Σεντ Λούις (πλοίο)

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|4|12|2024}}
Το υπερωκεάνιο Σεντ Λούις

Το Σεντ Λούις ήταν ένα γερμανικό υπερωκεάνιο που ναυπηγήθηκε στα Bremer Vulkan ναυπηγεία στην Βρέμη για την εταιρεία Hamburg America Line. Το St. Louis ήταν με 2 πετρελαιοκινητήρες ντίζελ και αναφέρεται σωστά με το πρόθεμα " MS" ή "MV", αλλά είναι συχνά γνωστό ως «SS St . Louis  ». Το πλοίο πήρε το όνομά του από την πόλη Σεντ Λούις του Μισσούρι. Το St. Louis έπλεε τακτικά στην υπερατλαντική διαδρομή από Αμβούργο στο Χάλιφαξ και τη Νέα Υόρκη και έκανε κρουαζιέρες στις Καναρίους Νήσους, τη Μαδέρα και το Μαρόκο.

"Το ταξίδι των καταραμένων"

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 13 Μαΐου του 1939, το υπερωκεάνιο Σεντ Λούις ξεκίνησε από το Αμβούργο με προορισμό την Κούβα με 937 επιβάτες, η πλειοψηφία των οποίων ήταν Εβραίοι πρόσφυγες από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις ναζιστικές διώξεις. Μολονότι οι Εβραίοι επιβάτες του Σεντ Λούις είχαν λάβει βίζα από τις κουβανικές αρχές πριν ξεκινήσουν το ταξίδι, όταν το πλοίο έφτασε στην Κούβα, δύο εβδομάδες αργότερα, δεν τους επιτράπηκε να αποβιβαστούν. Στη συνέχεια το πλοίο κατευθύνθηκε στη Φλόριντα αλλά και οι αμερικανικές αρχές δεν τους επέτρεψαν την είσοδο στις Η.Π.Α. Προσπάθειες που έγιναν ώστε οι πρόσφυγες να γίνουν δεκτοί στον Καναδά δεν απέδωσαν επίσης. Δεν είναι σαφές γιατί ο κυβερνήτης Γκούσταβ Σρέντερ δεν συνέχισε στην Δομινικανή Δημοκρατία, όπου στο Εβιάν μια διάσκεψη τον Ιούλιο του 1938 προσφέρθηκε να δεχτεί 100.000 Γερμανών Εβραίων.

Τελικά το υπερωκεάνιο επέστρεψε στην Ευρώπη και στις 17 Ιουνίου του 1939 αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Αμβέρσας. Από τους επιβάτες του 288 έγιναν δεκτοί στην Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι υπόλοιποι στη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Από έρευνες που έγιναν μετά τον πόλεμο, υπολογίζεται ότι περίπου το ένα τέταρτο των επιβατών του Σεντ Λούις έχασε στη συνέχεια τη ζωή του σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή προσπαθώντας να ξεφύγει από τους Ναζί.

Ο κυβερνήτης Γκούσταβ Σρέντερ (Gustav Schröder) τιμήθηκε μεταπολεμικά με το Order of Merit by the Federal Republic of Germany, ενώ το 1993 του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο τίτλος του Δικαίου των Εθνών, για τις προσπάθειές του κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, να εξασφαλίσει σε κάποια χώρα άσυλο για τους επιβάτες του Σεντ Λούις.

Το ταξίδι αυτό είναι το θέμα του βιβλίου Το Ταξίδι των Καταραμένων των Γκόρντον Τόμας (Gordon Thomas) και Μαξ Μόργκαν Γουάιτς (Max Morgan-Witts), που γράφτηκε το 1974. Παρουσιάστηκε στον κινηματογράφο το 1976 σε σκηνοθεσία του Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ με τον ίδιο τίτλο και σε όπερα το 1994 με τον τίτλο "St. Louis Blues" από τον Chiel Meijering.

Αργότερα & τέλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το MS Σαιντ Λούις προσαρμόστηκε στο γερμανικό πολεμικό ναυτικό από το 1940 έως το 1944. Καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων στο Κίελο στις 30 Αυγούστου του 1944, αλλά επισκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε ως ένα πλοίο-ξενοδοχείο στο Αμβούργο το 1946 και αργότερα πωλήθηκε. Αποσύρθηκε προς διάλυση το 1952.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]