Σεπενουπέτ Β΄
| Σεπενουπέτ Β΄ | |
|---|---|
 Κεφαλή της Σενεπουπέτ από το Εθνικό Μουσείο της Αλεξάνδρειας. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 658 |
| Τόπος ταφής | Medinet Habu |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αμένιρδις Β΄ |
| Γονείς | Πιανκί |
| Οικογένεια | εικοστή πέμπτη δυναστεία Φαραώ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Θεϊκή σύζυγος του Άμμωνα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Σεπενουπέτ Β΄[1] (όνομα θρόνου Χενουτνεφερουμούτ Ιριετρε[1]) ήταν αρχαία Αιγύπτια πριγκίπισσα της 25ης Δυναστείας και αρχιέριεια ιερή θεραπαινίδα του Άμμωνα από το περίπου 700 ως το 650 π.Χ. Ήταν η κόρη του πρώτου Κουσίτη φαραώ Πιύ[2] και αδελφή των διαδόχων του Σαμπακά και Ταχάρκα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υιοθετήθηκε από την προκάτοχό της στο αξίωμα της ιερής θεραπαινίδας Αμένιρδι Α΄, αδελφή του Πιύ. Η Σεπενουπέτ ήταν ιερή θεραπαινίδα του Άμμωνα από την αρχή της βασιλείας του Ταχάρκα ως το Έτος 9 του Ψαμμήτιχου Α΄. Όσο κατείχε το αξίωμα αναγκάστηκε να δεχτεί διακανονισμό μοιράσματος της εξουσίας με τον δήμαρχο των Θηβών Μεντουεμχάτ [3]. Η ανιψιά της, Αμένιρδις Β΄, κόρη του Ταχάρκα διορίστηκε ως διάδοχός της[3]. Η Σεπενουπέτ αναγκάστηκε να υιοθετήσει τη Νίτωκρις, κόρη του φαραώ Ψαμμήτιχου Α΄, ο οποίος ενοποίησε ξανά την Αίγυπτο μετά την ασσυριακή κατάκτηση. Αυτό πιστοποιείται από τη λεγόμενη Στήλη της Υιοθεσίας της Νίτωκρις. Το 656 π.Χ., στο Έτος 9 της βασιλείας του Ψαμμήτιχου Α΄, δέχτηκε τη Νίτωκρι στις Θήβες[4][5]. Ο τάφος της βρίσκεται στο Μεντίνετ Χάμπου[3]. Ως ιερή θεραπαινίδα του Άμμωνα τη διαδέχτηκε η Αμενιρδίς Β΄, την οποία διαδέχτηκε η Νίτωκρις Α΄.
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Η Σεπενουπέτ στο Μεντίνετ Χάμπου -
Η Σεπενουπέτ Β΄ και η Αμένιρδις Β΄ στο Μεντίνετ Χάμπου -
Ναΐσκος της Σεπενουπέτ στο Μεντίνετ Χάμπου -
Βασιλική δέλτος της Σεπενουπέτ -
Κιβώτιο με το όνομά της -
Σεπενουπετ και Αμένιρδις Β΄
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 von Beckerath, Jürgen (1999). Handbuch der Ägyptischen Königsnamen (στα Γερμανικά). Mainz am Rhein, Von Zabern. σελίδες 210–11. ISBN 3-8053-2591-6.
- ↑ John Boardman, επιμ. (1982). The Cambridge Ancient History. III. Cambridge University Press. σελ. 136. ISBN 0-521-24289-4.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Michael Rice, Who's Who in Ancient Egypt, Routledge 2001, p.189
- ↑ J. H. Breasted, Ancient Records of Egypt, Part Four: "The Adoption Stela of Nitocris" §§ 945
- ↑ Sergio Donadoni (1997). The Egyptians. University of Chicago Press. σελ. 141. ISBN 0-226-15556-0.