Σβεν της Νορβηγίας
| Σβέιν Κνούτ-σον | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1016 Δανία |
| Θάνατος | 16 Οκτωβρίου 1035 Δανία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Δανίας |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αρχαία σκανδιναβική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βασιλιάς |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κνούτος[1] και Έλφγκιφου του Νορθάμπτον[1] |
| Αδέλφια | Γκουνχίλτα της Δανίας Αρθακανούτος Χάρολντ ο λαγοπόδαρος |
| Οικογένεια | Οίκος των Κνύτλινγκα |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Battle of Soknasund |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιβασιλιάς (1030–1035) |
Ο Σβεν της Νορβηγίας ή Σβεν Κνούτσον (Sveinn Knutsson, περί το 1016 - 1035) ήταν μεγαλύτερος γιος του Κνούτου του Μέγα, βασιλιά της Δανίας, της Νορβηγίας και της Αγγλίας και της πρώτης συζύγου του Έλφγκιφου του Νορθάμπτον. Το 1017 ο Κνούτος παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγο του Έμμα της Νορμανδίας χωρίς να αποκηρύξει την πρώτη σύζυγο του την οποία έστειλε μαζί με τον γιο τους Σβεν να κυβερνήσουν τη Νορβηγία (1030). Η βασιλεία τους ωστόσο έγινε σύντομα μισητή από τους Νορβηγούς με αποτέλεσμα την εξορία τους (1034).[2][3] Η υψηλή φορολογία και οι σκληροί νόμοι που θέσπισαν τους έκαναν σε ακραίο βαθμό αντιδημοφιλείς.[4] Στο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Μάκβεθ εμφανίζεται ένας χαρακτήρας ο οποίος ονομάζεται "Σβένο, βασιλιάς των Νορβηγών" βασισμένος στον Σβεν Κνούτσον.[5] Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του ονόματος του με τις οποίες εμφανίζεται στις ιστορικές πηγές, είναι ο δεύτερος βασιλιάς της Νορβηγίας με το όνομα Σβεν μετά απο τον παππού του Σβεν Α΄ της Δανίας.
Αντιβασιλιάς της Νορβηγίας με τη μητέρα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όλαφ Β΄ της Νορβηγίας ο οποίος είχε χάσει το βασίλειο του από τον Κνούτο προσπάθησε να ανακτήσει το βασίλειο του και να ανατρέψει τον υποτελή του Κνούτου βασιλιά της Νορβηγίας Χάακον Έρικσον (1029) αλλά ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη του Στίκλεσταντ. Ο Κνούτος έστειλε στη συνέχεια στη Νορβηγία τον 14χρονο γιο του Σβεν να την κυβερνήσει σαν αντιβασιλιάς μαζί με τη μητέρα του Έλφγκιφου ως κηδεμόνα του.[6] Το γεγονός αυτό έφερε μεγάλη δυσαρέσκεια στον κόμη του Λέιντ και πολλούς άλλους ευγενείς που είχαν υποστηρίξει τον Κνούτο και περίμεναν να τους ανταμείψει με την παραχώρηση της αντιβασιλείας. Μετά την τοποθέτηση του Κνούτου και της μητέρας του η πολιτική της Δανίας στη Νορβηγία άλλαξε σημαντικά προς το χειρότερο, θεσπίστηκαν σκληροί νόμοι που έφεραν έντονη δυσαρέσκεια σε όλους τους Νορβηγούς, σύμφωνα με τα Σάγκας επίκεντρο της δυσαρέσκειας ήταν η ψηλή φορολογία και οι σκληροί νόμοι. Ο Σνόρρι Στούρλουσον καταγράφει ότι σύμφωνα με τους νέους νόμους τους οποίους θέσπισε ο Σβεν :
"απαγορεύεται οποιοσδήποτε άντρας να εγκαταλείψει τη χώρα χωρίς την άδεια του βασιλιά, όποιος διαπράττει δολοφονία χάνει την κληρονομιά του, η περιουσία των προδοτών κατάσχεται από τον βασιλιά και κάθε αγρότης ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει στον βασιλιά 30 λίτρα βύνη, τον χερσαίο φόρο και έναν κουβά από βούτυρο".[7]
Μάχες με τους Νορβηγούς διεκδικητές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τον Σνόρρι Στούρλουσον ο Τρίγκβε ο Διεκδικητής ο οποίος ισχυριζόταν ότι είναι γιος του Όλαφ Τρίγκβασον οργάνωσε επίθεση στη Νορβηγία για να διεκδικήσει το βασίλειο του πατέρα του. Όταν έμαθαν τα νέα ο Σβεν και η μητέρα του κάλεσαν τους γαιοκτήμονες του Χάλογκαλαντ και του Τρόντχαϊμ να υπερασπιστούν τον βασιλικό στρατό στην επερχόμενη επίθεση του Τρίγκβε, οι δυνάμεις του αποτελούσαν την ελίτ του Δανέζικου στρατού. Ο Σβεν και οι δυνάμεις του βάδισαν νότια στο Άντγκερ πιστεύοντας ότι ο Τρίγκβε θα πλεύσει μέσω του Σκάγκερακ για να ενωθεί με τους οπαδούς του στο Βικέν. Ο Τρίγκβε αντίθετα προτίμησε να πλεύσει από το Χόρνταλαντ στο Ρογκαλάντ για να επιτεθεί στον στρατό του Σβεν. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στο νησί του Μπόκν, στην τελική μάχη του Σόκνασουντ οι Δανοί θριάμβευσαν και ο Τρίγκβε έπεσε στη μάχη, σύμφωνα με μια πληροφορία ο Τρίγκβε διασώθηκε αλλά δολοφονήθηκε από κάποιον αγρότη αμέσως μετά τη μάχη. Τον ίδιο χειμώνα ο Καλβ Άντερσον αποφάσισε ενωθεί με τον γιο του Όλαφ Β΄ Μάγκνους εναντίον του Σβεν, όταν έφτασε ο στρατός του Μάγκνους στη Νορβηγία ο λαός τάχθηκε με το μέρος του. Ο Σβεν Κνούτσον αναγκάστηκε να δραπετεύσει στη Δανία όπου πέθανε πρόωρα αμέσως μετά, οι βασιλείς της Δανίας αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από τα δικαιώματα τους στη Νορβηγία.[8]
Εμφάνιση στον Σαίξπηρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σβεν εμφανίζεται στο έργο Μάκβεθ του Σαίξπηρ με το όνομα Σβένο, ο στρατός του έφτασε στο Φάιφ και άρχισε να πολιορκεί τους Σκωτσέζους, πολιόρκησε τον Μάκβεθ στο κάστρο της Μπέρθα.[9] Ο Σκωτσέζος βασιλιάς Ντάνκαν έστειλε φαγητό και νερό για να καλοπιάσει τους Νορβηγούς αλλά τους έφερε ένα φίλτρο που τους έφερε υπνηλία, πάνω στον ύπνο αποδεκάτισε τον στρατό του Σβένο αλλά ο ίδιος κατόρθωσε να δραπετεύσει. Ο Κνούτος και οι Δανοί ήρθαν αργότερα απαιτώντας εκδίκηση αλλά αναγκάστηκαν να υπογράψουν ειρήνη.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Pauline Stafford, Ælfgifu of Northampton, Oxford Online Dictionary of Biography, 2004
- ↑ M. K. Lawson, Cnut, Oxford Online Dictionary of Biography, 2005
- ↑ Derry, T.K., A history of Scandinavia: Norway, Sweden, Denmark, Finland, and Iceland, U of Minnesota Press, 2000, p. 40.
- ↑ Snodgrass, Mary Ellen, Literary Treks: Characters on the Move, pp. 106-107. 2003.
- ↑ Ango-Saxon England (Frank Stenton, Oxford University Press, 3rd Edition 1971, p. 398.)
- ↑ Snorri Sturlasson: Heimskringla, Life of St. Olaf §240
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 9,0 9,1 Hudson, Henry,Introductions To Shakespeare's Tragedies, pp. 407-408.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ango-Saxon England (Frank Stenton, Oxford University Press, 3rd Edition 1971, p. 398.)
- Snorri Sturlasson: Heimskringla, Life of St. Olaf
- Hudson, Henry,Introductions To Shakespeare's Tragedies
- Derry, T.K., A history of Scandinavia: Norway, Sweden, Denmark, Finland, and Iceland
- Gade, Kari (trans.) (2000) Morkinskinna: The Earliest Icelandic Chronicle of the Norwegian Kings (1030-1157) (Cornell University Press)
- Hollander, Lee (trans.) (2002) Heimskringla: History of the Kings of Norway (University of Texas Press)
- Jones, Gwyn (2001) A History of the Vikings (Oxford Univ. Press)
- Sephton, John (trans.) (1895) The Saga of King Olaf Tryggwason (Kessinger Publishing, LLC)
