Σέρτζιο Ντοναντόνι | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 13 Οκτωβρίου 1914[1][2] Παλέρμο[3][2] |
Θάνατος | 31 Οκτωβρίου 2015[1][2] Ρώμη[2] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–2015) Βασίλειο της Ιταλίας (1914–1946) |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[4][5] Γαλλικά Δανικά |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Πίζας Scuola Normale Superiore. Classe di Lettere e Filosofia (1931–1935)[3] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αιγυπτιολόγος[2] αρχαιολόγος διδάσκων πανεπιστημίου[2] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης[2] Πανεπιστήμιο της Πίζας[6] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Anna Maria Donadoni Roveri |
Γονείς | Eugenio Donadoni |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | βραβείο Αντόνιο Φελτρινέλι (1975) Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας Gold medal for merit in school, culture and art[7] |
![]() | |
Ο Φαμπρίτσιο Σέρτζιο Ντοναντόνι (13 Οκτωβρίου 1914 – 31 Οκτωβρίου2015)[8] ήταν Ιταλός αρχαιολόγος που εργάστηκε στο πεδίο της αιγυπτιολογίας.
Γεννημένος στο Παλέρμο το 1914, είχε γοητευτεί από την αρχαία Αίγυπτο από παιδί, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Προλεμαϊκή και Ρωμαϊκή Αίγυπτο (332 π.Χ.–641 μ.Χ.). Το 1931 γράφτηκε στη Scuola Normale Superiore της Πίζας, και αργότερα μετακόμισε στη Γαλλία, όπου σπούδασε με καθηγητές τους Gustave Lefebvre, Alexandre Moret και Étienne Drioton. Ο Ντοναντόνι κατόπιν πήγε στην Αίγυπτο, και από το 1935 συμμετείχε σε μια ανασκαφική αποστολή στην Αντινοόπολι υπό τον δάσκαλό του, αρχαιολόγο Evaristo Breccia[9]. Το 1938 ήταν μαθητής του Hermann Junker στο Κάιρο. Από το 1938 ως το 1940 συμμετείχε στην ανασκαφή του ναού του Μέσου Βασιλείου στο Μεντίνετ Μάντι υπό τον Achille Vogliano. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 επέστρεψε στην Ιταλία όπου άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Πίζας[10], και αργότερα στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης[11].
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο Ντοναντόνι προσκλήθηκε να συμμετάσχει την ομάδα των αρχαιολόγων που θα εργάζονταν στη μεταφορά των ναών του Αμπού Σιμπέλ στη Νουβία λόγω της κατασκευής του φράγματος του Ασουάν και την συνεπαγόμενη δημιουργία της Λίμνης Νάσερ. Ανάμεσα στους μαθητές του εκείνη την περίοδο ήταν η Edda Bresciani, και η and Άννα Μαρία Ροβέρι, που αργότερα έγινε γυναίκα του[12].
Οι μετέπειτα αρκετές ανασκαφές και μελέτες επικεντρώνονται κυρίως στη Νουβία. Μεταξύ άλλων, από το 1973 και μετά ανάσκαψε το Γκέμπελ Μπαρκάλ. Επίσης, τον τάφο TT27 στις Θήβες που ανήκε στον Σοσένκ, αρχιθαλαμηπόλο της Θείας Λάτριδος του Άμμωνα Ανχανεσνεφεριμπρέ[13].
Ένα αξιοσημείωτο έργο του Σέρτζιο Ντοναντόνι, Οι Αιγύπτιοι, εκδόθηκε πρώτη φορά στα Αγγλικά το 1997. Αργότερα, ο Ντοναντόνι έγινε ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντζα, ενώ ήταν μέλος της Ακαδημίας των Λυγκέων. Το 2000 τιμήθηκε με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας[14]. Πέθανε στις 31 Οκτωβρίου 2015 στη Ρώμη[8].