| Ross 614 | ||
|---|---|---|
| Αστερισμός: | Μονόκερως | |
| Συντεταγμένες (εποχή 2000.0): | α = 6h:29m:23s , δ = -2°.48′.50″ | |
| Φαινόμενο μέγεθος: | m(V) = 11,15 | |
| Δείκτης χρώματος: | (B-V) = 1,72 | |
| Φασματικός τύπος: | M4.5 V | |
| Απόσταση από τη Γη: | 13,3 έτη φωτός | |
| Άλλες ονομασίες: | A: CCDM J06294-0249A, GCTP 1509.00, GJ 234 A, Gl 106-049, HIP 30920, V577 Mon B: CCDM J06294-0249B, GJ 234 B, LHS 1850 | |
Ο Ρος 614 (Ross 614) ή Gliese 234 A είναι ένας ερυθρός νάνος αστέρας εκλάμψεων τύπου UV Κήτους και ο πρωτεύων αστέρας ενός γειτονικού διπλού συστήματος αστέρων στον αστερισμό Μονόκερω. Ως μεταβλητός αστέρας είναι γνωστός ως V577 Μονοκέρωτος (V577 Mon). Με φαινόμενο μέγεθος περίπου 11, είναι αόρατος με γυμνό μάτι, παρότι είναι ένας από τους πλησιέστερους αστέρες, σε απόσταση 13,3 έτη φωτός, γεγονός που συνέτεινε στο να αποτελέσει το αντικείμενο πολλών μελετών.
Το σύστημα του Ρος 614 αποτελείται από δύο πολύ ερυθρούς νάνους μικρής μάζας που βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλο. Ο δευτερεύων αστέρας έχει φαινόμενο μέγεθος m(V) = 14,23, είναι δηλαδή 17,1 φορές αμυδρότερος από τον πρωτεύοντα και γι' αυτό δύσκολα παρατηρείται. Ο πλέον πρόσφατος προσδιορισμός των τροχιακών παραμέτρων του συστήματος έγινε από τον Τζωρτζ Γκέιτγουντ (George Gatewood) με συνδυασμό παλαιότερων πηγών με δεδομένα του δορυφόρου HIPPARCOS. Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, η περίοδος περιφοράς των δύο αστέρων περί το κοινό τους κέντρο μάζας είναι 16,595 ±0,008 χρόνια, ενώ ο μέσος διαχωρισμός τους είναι 1,10 δευτερόλεπτο του τόξου, που αντιστοιχεί σε 37,3 λεπτά φωτός ή 4,48 AU. Ο φασματικός τύπος του συνοδού είναι M8 V. Τα απόλυτα μεγέθη των δύο αστέρων είναι 13,09 και 16,17, ενώ οι μάζες τους 0,2228 ± 0,0055 και 0,1107 ± 0,0028 της ηλιακής μάζας αντιστοίχως.
Ο πρωτεύων αστέρας ανακαλύφθηκε τo 1927 από τον Φρανκ Έλμορ Ρος (F.E. Ross) με χρήση του μεγαλύτερου διοπτρικού τηλεσκοπίου στον κόσμο, στο Αστεροσκοπείο Γιερκς. Ο Ρος σημείωσε τη μεγάλη ιδία κίνηση αυτού του αμυδρού αστέρα στις φωτογραφικές του πλάκες που αποτελούσαν το β΄ μέρος μιας επισκοπήσεως του ουρανού που είχε αρχίσει ο Μπάρναρντ, τον οποίο ο Ρος διαδέχθηκε στο αστεροσκοπείο. Ο Ρος τότε συμπεριέλαβε τον αστέρα στον κατάλογο που φέρει το όνομά του με τον αριθμό 614.
Η πρώτη ανίχνευση του διπλού συστήματος έγινε το 1936 από τον Dirk Reuyl με το διοπτρικό τηλεσκόπιο των 66 cm του Αστεροσκοπείου Μακόρμικ στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, μετά από αστρομετρική ανάλυση φωτογραφικών πλακών. Το 1951 η Σάρα Λ. Λίπινκοτ πραγματοποίησε τις πρώτες αρκετά ακριβείς προβλέψεις για τις μελλοντικές θέσεις του δευτερεύοντα αστέρα μετά από μελέτες με το διοπτρικό τηλεσκόπιο των 61 cm του Αστεροσκοπείο Σπρουλ.[1] Οι υπολογισμοί της χρησιμοποιήθηκαν από τον Μπάαντε για τον οπτικό εντοπισμό για πρώτη φορά του αμυδρού αστέρα με το νέο τότε τηλεσκόπιο Hale των 5 μέτρων του Αστεροσκοπείου του Πάλομαρ