Σερβική εθνική ταυτότητα

Σέρβοι πολεμιστές στο χωράφι του Κοσσυφοπεδίου

---

Ο μύθος του Κοσσυφοπεδίου βλέπει τους Σέρβους ως μάρτυρες και υπερασπιστές της τιμής και του χριστιανισμού.

Η Σερβία είναι το έθνος των Σέρβων, οι οποίοι είναι η κυρίαρχη εθνική ομάδα της Σερβίας. Οι Σέρβοι κυριαρχούν επίσης στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας, μια οντότητα της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Τον 19ο αιώνα, εκδηλώθηκε η εθνική ταυτότητα της Σερβίας, με επίγνωση της ιστορίας και της παράδοσης, της μεσαιωνικής κληρονομιάς, της πολιτιστικής ενότητας, παρά το ότι οι Σέρβοι ζούσαν κάτω από διαφορετικές αυτοκρατορίες. Τρία στοιχεία, μαζί με την κληρονομιά της δυναστείας Νέμανιτς, ήταν κρίσιμα για τη διατήρηση της ταυτότητας και της διατήρησης κατά τη διάρκεια της ξένης κυριαρχίας: η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, ο μύθος του Κοσσυφοπεδίου και η σερβική γλώσσα.^[1] Η ταύτιση με τη μεσαιωνική κληρονομιά μέσω των σέρβων αγίων, μαζί με την Σερβική επική ποίηση, βοήθησαν στην ανάπτυξη μιας εθνικής συνείδησης ξεχωριστής από τους άλλους ορθόδοξους λαούς στα Βαλκάνια.^[2] Οι ηρωικοί επικοί κύκλοι ενέπνευσαν τους Σέρβους να αναβιώσουν το ηρωικό παρελθόν και την ελευθερία τους.^[2] Στις ιστορίες, οι χαϊδούκοι ήταν ήρωες: έπαιζαν το ρόλο της σερβικής ελίτ κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, υπερασπίστηκαν τους Σέρβους ενάντια στην οθωμανική καταπίεση και προετοιμάζονταν για την εθνική απελευθέρωση και συνέβαλαν στη Σερβική Επανάσταση.^[3] Ο συμβολικός μύθος του Κοσσυφοπεδίου έγινε ένας μύθος που υποδήλωνε το μαρτύριο και την υπεράσπιση της σερβικής τιμής και του χριστιανισμού κατά των Τούρκων (μουσουλμάνων).^[4] Όταν το Πριγκιπάτο της Σερβίας απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Ορθοδοξία κατέστη ζωτικής σημασίας για τον ορισμό της εθνικής ταυτότητας, αντί της γλώσσας που μοιραζόταν με άλλους Σλάβους (Κροάτες και Μουσουλμάνοι).^[5]

Το κυριλλικό αλφάβητο είναι ένα σημαντικό σύμβολο της σερβικής ταυτότητας.^[6] Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Σερβίας του 2006, το σερβικό κυριλλικό αλφάβητο είναι το μοναδικό αλφάβητο σε επίσημη χρήση,^[7] και είναι επίσης συνεπίσημο στο Μαυροβούνιο και τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη.^[8] Ο δικέφαλος αετός και η ασπίδα με το ατσάλι φωτιάς είναι τα κύρια εραλδικά σύμβολα που αντιπροσωπεύουν την εθνική ταυτότητα του σερβικού λαού κατά τη διάρκεια των αιώνων.^[9]

Μια διεθνής έρευνα αυτοεκτίμησης που πραγματοποιήθηκε σε 16.998 άτομα από 53 χώρες δημοσιεύθηκε από την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία το 2005.^[10] Το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε απόψεις για την ατομική προσωπικότητα του ατόμου, εκείνη για το έθνος του ερωτηθέντα και εκείνης για άλλα έθνη. Η έρευνα έδειξε ότι η Σερβία ήταν ένα από τα πιο αυτοεκτιμημένα έθνη, μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες (6η) και την Ιαπωνία (τελευταία θέση), και η πλειοψηφία των εθνών, καθώς και οι ίδιοι οι Σέρβοι, συμφώνησαν σε αυτό.^[11] Η έρευνα ανέφερε επίσης ότι η Σερβία ήταν μεταξύ των 10 πιο κολεκτιβιστικών εθνών.^[10]

Δείτε επίσης

• Σερβική αναγέννηση
• Σερβικός εθνικισμός
• Σύμβολα της Σερβίας
• Σερβικό Ερώτημα

Παραπομπές

1. Ana S. Trbovich (2008). A Legal Geography of Yugoslavia's Disintegration. Oxford University Press, USA. σελίδες 69–. ISBN 978-0-19-533343-5. 
2. Alex N. Dragnich (1994). Serbia's Historical Heritage. East European Monographs. σελίδες 29–30. ISBN 978-0-88033-244-6. 
3. Edited by Norman M. Naimarkand Holly Case· Norman M. Naimark (2003). Yugoslavia and Its Historians: Understanding the Balkan Wars of the 1990s. Stanford University Press. σελίδες 25–. ISBN 978-0-8047-8029-2. 
4. Stoianovich, Traian (1 Ιανουαρίου 1994). Balkan Worlds: The First and Last Europe. M.E. Sharpe. σελ. 303. ISBN 978-0-7656-3851-9. 
5. Christopher Catherwood (1 Ιανουαρίου 2002). Why the Nations Rage: Killing in the Name of God. Rowman & Littlefield. σελίδες 135–. ISBN 978-0-7425-0090-7. 
6. Entangled Histories of the Balkans: Volume One: National Ideologies and Language Policies. BRILL. 13 Ιουνίου 2013. σελίδες 414–. ISBN 978-90-04-25076-5. 
7. Article 10 of the Constitution of the Republic of Serbia (English version Αρχειοθετήθηκε 2010-04-09 στο Wayback Machine.)
8. Ronelle Alexander (15 Αυγούστου 2006). Bosnian, Croatian, Serbian, a Grammar: With Sociolinguistic Commentary. Univ of Wisconsin Press. σελίδες 1–2. ISBN 978-0-299-21193-6. 
9. Atlagić, Marko (2009). «Određivanje nacionalnih heraldičkih simbola na primjeru Srba i Hrvata [Étude des symboles nationaux héraldiques à l' exemple des Serbes et des Croates»]. Zbornik radova Filozofskog fakulteta u Prištini, no. 39, pp. 179–188: 180. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-05-28. https://web.archive.org/web/20150528012942/http://scindeks-clanci.ceon.rs/data/pdf/0354-3293/2009/0354-32930939179A.pdf. Ανακτήθηκε στις 2018-04-13. 
10. David P. Schmitt; Jüri Allik (2005). «Simultaneous Administration of the Rosenberg Self-Esteem Scale in 53 Nations: Exploring the Universal and Culture-Specific Features of Global Self-Esteem». Journal of Personality and Social Psychology (American Psychological Association) 89 (4): 623–642. doi:10.1037/0022-3514.89.4.623. https://bradley.academia.edu/DavidSchmitt/Papers/75079/ISDP_Self-Esteem. 
11. Kurir, Mondo (20 Αυγούστου 2012). «Istraživanje:Srbi narod najhrabriji». B92. 

Περαιτέρω ανάγνωση

• Alexander, Stella (1983). «Religion and national identity in Yugoslavia». Occasional Papers on Religion in Eastern Europe 3 (1). 
• Budding, Audrey Helfant (1997). «Yugoslavs into Serbs: Serbian national identity, 1961–1971». Nationalities Papers 25 (3). doi:10.1080/00905999708408515. https://archive.org/details/sim_nationalities-papers_1997-09_25_3/page/407. 
• Cvetković, Vladimir N. (2002), Nacionalni identitet i (re) konstrukcija institucija u Srbiji (ideologije, obrazovanje, mediji), https://instifdt.bg.ac.rs/wp-content/uploads/2015/05/V.Cvetkovic-2002-1.pdf, ανακτήθηκε στις 2018-04-13 
• Janjić, Dušan (1997). «The Management of Ethnic Conflict and the Crisis of National Identity». Ethnic Conflict Management. The Case of Yugoslavia. 
• Jovanović, Dejan (2015). «DUALNA PRIRODA SRPSKOG NACIONALNOG IDENTITETA». Politički identitet Srbije u globalnom i regionalnom kontekstu (Belgrade: Univerzitet u Beogradu. Fakultet političkih nauka). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-10-08. https://web.archive.org/web/20161008083540/http://www.fpn.bg.ac.rs/sites/default/files/publikacije/politicki_identitet_srbije_u_globalnom_i_regionalnom_kontekstu_za_stampu.pdf. Ανακτήθηκε στις 2018-04-13. 
• Jovanović, Ana Kuzmanović (2011). «Preserving the Integrity of National Identity: Metaphors for Kosovo in Serbian Political Discourse». Texas Linguistics Forum 54. 
• Mylonas, Christos (2003). Serbian Orthodox fundamentals: The quest for an eternal identity. Central European University Press. 
• Nedeljković, Saša (2006). «Mit, religija i nacionalni identitet: Mitologizacija u Srbiji u periodu nacionalne krize». Етноантрополошки проблеми. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-05. https://web.archive.org/web/20160305053408/http://www.anthroserbia.org/content/pdf/articles/nedeljkovic_mitologizacija.pdf. Ανακτήθηκε στις 2018-04-13. 
• Radenović, Sandra (2006). «Nacionalni identitet, etnicitet, (kritička) kultura sećanja». Filozofija i društvo 3 (31). 
• Miketić, Sanja D.; Baščarević, Ivan M. (2016). «Ćirilica kao obeležje nacionalnog identiteta kod studentske populacije Univerziteta u Prištini sa privremenim sedištem u Kosovskoj Mitrovici». Zbornik radova Filozofskog fakulteta u Prištini 46 (1). doi:10.5937/zrffp46-10800.