Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ρόνι Γουίλαν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 25 Σεπτεμβρίου 1961[1] Δουβλίνο |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιρλανδία |
Ύψος | 175 cm |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποδοσφαιριστής προπονητής ποδοσφαίρου[2] |
Περίοδος ακμής | 1977 |
Οικογένεια | |
Γονείς | Ronnie Whelan, Sr. |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ρόνι Γουίλαν (αγγλ.: Ronald 'Ronnie' Andrew Whelan, γεν. 1961) είναι παλαίμαχος Ιρλανδός διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος υπήρξε βασικό στέλεχος της μεγάλης Λίβερπουλ της δεκαετίας του ’80. Αγωνιζόταν στα χαφ και έπαιξε στην ομάδα από το 1979 ως το 1994. Τέλειωσε την καριέρα του στη Σάουθεντ και στη συνέχεια εργάστηκε ως προπονητής σε πολλούς συλλόγους, μεταξύ των οποίων στον Πανιώνιο, στον Απόλλωνα Λεμεσού και στον Ολυμπιακό Λευκωσίας. Στην καριέρα του αγωνίστηκε σε περισσότερα από 450 επίσημα παιχνίδια (396 ματς πρωταθλήματος και 53 με την εθνική) και πέτυχε πάνω από 50 γκολ (46 στο πρωτάθλημα).
Ο Ρόναλντ Άντριου Γουίλαν γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1961 στο Δουβλίνο και προέρχεται από ποδοσφαιρική οικογένεια. Ο πατέρας του, που ονομαζόταν επίσης Ρόνι Γουίλαν (Ronnie Whelan Senior), υπήρξε επίσης διεθνής ποδοσφαιριστής με την Ιρλανδία και βασικό στέλεχος της Σεντ Πάτρικς (St Patrick's Athletic) στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ήταν και ο αδερφός του, ο Πολ Γουίλαν (Paul Whelan), που έπαιξε στις ιρλανδικές ομάδες Μποέμιαν (Bohemian FC) και Σάμροκ Ρόβερς (Shamrock Rovers).
Ο Ρόνι ήταν δυναμικός και δημιουργικός παίκτης της μεσαίας γραμμής. Ξεκίνησε από τη Χόουμ Φαρμ (Home Farm F.C.) του Δουβλίνου και στις 19 Σεπτεμβρίου 1979 υπέγραψε στη Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι (Bob Paisley) αντί 35.000 λιρών, λίγο πριν κλείσει τα 18 του χρόνια. Έκανε το ντεμπούτο του στην ομάδα στις 3 Απριλίου 1981 εναντίον της Στόουκ Σίτι, στο Άνφιλντ, σκοράροντας στο 27΄ το πρώτο του γκολ στη νίκη με σκορ 3-0 της ομάδας του. Όμως, αυτή ήταν η μοναδική του συμμετοχή εκείνη τη σεζόν στην πρώτη ομάδα.
Την επόμενη σεζόν καθιερώθηκε ως αριστερός μέσος, στη θέση του Ρέι Κένεντι που έφυγε από τη Λίβερπουλ. Πήρε μάλιστα το νούμερο 5 του Κένεντι. Στην πρώτη του χρονιά ως βασικός κατέκτησε με τη Λίβερπουλ τον τίτλο και το Λιγκ Καπ, σκοράροντας μάλιστα δύο γκολ στον τελικό κατά της Τότεναμ Χότσπερ (σκορ: 3-1). Την επόμενη σεζόν 1982-83 η Λίβερπουλ ξαναπήρε τους ίδιους τίτλους και ο Γούιλαν σκόραρε ξανά στον τελικό του Λιγκ Καπ. Πέτυχε στην παράταση το νικητήριο δεύτερο γκολ κατά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (σκορ: 2-1). Το 1983-84 με τη Λίβερπουλ κατέκτησε τρεις τίτλους: πρωτάθλημα, Λιγκ Καπ και Κύπελλο Πρωταθλητριών, πετυχαίνοντας το τρεμπλ. Όμως, έχασε ένα μέρος της σεζόν από τραυματισμούς.
Ακολούθησε η τραγωδία του Χέιζελ, το 1985, που τραυμάτισε το ευρωπαϊκό πρεστίζ του συλλόγου. Όμως, στην Αγγλία η Λίβερπουλ συνέχισε την επιτυχημένη πορεία, υπό την καθοδήγηση του Κένι Νταλγκλίς. Πέτυχε το νταμπλ, μόλις το τρίτο αγγλικού συλλόγου στον 20ο αιώνα, κατακτώντας πρωτάθλημα και Κύπελλο Αγγλίας. Στον τελικό κατά της συμπολίτισσας Έβερτον ο Γουίλαν σκόραρε δύο από τα τρία γκολ της ομάδας του (σκορ: 3-1).
Το 1987 ήταν μια χρονιά χωρίς τρόπαια και από την επόμενη σεζόν ο Γουίλαν απέκτησε κεντρικό ρόλο στη μεσαία γραμμή παραχωρώντας την αριστερή πλευρά στον Τζον Μπαρνς (John Barnes). Η ομάδα πέτυχε νέο νταμπλ, αν και ο Γουίλαν δεν αγωνίστηκε στον τελικό του κυπέλλου, αφού είχε χάσει τη θέση του στην ομάδα από τον Νάιγκελ Σπάκμαν (Nigel Spackman) λόγω τραυματισμού.
Τη σεζόν 1988-89, για το μεγαλύτερο διάστημα, ήταν αρχηγός της Λίβερπουλ, έπειτα από τον τραυματισμό του Άλαν Χάνσεν. Ήταν η χρόνια ενός παραλίγο νέου νταμπλ αλλά και του τραγικού δυστυχήματος στο Χίλσμπορο, όπου σκοτώθηκαν δεκάδες οπαδοί του συλλόγου. Ο ηγετικός ρόλος του Γούιλαν στην καθοδήγηση της ομάδας μέσα κι έξω από τον αγωνιστικό χώρο υπήρξε καθοριστικός κατά τη δύσκολη εκείνη περίοδο. Στον τελικό του κυπέλλου σήκωσε ως αρχηγός το τρόπαιο, έπειτα από το νικηφόρο 3-2 επί της συμπολίτισσας Έβερτον. Αλλά στο πρωτάθλημα δεν ήταν τυχερός, μιας και ηττήθηκαν από την Άρσεναλ με γκολ στο τελευταίο λεπτό του τελευταίου αγώνα χάνοντας τον τίτλο.
Το 1989-90 είχε πολλά προβλήματα τραυματισμών αλλά πανηγύρισε άλλο ένα πρωτάθλημα με το σύλλογο. Το 1992 με δικό του γκολ στον ημιτελικό ισοφάρισαν την Πόρτσμουθ και πήραν την πρόκριση στα πέναλτι αλλά ένας τραυματισμός δεν του επέτρεψε να παίξει στο νικηφόρο τελικό κατά της Σάντερλαντ. Έμεινε στην ομάδα ως το 1994.
Από το 1981 ο Γουίλαν υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας της πατρίδας του. Αγωνίστηκε με την πράσινη ιρλανδική φανέλα ως το 1995, συνολικά σε 53 ματς και πέτυχε 3 γκολ. Έκανε το ντεμπούτο του στις 29 Απριλίου 1981 στη νίκη με 3-1 κατά της Τσεχοσλοβακίας. Ήταν μέλος της ιρλανδικής ομάδας που μετείχε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 1988 στα γήπεδα της Γερμανίας, όπου η Ιρλανδία πέτυχε ιστορική νίκη με 1-0 επί της Αγγλίας. Είχε την ατυχία να αγωνίζεται στον ίδιο όμιλο με τους δύο φιναλίστ της διοργάνωσης. Στο ισόπαλο 1-1 με τη Σοβιετική Ένωση πέτυχε ένα καταπληκτικό γκολ με μακρινό σουτ αλλά η ήττα από την Ολλανδία στο τελευταίο ματς του ομίλου, απέκλεισε την ομάδα από τη συνέχεια. Επίσης, ήταν μέλος της εθνικής Ιρλανδίας που μετείχε σε δύο τελικές φάσεις του παγκοσμίου κυπέλλου, το 1990 και το 1994.
Μετά την αποχώρησή του από τη Λίβερπουλ έγινε παίκτης-προπονητής στη Σάουθεντ (Southend United) ως το 1996 και μόνο προπονητής την επόμενη σεζόν. Τη σεζόν 1998-99 εργάστηκε στην Ελλάδα, στον τότε κυπελλούχο Πανιώνιο, ο οποίος μετείχε στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Στη διοργάνωση αυτή πέτυχε τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του ως προπονητής. Έφτασε τον Πανιώνιο ως τα προημιτελικά, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη διάκριση στην ιστορία του συλλόγου. Με τέσσερις νίκες σε τέσσερις αγώνες απέκλεισε διαδοχικά τη Χάκα Βαλκεακόσκι από τη Φινλανδία με 2-0, 3-1 και τον Απόλλωνα Λεμεσού με 3-2, 1-0. Στους οκτώ βρέθηκε αντίπαλος με την μετέπειτα τροπαιούχο της διοργάνωσης ιταλική Λάτσιο, από την οποία φυσιολογικά αποκλείστηκε με δύο ήττες (0-4, 0-3).
Στη συνέχεια εργάστηκε στην Κύπρο, δυο σεζόν στον Ολυμπιακό Λευκωσίας (2000-2002) και για λίγους μήνες στον Απόλλωνα Λεμεσού (2002). Ακολούθως επέστρεψε στην Αγγλία και εργάστηκε σε ομάδες μικρών κατηγοριών.
Ο Ρόνι Γουίλαν αποτελεί ακόμα ένα ίνδαλμα για τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Σε ψηφοφορία στο διαδίκτυο, στο οποίο ψήφισαν 110.000 οπαδοί του συλλόγου για την ανάδειξη των εκατό πιο αγαπημένων ποδοσφαιριστών της ομάδας, πήρε την 30ή θέση.
Ως ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ ο Γουίλαν κατέκτησε έναν ευρωπαϊκό και 17 εθνικούς τίτλους:
Επίσης, πάντα με τη Λίβερπουλ ήταν φιναλίστ ή τερμάτισε στη δεύτερη θέση στις εξής διοργανώσεις:
Χρονιές | Σύλλογος | Συμμετοχές | Γκολ |
---|---|---|---|
ως το 1979 | Χόουμ Φαρμ | ||
1979-1994 | Λίβερπουλ | 362 | 45 |
1994-1996 | Σάουθεντ Γιουνάιτεντ | 34 | 1 |
Χρονιές | Εθνικές ομάδες | Συμμετοχές | Γκολ |
1981-1995 | Δημοκρατία της Ιρλανδίας Ανδρών | 53 | 3 |
1994 | Δημοκρατία της Ιρλανδίας Β΄ ομάδα | 1 | 0 |
1981 | Δημοκρατία της Ιρλανδίας Ελπίδων | 1 | 0 |
Χρονιές | Σύλλογος |
---|---|
1995-1997 | Σάουθεντ Γιουνάιτεντ |
1998-1999 | Πανιώνιος |
2000-2002 | Ολυμπιακός Λευκωσίας |
2002 | Απόλλων Λεμεσού |