Το Σαιν-Ζιλ (Saint-Gilles) ή Σιντ-Χίλις (Sint-Gillis) είναι ένας από τους 19 δήμους της Περιφέρειας της Πρωτεύουσας των Βρυξελλών στο Βέλγιο. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της περιοχής και συνορεύει με την πόλη των Βρυξελλών, το Άντερλεχτ, το Φορέ και το Ισέλ. Όπως όλοι οι δήμοι των Βρυξελλών, είναι νομικά δίγλωσσος (γαλλικά-ολλανδικά).
Το Σαιν-Ζιλ έχει μια πολυπολιτισμική ταυτότητα, που πηγάζει από τον πολυποίκιλο πληθυσμό του. Το απόθεμα κατοικιών ποικίλλει από ημι-ερειπωμένες κατοικίες κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό των νοτίων Βρυξελλών στα βόρεια, σε κομψά αστικά σπίτια στα νότια σύνορα με το Υκλ και το Ισέλ, έως τα τουριστικά ξενοδοχεία στο εσωτερικό άκρο του Chaussée de Charleroi/Charleroisesteenweg.
Τα πρώτα σπίτια του οικισμού Ομπρυσέλ (Obbrussel) (που σημαίνει "Άνω Βρυξέλλες") χτίστηκαν, μεταξύ του 7ου και του 11ου αιώνα, κοντά στο Altitude Cent / Hoogte Honderd, ένα από τα σημεία με το υψηλότερο υψόμετρο στις Βρυξέλλες, τώρα μέρος του Φορέ. Το 1216, μετά από έντονη δημογραφική ανάπτυξη στην περιοχή, το Forest Abbey επέτρεψε στο Obbrussel να γίνει ανεξάρτητη ενορία. Αυτή η ανεξαρτησία όμως έμελλε να διαρκέσει μόνο ογδόντα χρόνια, μετά τα οποία η διοίκηση του χωριού δόθηκε στις Βρυξέλλες. Μέχρι τον 16ο αιώνα, το Obbrussel είχε αυξηθεί σε 41 σπίτια.
Το 1670, μετά από εντολές της ισπανικής κυβέρνησης, ο κόμης του Μοντερέι έχτισε ένα οχυρό στο Ομπρουσέλ ως μέρος των οχυρώσεων των Βρυξελλών, για να προστατεύσει την πόλη των Βρυξελλών από πιθανές επιθέσεις. Ανεγέρθηκε το φρούριο το 1675 και διαλύθηκε τον επόμενο αιώνα, για να δώσει τη θέση του σε αρκετούς σημαντικούς δρόμους με διόδια και αστική ανάπτυξη. Το όνομα της γειτονιάς Barrière de Saint-Gilles / Bareel van Sint-Gillis (κυριολεκτικά "Φράγμα του Σαιν-Ζιλ") μνημονεύει ακόμη αυτά τα διόδια μέχρι σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της Πρώτης Γαλλικής Δημοκρατίας, στις 31 Αυγούστου 1795, το χωριό, που σήμερα αποκαλούνταν Σαιν-Ζιλ από τον πολιούχο άγιο και την κύρια εκκλησία του, συγχωνεύτηκε με γειτονικά χωριά, για να σχηματίσει το Υκλ. Τέσσερα χρόνια αργότερα κέρδισε ξανά την ανεξαρτησία του, με δικό του δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο. Το 1830, οι Βρυξέλλες έγιναν η πρωτεύουσα του νεοϊδρυθέντος Βελγίου. Ως αποτέλεσμα, το αγροτικό χωριό Σαιν-Ζιλ, γνωστό εδώ και αιώνες για την καλλιέργειά του λάχανου, αναπτύχθηκε οικιστικά σε υπερβολικό βαθμό. Ο πληθυσμός αυξήθηκε από 2.500 περίπου το 1800 σε περισσότερους από 33.000 κατοίκους το 1880 και σε ένα ανώτατο αποκορύφωμα των 60.000 κατοίκων το 1910.
Το σχέδιο των δρόμων ανακαινίστηκε πλήρως τη δεκαετία του 1860 από τον αρχιτέκτονα και πολεοδόμο Victor Besme. Εκείνη την εποχή χτίστηκε η λεωφόρος Λουίζ, ο σιδηροδρομικός σταθμός νότιων Βρυξελλών και η νέα Εκκλησία του Σαιν-Ζιλ, για να ακολουθήσουν σύντομα η νέα φυλακή και το Δημοτικό Μέγαρο. Σήμερα, το Σαιν-Ζιλ είναι ένας από τους πιο πυκνοκατοικημένους δήμους των Βρυξελλών.
Το Hôtel Hannon, ένα αρ νουβό σπίτι σχεδιασμένο από τον Ζυλ Μπρουνφό
Ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά κτίσματα είναι τα δώδεκα ή περισσότερα αρ νουβό σπίτια, που σχεδιάστηκαν από αρχιτέκτονες όπως ο Βικτόρ Ορτά και ο Πωλ Χάνκαρ, διάσπαρτα στο πάνω μέρος του δήμου. Το σπίτι που σχεδίασε ο Ορτά, το οποίο λειτουργεί τώρα ως Μουσείο Ορτά, βρίσκεται εκεί, [4] στην Rue Americaine / Amerikaansestraat. Αρκετά από αυτά τα σπίτια έχουν χαρακτηριστεί ως Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 2000. [5]
Το επιβλητικό Δημοτικό Μέγαρο, που χτίστηκε μεταξύ 1900 και 1904, φαίνεται μεγαλύτερο από ό,τι είναι και θυμίζει υπέροχα ένα γαλλικό κάστρο με βενετσιάνικα χρώματα.
Η σωζόμενη γοτθική φυλακή και το κατεδαφισμένο Hôtel des Monnaies / Munthof (σπίτι του Βασιλικού Νομισματοκοπείου του Βελγίου) και τα δύο χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1880, ενώ η εκκλησία του Σαιν-Ζιλ χτίστηκε το 1867.
Δεν υπάρχει πολύς ελεύθερος χώρος στον δήμο, αν και το πάρκο Forest/Vorst εφάπτεται στη δυτική του πλευρά.
Εθνικότητα: Το Σαιν-Ζιλ έχει τον μεγαλύτερο ξένο πληθυσμό από οποιονδήποτε δήμο των Βρυξελλών. Από τους 49.933 εγγεγραμμένους κατοίκους τον Απρίλιο του 2017, οι 24.046 (48,2%) ήταν μη Βέλγοι. Οι μεγαλύτερες ξένες κοινότητες είναι αυτές από τη Γαλλία (περίπου 5.000), την Πορτογαλία (περίπου 2.700), την Ιταλία και την Ισπανία (περίπου 2.000), το Μαρόκο (περίπου 1.800), την Πολωνία (περίπου 2.600), τη Ρουμανία (περίπου 2.200), Ελλάδα και Γερμανία (περίπου 500) και Βραζιλία (περίπου 400). [6]
Φυλακή στο Σαιν-ΖιλΗλικία: Ο πληθυσμός είναι σχετικά νέος - η μέση ηλικία είναι 35,95 έτη - με σχεδόν 10.000 κατοίκους κάτω των 18 ετών και λιγότερους από τον μέσο όρο άνω των 65 ετών [6]
Φύλο: Το Σαιν-Ζιλ σπάνια φιλοξενεί περισσότερους άνδρες (25.052, 50,2%) από ό,τι γυναίκες (24.881, 49,8%). [6]
Εισόδημα: Το μέσο εισόδημα ανά κάτοικο κυμαίνεται μεταξύ 9.000 και 11.500 ευρώ ετησίως, καθιστώντας τον τον δεύτερο φτωχότερο δήμο στις Βρυξέλλες (μετά μόνο το Saint-Josse-ten-Noode). [6]
Επιχειρήσεις: Τον Δεκέμβριο του 2014, ο δήμος φιλοξενούσε 4.452 επιχειρήσεις. [6]
Απασχόληση: Εκεί εργάζονταν 34.050 εργαζόμενοι και 4.220 ελεύθεροι επαγγελματίες. Η απασχόληση αυξάνεται συγκριτικά γρήγορα. Αυξήθηκε κατά 26% μεταξύ 2006 και 2013, ενώ για την περιοχή των Βρυξελλών στο σύνολό της παρέμεινε στάσιμη. Ο δήμος έχει υψηλό ποσοστό συμμετοχής γυναικών στην αγορά εργασίας. Το 59% του εργατικού δυναμικού είναι γυναίκες έναντι 68% για τους άνδρες. Το ποσοστό απασχόλησης το 2015 ήταν 49%. Η ανεργία διαμορφώθηκε στο 24,2% το 2015, έχοντας μειωθεί από 28,2% το 2005. [6]
Τουρισμός: Οι διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία έχουν αυξηθεί κατά σχεδόν 20% μεταξύ 2007 και 2015. Εκείνη τη χρονιά καταγράφηκαν 754.429 διανυκτερεύσεις ξενοδοχείων, εκ των οποίων οι 584.889 (7%) ήταν αλλοδαποί. [6]
Τιμές ακινήτων: Μεταξύ 2010 και 2014, η μέση τιμή πώλησης ενός διαμερίσματος στο Σαιν-Ζιλ ήταν 191.381 €. Το 2014, άλλαξαν χέρια περίπου 500 ακίνητα. [6]
Ενοίκια: Τα περισσότερα καταλύματα του δήμου είναι ενοικιαζόμενα. Το μέσο ενοίκιο ενός διαμερίσματος δύο υπνοδωματίων το 2013 ήταν 669 € (έναντι €732 για τις Βρυξέλλες συνολικά). Υπήρχαν 1.123 μονάδες κοινωνικής στέγασης το 2015. [6]
Το τοπικό συμβούλιο έχει συνήθως σοσιαλιστική πλειοψηφία και ο σημερινός δήμαρχος είναι ο Σαρλ Πικέ, ο οποίος είναι πρώην υπουργός-πρόεδρος της περιφέρειας της Πρωτεύουσας των Βρυξελλών.
Ο δήμος διαθέτει 13 νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία (10 γαλλόφωνα και 3 ολλανδόφωνα) και 7 σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (6 γαλλόφωνα και 1 ολλανδόφωνο). [6]
Η Σχολή Αρχιτεκτονικής, Αρχιτεκτονικής Μηχανικής και Πολεοδομίας του Πανεπιστημίου της Λουβέν (UCLouvain) είναι εγκατεστημένη στο Σαιν-Ζιλ. [7]
Σχετικά πολυμέσα
.JPG)
.JPG)
