Σεφτσέτ Βερλάτσι

Σεφτσέτ Βερλάτσι
Ο Σεφτσέτ Βερλάτσι το 1940
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Shefqet Vërlaci (Αλβανικά)
Γέννηση15  Δεκεμβρίου 1877[1]
Ελμπασάν
Θάνατος21  Ιουλίου 1946[1]
Ζυρίχη
Τόπος ταφήςΠροτεσταντικό Κοιμητήριο[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αλβανίας (έως 1939)
Βασίλειο της Αλβανίας (από 1939)
ΘρησκείαΙσλάμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑλβανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[3]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΑλβανικό Φασιστικό Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Αλβανίας (Μάρτιος 1924 – Μαΐου 1924)
Πρωθυπουργός της Αλβανίας (1939–1941)
γερουσιαστής του Βασιλείου της Ιταλίας (1939–1944)
Βραβεύσειςd:Q104213494[4]
d:Q104213496[4]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σεφτσέτ ή Σεφκέτ[5] Μπέης Βερλάτσι (αλβανικά: Shefqet bej Vërlaci‎‎ /[ʃɛfcɛt vəɾlat͡si]/, 15 Δεκεμβρίου 1877, Ελμπασάν, Βιλαέτι του Μοναστηρίου, Οθωμανική Αυτοκρατορία – 21 Ιουλίου 1946, Ζυρίχη, Ελβετία) ήταν Αλβανός πολιτικός και εύπορος γαιοκτήμονας. Μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τις δυνάμεις της Φασιστικής Ιταλίας το 1939, αποτέλεσε τον πρώτο δωσίλογο πρωθυπουργό της χώρας.[5]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1922, ο Βερλάτσι ήταν ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας της Αλβανίας.[6] Ήταν ηγέτης του Προοδευτικού Κόμματος, του μεγαλύτερου συντηρητικού κόμματος στην Αλβανία, το οποίο αντιδρούσε σθεναρά σε οποιαδήποτε αγροτική μεταρρύθμιση που μείωνε την περιουσία των γαιοκτημόνων. Στο Προοδευτικό Κόμμα συμμετείχαν ως μέλη του και φύλαρχοι της βόρειας Αλβανίας και σημαίνοντες μουσουλμάνοι γαιοκτήμονες.[7]

Στα τέλη του 1922, ο Αχμέτ Ζόγου αρραβωνιάστηκε την κόρη του Βερλάτσι, κερδίζοντας την υποστήριξή του και τη θέση του πρωθυπουργού.[8]

Στις αρχές του 1924, ο Ζόγου αναγκάστηκε να παραχωρήσει τη θέση του πρωθυπουργού στον Βερλάτσι[9] εξαιτίας ενός οικονομικού σκανδάλου και μιας απόπειρας δολοφονίας στην οποία ο Ζόγου τραυματίστηκε. Ο Βερλάτσι ανέλαβε τη θέση στις 5 Μαρτίου 1924 (ορισμένες πηγές αναφέρουν άλλες ημερομηνίες τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο). Ο Βερλάτσι έμεινε στη θέση του Πρωθυπουργού έως τις 2 Ιουνίου (ή 10 Ιουνίου) και στη συνέχεια διέφυγε στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια του επακόλουθου καθεστώτος του Φαν Νόλι, ειδικό δικαστήριο που σύστησε η κυβέρνηση καταδίκασε τον Βερλάτσι σε θάνατο ερήμην μαζί με την κατάσχεση ολόκληρης της περιουσίας του.[10]

Όταν ο Ζόγου στέφθηκε βασιλιάς το 1928, αμέσως έσπασε τον αρραβώνα του με την κόρη του Βερλάτσι. Έτσι, ο Βερλάτσι έγινε θανάσιμος εχθρός του βασιλιά Ζογ.[11]

Στις 12 Απριλίου 1939, μετά την ιταλική εισβολή στην Αλβανία, ο Βερλάτσι έγινε πρωθυπουργός της κυβέρνησης της Αλβανίας που σχηματίστηκε υπό την ιταλική κατοχή. Από τις 12 Απριλίου έως τις 16 Απριλίου (έως ότου ο βασιλιάς της Βίκτορας Εμμανουήλ Γ΄ αποδέχτηκε το αλβανικό στέμα), ο Βερλάτσι ήταν αρχηγός του κράτους. Ο Βερλάτσι ονομάστηκε επίσης γερουσιαστής του βασιλείου της Ιταλίας από τον βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ Γ΄.[12]

Ο Βερλάτσι υποστήριξε τις διεκδικήσεις της Αλβανίας σε περιοχές κατοικούμενες από Αλβανούς σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα.[13]

Στις 28 Νοεμβρίου 1939, στα Τίρανα, υπήρξε μια αντι-ιταλική, αντιφασιστική και αντικυβερνητική διαδήλωση, μαζί με απεργία εργαζομένων σε βιομηχανίες και μεταφορές.[14]

Ο Βερλάτσι παρέμεινε επικεφαλής της κυβέρνησης μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου (άλλες πηγές αναφέρονται στις 10 Νοεμβρίου ή στις 3 Δεκεμβρίου) 1941.[15]

Πέθανε το 1946 στη Ζυρίχη της Ελβετίας και τάφηκε στο Προτεσταντικό Νεκροταφείο στη Ρώμη.[16]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 15078373. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2024.
  3. ↑ (Ιταλικά) I Senatori d'Italia. 488e6f8daf9971cb4125646f00616b41. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2022.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Ιταλικά) I Senatori d'Italia. 488e6f8daf9971cb4125646f00616b41. Ανακτήθηκε στις 17  Μαΐου 2022.
  5. ↑ 5,0 5,1 Μαντά, Ελευθερία (2004). Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000). Θεσσαλονίκη: Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου. σελ. 140. ISBN 9789607387387. 
  6. ↑ Popovski, Ivan (2017). A Short History of South East Europe. e-book: Lulu Press, Inc. σελ. 49. ISBN 9781365953941. 
  7. ↑ Jelavich, Barbara (1983). History of the Balkans:. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 179. ISBN 9780521274593. 
  8. ↑ Bideleux, Robert· Jeffries, Ian (2007). The Balkans: A Post-Communist History. London: Routledge. σελ. 29. ISBN 9781134583287. 
  9. ↑ Jacques, Edwin (1994). The Albanians: an ethnic history from prehistoric times to the present. Jefferson: McFarland & Company. σελ. 402. 
  10. ↑ Elsie, Robert (2013). A Biographical Dictionary of Albanian History. London: I.B.Tauris. σελ. 41. ISBN 9781780764313. 
  11. ↑ Popovski, 2017 (ό.π.), σελ. 44
  12. ↑ Fischer, Bernd Jürgen (1999). Albania at War, 1939-1945. London: Hurst. σελ. 37. ISBN 9781850655312. 
  13. ↑ Popovski, 2017 (ό.π.), σελ. 39
  14. ↑ Fischer, Bernd Jürgen (1999). Albania at War, 1939-1945. London: Hurst. σελ. 99. ISBN 9781850655312. 
  15. ↑ «Albania». www.worldstatesmen.org. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2019. 
  16. ↑ Elsie, Robert (2010). Historical Dictionary of Albania. Lanham: Rowman & Littlefield. σελ. 470-471. ISBN 9780810861886. 
Πολιτικά αξιώματα


Προκάτοχος
Αχμέτ Ζόγου 		Πρωθυπουργός της Αλβανίας
5 Μαρτίου 1924 – 2 Ιουνίου 1924 		Διάδοχος
Ιλίαζ Βριόνι
Προκάτοχος
Κότσο Κότα 		Πρωθυπουργός της Αλβανίας
12 Απριλίου 1939 – 4 Δεκεμβρίου 1941 		Διάδοχος
Μουσταφά Μερλίκα-Κρούγια