Saint-Pol, 1000-1300, (De Boeck & Larcier, 2005), 166, 176.
  • Dunbabin, Jean (2014). Charles I of Anjou: Power, Kingship and State-Making in Thirteenth-Century. Routledge.
  • Gee, Loveday Lewes (2002). Women, art, and patronage from Henry III to Edward III, 1216-1377. The Boydell Press.
  • Nieus, Jean-François (2005). Un pouvoir comtal entre Flandre et France: Saint-Pol, 1000-1300 (in French). De Boeck & Larcier.
  • Strayer, Joseph R. (1969). "Crusades of Louis IX". In Setton, Kenneth M. (ed.). A History of the Crusades. Vol. II. University of Wisconsin.
  • Wood, Charles T. (1966). The French Apanages and the Capetian Monarchy. Harvard University Press.
Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά
Νεότερος κλάδος του Οίκου των Καπετιδών
Γέννηση: 25 Σεπτεμβρίου 1216 Θάνατος: 8 Φεβρουαρίου 1250
Προκάτοχος
Δημιουργία της κομητείας του Αρτουά απο τον Λουδοβίκο τον Λέοντα
Κόμης του Αρτουά

1237 - 1250
Διάδοχος
Ροβέρτος Β΄