Ο Ρόμπερτ Μενάσε (γερμανικά: Robert Menasse) είναι ένας Αυστριακός συγγραφέας, γεννημένος στις 21 Ιουνίου 1954 στη Βιέννη. [21][22]
Σπούδασε στη Βιέννη, το Σάλτσμπουργκ και τη Μεσσήνη γερμανική φιλολογία, φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες και, το 1976, υπήρξε συνιδρυτής του βιεννέζικου φοιτητικού περιοδικού «Κεντρικό όργανο γύρω από τη διάχυση Γερμανιστών».[23][24][25] Έλαβε το διδακτορικό του το 1980 έχοντας συγγράψει το έργο «Ο τύπος του αουτσάιντερ στο λογοτεχνικό κόσμο. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Χέρμαν Σρούρερ».[26][27]
Μεταξύ του 1981 και του 1988 ο Μενάσε εργάστηκε ως λέκτορας στο Ινστιτούτο Λογοτεχνικής Θεωρίας του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο της Βραζιλίας.[28][29] Συνέχισε την καριέρα του ως ανεξάρτητος αρθρογράφος, σχολιαστής και μεταφραστής μυθιστορημάτων από τα πορτογαλικά στα γερμανικά.[30][31]
Το πρώτο του μυθιστόρημα «Αισθησιακή βεβαιότητα», που δημοσιεύθηκε το 1988, αποτελεί μια ημιαυτοβιογραφική ιστορία Αυστριακών που ζουν εξόριστοι στη Βραζιλία.[32][33] Το περιοδικό «Λιτερατούρ ουντ Κριτίκ» δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα το 1989.[34][35] Μετέπειτα μυθιστορήματά του ήταν το «Φτερά από πέτρα» (1991, ISBN 0-7145-4295-4), το «Ανάστροφη ώθηση» (1995) και το «Η απέλαση από την κόλαση» (2001).[36][37] Το 1990 ο Ρόμπερτ Μενάσε ήταν ο πρώτος συγγραφέας που τιμήθηκε με το Βραβείο Χάιμιτο φον Ντότερερ.[38] Μετά την επιστροφή του στην Ευρώπη από τη Βραζιλία, έζησε κυρίως στις πόλεις του Βερολίνου, της Βιέννης και του Άμστερνταμ.[39][40] Σήμερα ζει στη Βιέννη μαζί με την οικογένειά του.
Το γλωσσικό ύφος του Μενάσε είναι μερικές φορές παιχνιδιάρικο και άλλες φορές διακριτικά σαρκαστικό.[41] Επαναλαμβανόμενα θέματα στα μυθιστορήματά του είναι η μοναξιά και η αποξένωση εντός των ανθρώπινων σχέσεων. Στα έργα του επικρίνει συχνά τη λανθάνουσα μορφή του αντισημιτισμού, που εξακολουθεί να είναι διαδεδομένη στο γερμανόφωνο κόσμο ακόμη και σήμερα.[42][43]
Ο Ρόμπερτ Μενάσε έχει επίσης γράψει ορισμένα δοκίμια για την Αυστρία (ειδικά για την αυστριακή εθνική ταυτότητα και ιστορία), όπως το «Γη χωρίς ακίνητα» (1992).[44][45] Έχει γράψει ακόμη και σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επικρίνοντας τάσεις επανεθνικοποίησης (ειδικά στη Γερμανία, αλλά και αλλού) και αντιευρωπαϊκά κινήματα.[46][47] Από το 2011 ο Μενάσε έχει υπό την επιμέλειά του ένα συγγραφικό πρόγραμμα σε ένα παγκόσμιο ίδρυμα στη Σρι Λάνκα.[48]
Με τα χρήματα που απέκτησε από το αυστριακό κρατικό βραβείο πολιτιστικής δημοσιογραφίας, ίδρυσε το 2000, το Βραβείο Τζιν Αμέρι για τη συγγραφή δοκιμίων.[55][56]
↑«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
↑«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
↑Reverberations of Nazi Violence in Germany and Beyond, Stephanie Bird, Mary Fulbrook, Julia Wagner, Christiane Wienand. Bloomsbury Publishing, 2016. ISBN 1474241875
↑«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)