Ρόμπερτ Βεντούρι

Ρόμπερτ Βεντούρι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Robert Venturi (Αγγλικά)
Γέννηση25  Ιουνίου 1925[1][2][3]
Φιλαδέλφεια[3]
Θάνατος18  Σεπτεμβρίου 2018[3][4][5]
Φιλαδέλφεια[3]
Αιτία θανάτουνόσος Αλτσχάιμερ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7][8]
ΣπουδέςΣχολή Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πρίνστον
Episcopal Academy[9]
Αμερικανική Ακαδημία στη Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[10][11]
φωτογράφος[12]
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια
Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Πανεπιστήμιο Γέιλ
Πανεπιστήμιο του Πρίνστον
Αξιοσημείωτο έργοVanna Venturi House
Οικογένεια
ΣύζυγοςΝτενίζ Σκοτ ​​Μπράουν (1967–2018)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Πρίτσκερ (1991)
βραβείο Βίνσεντ Σκάλι
Αμερικανικό βραβείο της Ρώμης
Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών
Architecture Firm Award
μετάλλιο Βενιαμίν Φραγκλίνος (1993)
Χρυσό μετάλλιο ΑΙΑ (2016)
Εταίρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων
James Madison Medal (1985)[13]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι (9  Μαΐου 1997)[14]
ΣυνεργάτηςΝτενίζ Σκοτ ​​Μπράουν
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Σπίτι Vanna Venturi.

Ο Ρόμπερτ Τσαρλς Βεντούρι Τζούνιορ (25 Ιουνίου 1925 – 18 Σεπτεμβρίου 2018) ήταν Αμερικανός αρχιτέκτονας, ιδρυτής της εταιρείας Venturi, Scott Brown and Associates και μια από τις σημαντικότερες αρχιτεκτονικές προσωπικότητες του εικοστού αιώνα.

Μαζί με τη σύζυγο και συνεργάτη του, Ντενίζ Σκοτ Μπράουν, βοήθησε να διαμορφωθεί ο τρόπος με τον οποίο οι αρχιτέκτονες, οι σχεδιαστές και οι φοιτητές βιώνουν και σκέφτονται γύρω από την αρχιτεκτονική και το δομημένο περιβάλλον. Τα κτίρια, ο σχεδιασμός, τα θεωρητικά γραπτά και η διδασκαλία τους συνέβαλαν επίσης στην επέκταση του πεδίου εφαρμογής της αρχιτεκτονικής.

Ο Venturi τιμήθηκε με το Βραβείο Πρίτσκερ στην αρχιτεκτονική το 1991. Το βραβείο απονεμήθηκε ατομικά σε αυτόν, παρά το αίτημα να συμπεριληφθεί η συνεργάτης του, Ντενίζ Σκοτ Μπράουν. Αργότερα, μια ομάδα γυναικών αρχιτεκτόνων προσπάθησε να προσθέσει το όνομά της συνεργάτη του στο βραβείο, αλλά η κριτική επιτροπή του Βραβείου Πρίτσκερ αρνήθηκε να το κάνει. [15] [16] [17] Ο Venturi είναι επίσης γνωστός για το ότι επινόησε το μεταμοντέρνο απόφθεγμα "Less is a bore", το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το διάσημο μοντερνιστικό ρητό του Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε "Less is more". Ο Βεντούρι έζησε στη Φιλαδέλφεια με την Ντενίζ Σκοτ Μπράουν και είναι ο πατέρας του Τζέις Βεντούρι, ιδρυτή και διευθυντή του ReThink Studio.

Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βεντούρι γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια από τον Ρόμπερτ Βεντούρι τον πρεσβύτερο και τη Βάνα Βεντούρι και μεγάλωσε ως μέλος των Χριστιανών Φίλων (Κουάκεροι). [18] Ο Venturi παρακολούθησε το σχολείο στην Επισκοπική Ακαδημία στο Μέριον της Πενσυλβάνια. [19] Αποφοίτησε με έπαινο από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1947, όπου ήταν εκλεγμένο μέλος της αδερφότητας ΦΒΚ και κέρδισε το βραβείο D'Amato στην Αρχιτεκτονική. [18] Έλαβε το M.F.A. από το Πρίνστον το 1950. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα υπό την επίβλεψη του καθηγητή Ζαν Λαμπατού στο Πρίνστον, ο οποίος πρόσφερε στούντιο σχεδιασμού μέσα σε ένα παιδαγωγικό πλαίσιο Beaux-Arts, [20] αποτέλεσε βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη της προσέγγισης του Βεντούρι σχετικά με την αρχιτεκτονική θεωρία και το σχεδιασμό η οποία αντλούσε στοιχεία μέσω της ιστορίας της αρχιτεκτονικής και την εμπορευματοποιημένη αρχιτεκτονική σε αναλυτικούς, σε αντίθεση με τους υφολογικούς, όρους. Το 1951 εργάστηκε για λίγο υπό τον Έερο Σάαρινεν στο Bloomfield Hills του Michigan και αργότερα για τον Λούις Καν στη Φιλαδέλφεια. Του απονεμήθηκε το Rome Prize Fellowship στην Αμερικανική Ακαδημία της Ρώμης το 1954, όπου σπούδασε και περιόδευσε στην Ευρώπη για δύο χρόνια.

Από το 1959 έως το 1967, ο Βεντούρι δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, όπου υπηρέτησε ως βοηθός διδασκαλίας του Καν, εκπαιδευτής και αργότερα ως αναπληρωτής καθηγητής. Εκεί, το 1960, γνώρισε τη συνάδελφό του, αρχιτέκτονα και σχεδιάστρια Ντενίζ Σκοτ Μπράουν. Ο Venturi δίδαξε αργότερα στη σχολή Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Γέιλ και ήταν επισκέπτης λέκτορας με τη Σκοτ Μπράουν το 2003 στην Ανώτατη Σχολή Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Αρχιτεκτονικές θεωρίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βεντούρι αποτέλεσε αμφιλεγόμενο επικριτή αυτού που έβλεπε ως τη "λειτουργική" και άνευ συμβολισμών αρχιτεκτονική του εταιρικού μοντερνισμού κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και ήταν ένας από τους πρώτους αρχιτέκτονες που αμφισβήτησε ορισμένες από τις υποθέσεις του Μοντέρνου Κινήματος. Δημοσίευσε το «ευγενικό του μανιφέστο», Η Πολυπλοκότητα και η Αντίφαση στην Αρχιτεκτονική (Complexity and Contradiction in Architecture) το 1966. Στην παρουσίασή του, ο Βίντσεντ Σκούλι το κατέδειξε ως «πιθανώς το πιο σημαντικό κείμενο για την αρχιτεκτονική μετά το βιβλίο "Για μία Αρχιτεκτονική" του Λε Κορμπυζιέ το 1923». Το έργο προέκυψε μέσα από διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και ο Βεντούρι έλαβε επιχορήγηση από το Ίδρυμα Γκράχαμ το 1965 για την ολοκλήρωσή του. Το βιβλίο ανέδειξε, μέσα από αμέτρητα παραδείγματα, μια προσέγγιση για την κατανόηση της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, της πολυπλοκότητας, καθώς και της ποικιλίας και του ενδιαφέροντος που προκύπτουν. Επικαλούμενος πηγές της λαϊκής κουλτούρας αλλά και του υψηλού στυλ, ο Βεντούρι άντλησε νέα διδάγματα από τα κτίρια των αρχιτεκτόνων που ήταν οικεία (Μιχαήλ Άγγελος, Άλβαρ Άαλτο) και, εκείνη την εποχή, ξεχασμένα (Φρανκ Φαρνές (Frank Furness), Έντουιν Λάτυενς). Υποστήριξε «το δύσκολο σύνολο» και όχι τις διαγραμματικές φόρμες που ήταν δημοφιλείς εκείνη την εποχή και συμπεριέλαβε παραδείγματα - υλοποιημένα και απραγματοποίητα - της δικής του δουλειάς προκειμένου να επιδείξει την πιθανή εφαρμογή τέτοιων τεχνικών. Το βιβλίο μέχρι σήμερα έχει εκδοθεί σε 18 γλώσσες.[21]

Η σύζυγος και συνέταιρος του Βεντούρι, Ντενίζ Σκοτ Μπράουν.

Επιδοκιμάστηκε αμέσως ως θεωρητικός και σχεδιαστής με ριζοσπαστικές ιδέες, ο Βεντούρι δίδαξε μια σειρά από στούντιο στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Γέιλ στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Το πιο διάσημο από αυτά αποτέλεσε ένα στούντιο το 1968 στο οποίο ο Βεντούρι, η Σκοτ Μπράουν, και ο Στίβεν Iζενουρ, καθοδήγησαν μια ομάδα φοιτητών προκειμένου να τεκμηριώσει και να αναλύσει το Las Vegas Strip, ίσως ένα από τα πιο απίθανα θέματα για την διεξαγωγή σοβαρού ερευνητικού έργου. [22] Το 1972, οι Βεντούρι, Σκοτ Μπράουν και Ιζενουρ δημοσίευσαν το φυλλάδιο, "A Significance for A&P Parking Lots", ή "Learning from Las Vegas". Αναθεωρήθηκε χρησιμοποιώντας την εργασία των μαθητών δημιουργώντας μία νέα θεωρία που έδινε περαιτέρω έμφαση στα χαρακτηριστικά που αντιθετόταν μεταξύ τους και επανεκδόθηκε το 1977 με τίτλο: "Learning from Las Vegas: the Forgotten Symbolism of Architectural Form". Το δεύτερο μανιφέστο αποτελεί μία ακόμη πιο καυστική επίπληξη στο συμβατικό μοντερνισμό και στα ελίτ αρχιτεκτονικά γούστα. Το βιβλίο επινόησε τους όρους "Duck" ("Πάπια") και "Decorated Shed" ("Διακοσμημένο υπόστεγο"), οι οποίοι αποτελούν περιγραφές των δύο κυρίαρχων τρόπων ενσωμάτωσης της εικονογραφίας στα κτίρια. Το έργο των Βεντούρι, Σκοτ Μπράουν και Τζον Ράουτς [23] υιοθέτησε την τελευταία στρατηγική, παράγοντας απλά «διακοσμημένα υπόστεγα» με πλούσια, περίπλοκη και συχνά έντονη διακόσμηση με άνθη. Ο Βεντούρι και η σύζυγός του συνέγραψαν αρκετά ακόμη βιβλία στα τέλη του αιώνα, αλλά τα συγκεκριμένα δύο έχει αποδειχθεί ότι μέχρι στιγμής έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή. [24]

Αρχιτεκτονική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
The Guild House, που ολοκληρώθηκε το 1964, στην οδό Spring Garden, στη Φιλαδέλφεια.

Η αρχιτεκτονική του Ρόμπερτ Βεντούρι, αν και πιθανόν σήμερα να μην είναι τόσο οικεία όσο τα βιβλία του, βοήθησε στο να στραφεί η αμερικανική αρχιτεκτονική πέρα από τον ευρέως διαδεδομένο μοντερνισμό της δεκαετίας του 1960 και προς μια πιο διερευνητική σχεδιαστική προσέγγιση που αντλεί μαθήματα από την ιστορία της αρχιτεκτονικής και ανταποκρίνεται στο τυπικό καθημερινό πλαίσιο της Αμερικανικής πόλης. [25] Τα κτίρια του Βεντούρι αντιπαραθέτουν αρχιτεκτονικά συστήματα, στοιχεία και στόχους για να αναγνωρίσουν τις συγκρούσεις που συχνά ενυπάρχουν σε ένα έργο ή μια τοποθεσία. Αυτή η «περιεκτική» προσέγγιση έρχεται σε αντίθεση με την τυπική μοντερνιστική προσπάθεια επίλυσης και ενοποίησης όλων των παραγόντων σε ένα πλήρες και άκαμπτα δομημένο – και πιθανώς λιγότερο λειτουργικό και πιο λιτό– έργο τέχνης. Το ευρύ φάσμα των κτιρίων της πρώιμης καριέρας του Βεντούρι προσέφερε εκπληκτικές εναλλακτικές στην τότε υπάρχουσα αρχιτεκτονική πρακτική, με «ακάθαρτες» μορφές (όπως το North Penn Visiting Nurses Headquarters), πρόχειρες ασυμμετρίες (όπως στο Vanna Venturi House), γραφικά και γεωμετρία εμπνευσμένα από την ποπ-αρτ (για παράδειγμα, το Lieb House).

Παρεκκλήσι στην Επισκοπική Ακαδημία, Πλατεία Newtown, PA, (2010).

Το 1960, ο Βεντούρι δημιούργησε σε συνεργασία με τον Γουίλλιαμ Σόρτ την εταιρεία Venturi and Short. Ο αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός επηρεάστηκε τόσο από πρώιμους δασκάλους όπως ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Παλλάδιο, όσο και από σύγχρονους όπως οι Λε Κορμπιζιέ, Άλβαρ Άαλτο, Λουί Καν και Έρο Σααρίνεν. [26] Αφού ο Τζον Ράουτς αντικατέστησε τον Σορτ ως συνεργάτης το 1964, το όνομα της εταιρείας άλλαξε σε Venturi and Rauch. Ο Βεντούρι παντρεύτηκε την Ντενίζ Σκοτ Μπράουν στις 23 Ιουλίου 1967, στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια και το 1969, ο Σκοτ Μπράουν εντάχθηκε στην εταιρεία ως συνεργάτης και υπεύθυνος για τον σχεδιασμό. Το 1980, το όνομα της εταιρείας έγινε Venturi, Rauch και Scott Brown και μετά την παραίτηση του Ράουτς το 1989, μετονομάστηκε σε Venturi, Scott Brown και Associates. Η εταιρεία, που εδρεύει στο Manayunk της Φιλαδέλφειας, τιμήθηκε με το Βραβείο Architecture Firm Award από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων το 1985. Το πρόσφατο έργο του γραφείου συμπεριλαμβάνει πολλές αναθέσεις έργων από ακαδημαϊκά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού των πανεπιστημιουπόλεων και των πανεπιστημιακών κτιρίων αλλά και αστικών κτιρίων στο Λονδίνο, την Τουλούζη και την Ιαπωνία.

Η αρχιτεκτονική του Βεντούρι είχε παγκόσμια επιρροή, η οποία ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 με τη διάδοση της διακοπτόμενης δίρριχτης στέγης του σπιτιού Vanna Venturi καθώς και του χωρισμένου σε τμήματα τοξωτού παραθύρου και των διακεκομμένων σειρών από χορδές του Guild House. Οι παιχνιδιάρικες παραλλαγές των παραδοσιακών τύπων σπιτιών που φαίνονται στα σπίτια Trubeck και Wislocki προσέφεραν έναν νέο τρόπο για την αποδοχή αλλά και τη μεταμόρφωση των οικείων μορφών. Ο σχεδιασμός της πρόσοψης του Μουσείου Τέχνης Oberlin και των εργαστηριακών κτιρίων απέδειξε μια διακοσμητική και αφηρημένη επεξεργασία των κάθετων επιφανειών των κτιρίων, αντλώντας από τη δημοτική και ιστορική αρχιτεκτονική ενώ ταυτόχρονα εξακολουθεί να είναι μοντέρνα. Το έργο του Βεντούρι αναμφισβήτητα επηρέασε σημαντικά τη σταδιοδρομία των αρχιτεκτόνων Ρόμπερτ ΑΜ Στερν, Ρεμ Κούλχαας, Φίλιπ Τζόνσον, Μάικλ Γκρέιβς, Γκράχαμ Γκαντ και Τζέιμς Στέρλινγκ, μεταξύ άλλων. 

Ο Βεντούρι ήταν Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας στη Ρώμη, του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων και Επίτιμος Μέλος του Βασιλικού Ινστιτούτου Βρετανών Αρχιτεκτόνων.

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βεντούρι πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 2018 στη Φιλαδέλφεια από επιπλοκές της νόσου Αλτσχάιμερ [27] [28] σε ηλικία 93 ετών.

Στον απόηχο του θανάτου του Βεντούρι, ο Μάιλ Κίμελμαν, ο σημερινός κριτικός της αρχιτεκτονικής των New York Times, έγραψε στο Twitter "RIP στον σπουδαίο, εμπνευσμένο Ρόμπερτ Βεντούρι που άνοιξε εκατομμύρια μάτια και εντελώς νέους τρόπους σκέψης για τον πλούτο του αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος και που η ποικιλόμορφη δουλειά του με την Ντενίζ Σκοτ Μπράουν περιέχει ένα μείγμα εξυπνάδας και ανθρωπιάς που συνεχίζει να ξεπερνά τις ετικέτες και τον χρόνο». [29] 

Αξιόλογοι μαθητές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μερικοί από τους αξιόλογους μαθητές του Βεντούρι είναι η Έιμι Γουάινστιν [30] και ο Πίτερ Κόρριγκαν . [31]

Επιλεγμένα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πλατεία Freedom στην Ουάσιγκτον DC, με ένθετο που απεικονίζει μέρη του σχεδίου του Peter Charles L'Enfant το 1791 για την πόλη.
Πτέρυγα Sainsbury της Εθνικής Πινακοθήκης, Λονδίνο.
Εσωτερικά του Μουσείου Τέχνης του Σιάτλ.
Η είσοδος στο Wu Hall στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Trabant Student Center, Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ.
  • Vanna Venturi House: Φιλαδέλφεια (1964). Κέρδισε το Εικοσιπενταετές Βραβείο AIA και αναγνωρίστηκε ως "Αριστούργημα της Μοντέρνας Αμερικανικής Αρχιτεκτονικής" από την Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών τον Μάιο του 2005.
  • Guild House: Φιλαδέλφεια (1964).
  • Το Lieb House που βρίσκεται στο Barnegat Light του New Jersey σχεδιάστηκε από τον Βεντούρι και τη σύζυγό του Ντενίζ Σκοτ Μπράουν και κατασκευάστηκε το 1967. Είναι περισσότερο γνωστό για τον τεράστιο αριθμό 9 στην όψη του και το παράθυρο σε σχήμα ιστιοφόρου στη μία πλευρά του. Ένα ζευγάρι από το Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης αγόρασε το σπίτι στις αρχές Μαρτίου 2009 για μόλις 1$ για να το σώσει από την κατεδάφιση, πληρώνοντας τουλάχιστον 100.000 $ για να το μεταφέρει με φορτηγίδα στο Glen Cove, στο Λονγκ Άιλαντ. [32]
  • Πυροσβεστικός Σταθμός #4: Κολόμπο, Ιντιάνα (1968).
  • Σκηνή <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Hartford_Stage" rel="mw:ExtLink" title="Hartford Stage" class="cx-link" data-linkid="255">Hartford</a>: Χάρτφορντ, Κονέκτικατ (1968).
  • Οικίες Trubek και Wislocki: Ναντάκετ, Μασαχουσέτη (1971).
  • Brant House: Γκρίνουιτς, Κονέκτικατ (1972).
  • Dixwell Fire Station, Νιού Χέιβεν, Κονέκτικατ (1974).
  • Allen Memorial Art Museum σύγχρονη προσθήκη, Oberlin College: Όμπερλιν, Οχάιο (1976).
  • Εκθεσιακός χώρος BASCO: Φιλαδέλφεια (1976).
  • Franklin Court: Φιλαδέλφεια (1976).
  • Εκθεσιακός χώρος καταλόγου καλύτερων προϊόντων: Λανγκχορν, Pennsylvania (1978).
  • Western Plaza, που αργότερα μετονομάστηκε σε Freedom Plaza, Ουάσιγκτον, Π.Κ (1980).
  • The Park Regency Terrace Residences, που αργότερα μετονομάστηκε σε Park Regency Condominium Χιούστον,Τέξας (1981).
  • Σπίτι και στούντιο Coxe-Hayden: Block Island, Ρόουν Άιλαντ (1981).
  • Abrams House: Πίτσμπουργκ, Πενσυλβάνια (1982).
  • Gordon Wu Hall: Πανεπιστήμιο Πρίνστον, Νιου Τζέρσεϊ (1983).
  • Σπίτι στο Νιού Καστλ, Ντελαγουέρ (1983).
  • Εργαστήριο Lewis Thomas, Πανεπιστήμιο Πρίνστον, Νιου Τζέρσεϊ (1986).
  • Σπίτι στο East Hampton, Λονγκ Άιλαντ, Νέα Υόρκη (1990).
  • Gordon and Virginia MacDonald Medical Research Laboratories, UCLA: Λος Άντζελες, Καλιφόρνια (1991).
  • Πτέρυγα Sainsbury, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο: Ηνωμένο Βασίλειο (1991).
  • Μουσείο Τέχνης Σιάτλ: Σιάτλ, Ουάσιγκτον (1991).
  • Αποκατάσταση της Βιβλιοθήκης Καλών Τεχνών Fisher, Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Φιλαδέλφεια (1991).
  • Παιδικό Μουσείο: Χιούστον, Τέξας (1992).
  • Charles P. Stevenson Jr. Library, Bard College: Annandale-on-Hudson, Νέα Υόρκη (1994).
  • University of Delaware, Trabant Student Centre (1996)
  • Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης San Diego, La Jolla: Καλιφόρνια (1996).
  • Mielparque Nikko Kirifuri Resort; Εθνικό Πάρκο Nikko, Ιαπωνία (1997).
  • Gonda (Goldschmied) Neurosciences and Genetics Research Center, UCLA: Λος Άντζελες, Καλιφόρνια (1998).
  • Επαρχιακό Καπιτώλιο: Τουλούζη, Γαλλία (1999).
  • Frist Campus Center, Πανεπιστήμιο Πρίνστον: Νιού Τζέρσει (2000).
  • Rauner Special Collections Library, Dartmouth College: Ανόβερο, Νιου Χάμσαϊρ (2000).
  • Perelman Quadrangle, Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια: Φιλαδέλφεια (2000).
  • Baker Memorial Library, Dartmouth College: Ανόβερο, Νιου Χάμσαϊρ (2002).
  • Βιβλιοθήκη Dumbarton Oaks, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ: Ουάσιγκτον. Π.Κ. (2005).
  • Προπτυχιακό Κτίριο Επιστημών, Ινστιτούτο Επιστημών Ζωής και συγκρότημα Palmer Commons, Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ann Arbor, Μίσιγκαν (2005).
  • Κτήριο Βιοϊατρικής Βιολογικής Επιστήμης Έρευνας (BBSRB), Πανεπιστήμιο του Κεντάκι. Λέξινγκτον, Κεντάκι (2005).
  • Congregation Beth El Synagogue - Σάνμπουρι (2007). [33]
  • Παρεκκλήσι της Επισκοπικής Ακαδημίας: Πλατεία Newtown, Πενσυλβάνια (2008).

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Συνεργάτης, Αμερικανική Ακαδημία στη Ρώμη, 1954-1956.
  • Μετάλλιο AIA για το βιβλίο "Πολυπλοκότητα και αντίφαση στην αρχιτεκτονική", 1978.
  • Συνεργάτης στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων, 1978.
  • Βραβείο AIA Architecture Firm Award στους Βεντούρι, Ράουτς και Σκοτ Μπράουν, 1985.
  • Επίτιμος του Τάγματος της Αξίας, Δημοκρατία της Ιταλίας, 1986.
  • Βραβείο είκοσι πέντε ετών του ΑΙΑ για το σπίτι Vanna Venturi, 1989. [34]
  • Εξελέγη στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Γραμμάτων, 1990.
  • Βραβείο Αρχιτεκτονικής Πρίτσκερ, 1991.
  • Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών, Προεδρικό Βραβείο Ηνωμένων Πολιτειών, 1992 (με την Ντενίζ Σκοτ Μπράουν). [35]
  • Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, Γαλλική Δημοκρατία, Υπουργείο Πολιτισμού και Επικοινωνίας, 2000.
  • Βραβείο Vincent Scully, Εθνικό Μουσείο Κτιρίων, 2002 (με την Ντενίζ Σκοτ Μπράουν). [36]
  • Εξελέγη στην Αμερικανική Φιλοσοφική Εταιρεία, 2006. [37]
  • Design Mind Award, Cooper-Hewitt National Design Awards, 2007 (με την Ντενίζ Σκοτ Μπράουν). [38]
  • Χρυσό μετάλλιο ΑΙΑ, 2016 (με την Ντενίζ Σκοτ Μπράουν).

Γραπτά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ρόμπερτ Βεντούρι (1966). Complexity and Contradiction in Architecture. New York: The Museum of Modern Art Press. ISBN 0-87070-281-5. 
  • Ρόμπερτ Βεντούρι, Ντενίζ Σκοτ Μπράουν και Στίβεν Άιζενουρ (1972). Learning from Las Vegas. Revised 1977. Cambridge MA: MIT Press. ISBN 0-262-72006-X. 
  • Ρόμπερτ Βεντούρι (1998). Iconography and Electronics upon a Generic Architecture: A View from the Drafting Room. MIT Press. ISBN 0-262-72029-9. 
  • Ρόμπερτ Βεντούρι και Ντενίζ Σκοτ Μπράουν (2004). Architecture as Signs and Systems: for a Mannerist Time. Harvard University Press. ISBN 0-674-01571-1. 

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 232076. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w69d0qt6. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.nytimes.com/2018/09/19/obituaries/robert-venturi-dead.html.
  4. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. venturi-robert-charles. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12195580j.
  6. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 6132. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12195580j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20020204002. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  10. ↑ 982. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  11. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/19006. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 7  Αυγούστου 2021. 500018011. Ανακτήθηκε στις 10  Μαΐου 2022.
  13. ↑ alumni.princeton.edu/volunteer/awards/jamesmadisonmedal.
  14. ↑ commencement.miami.edu/about-us/archives/honorary-degree-recipients/index.html.
  15. ↑ Pogrebin, Robin (June 14, 2013). «No Pritzker Prize for Denise Scott Brown». The New York Times. http://artsbeat.blogs.nytimes.com/2013/06/14/no-pritzker-prize-for-denise-scott-brown/?_r=0. 
  16. ↑ Catriona Davies (May 29, 2013). «Denise Scott Brown: Architecture favors 'lone male genius' over women». CNN. http://edition.cnn.com/2013/05/01/business/denise-scott-brown-pritzker-prize. 
  17. ↑ Goldberger, Paul (April 14, 1991). «ARCHITECTURE VIEW; Robert Venturi, Gentle Subverter of Modernism». The New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9D0CEEDD1338F937A25757C0A967958260. 
  18. ↑ 18,0 18,1 The Nassau Herald 1947, Princeton University yearbook
  19. ↑ Thomas, George E. (2000). William L. Price, Arts and Crafts to Modern Design. Princeton Architectural Press. σελ. 362. ISBN 1-56898-220-8.  in Introduction by Robert Venturi
  20. ↑ Otero-Pailos, Jorge (2010). Architecture's Historical Turn: Phenomenology and the Rise of the Postmodern. University of Minnesota Press. σελίδες 25–99. ISBN 9780816666041. 
  21. ↑ Complexity and Contradiction in Architecture - Robert Venturi. modernism101.com. Ανακτήθηκε στις 04/12/2024.
  22. ↑ «Lessons from Las Vegas - 99% Invisible» (στα αγγλικά). 99% Invisible. https://99percentinvisible.org/episode/lessons-from-las-vegas/. Ανακτήθηκε στις April 26, 2018. 
  23. ↑ Sandra L. Tatman. «Rauch, John K., Jr. (b. 1930)». Philadelphia Architects and Buildings. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2020. 
  24. ↑ Mark Alan Hewitt (28 Νοεμβρίου 2011). «Venturi, Robert». Grove Art Online. Oxford Art Online. 
  25. ↑ «Interview: Robert Venturi & Denise Scott Brown». Archdaily.com. 25 Απριλίου 2011. 
  26. ↑ Caves, R. W. (2004). Encyclopedia of the City. Routledge. σελ. 749. ISBN 978-0415862875. 
  27. ↑ «Robert Venturi passes away - Archpaper.com». archpaper.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2018. 
  28. ↑ Bernstein, Fred A. (19 September 2018). «Robert Venturi, Architect Who Rejected Modernism, Dies at 93». The New York Times. https://www.nytimes.com/2018/09/19/obituaries/robert-venturi-dead.html. 
  29. ↑ @. «RIP the great, inspiring Robert...» (Tweet) – μέσω Twitter.  Missing or empty |user= (help); Missing or empty |number= (help); Missing or empty |date= (help)
  30. ↑ Mencimer, Stephanie (October 25, 1996). «Building Blocks Architect Amy Weinstein Is Redesigning Capitol Hill One Block at a Time». Washington City Paper. http://www.washingtoncitypaper.com/news/article/13011708/building-blocks. Ανακτήθηκε στις September 13, 2017. 
  31. ↑ «Vale Peter Corrigan» (στα αγγλικά). Australian Design Review. https://www.australiandesignreview.com/architecture/vale-peter-corrigan/. Ανακτήθηκε στις May 11, 2018. 
  32. ↑ La Gorge, Tammy (March 13, 2009). «To Save a Venturi House, It Is Moved». The New York Times. https://www.nytimes.com/2009/03/14/nyregion/14lieb.html?_r=1. Ανακτήθηκε στις March 15, 2009. 
  33. ↑ «Congregation Beth El Website». Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2012. 
  34. ↑ «Twenty-five Year Award Recipients». The American Institute of Architects. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2022.  More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
  35. ↑ «List of Medalists». National Medal of Arts. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2008. 
  36. ↑ «Vincent Scully Prize». National Building Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2009. 
  37. ↑ «APS Member History». search.amphilsoc.org. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2021. 
  38. ↑ «Design Mind Award». Cooper-Hewitt National Design Awards. 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2008. 

Eξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]