Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Τα σιλό είναι κατασκευές που χρησιμοποιούνται για την τροφοδοσία (φόρτωση, εκφόρτωση) και την αποθήκευση χύδην στερεών υλικών.
Αρχαιολογικά ερείπια και αρχαία κείμενα δείχνουν ότι τα σιλό χρησιμοποιούνταν στην Αρχαία Ελλάδα μέχρι και τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. Ο όρος "σιλό" είναι δάνειο της ελληνικής λέξης "σιρός", δηλαδή δοχείο ή λάκκος για φύλαξη σιτηρών.[1][2][3] Έχουν διατυπωθεί και απόψεις περί αναγωγής του στο βασκικό zilo (δηλ. τρύπα) ή και σε κέλτικη λέξη με σημασία "σπόρος φυτού", αλλά καμία πρόταση δεν έχει μέχρι τώρα επιβεβαιωθεί.[4]
Σιλό χρησιμοποιούνται στη γεωργία για την αποθήκευση σιτηρών (βλέπε φορτίο δημητριακών) ή χύμα ζωοτροφών που έχουν υποστεί ζύμωση (γνωστή ως ενσίρωση). Τα σιλό χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση σπόρων, κονιορτοποιημένου άνθρακα, τσιμέντου, αιθάλης, άμμου, λιπασμάτων και γενικά οποιονδήποτε τεχνικών, οικοδομικών, χημικών προϊόντων ή προϊόντων διατροφής σε στερεά τεμαχισμένη μορφή και σε μορφή σκόνης.
Η διαστασιολόγηση των σιλό, και ιδιαίτερα η διαμόρφωση των τμημάτων εκφόρτωσης, γίνεται με βάση ειδικευμένες αρχές σχεδιασμού ανάλογα με τις συνθήκες λειτουργίας και το είδος του στερεού για το οποίο θα χρησιμοποιηθούν, ενώ ο μηχανικός σχεδιασμός αντοχής για μεταλλικά σιλό καλύπτεται από διάφορους κώδικες και προδιαγραφές, όπως ο ευρωκώδικας-3, τμήμα 4-1.
Τα σιλό αποθήκευσης είναι κυλινδρικές κατασκευές, συνήθως διαμέτρου 3 έως 27 μέτρων (10 έως 90 πόδια) και ύψους 10 έως 90 μέτρων (30 έως 275 πόδια), με τα σιλό σκυροδέματος slipform και Jumpform να είναι σιλό μεγαλύτερης διαμέτρου και ψηλότερα.[5][6]
Τα σιλό πύργου συνήθως εκφορτώνονται από την κορυφή της στοίβας, αρχικά με το χέρι χρησιμοποιώντας πιρούνια για το σιλό, τα οποία έχουν πολύ περισσότερα δόντια από τα συμβατικά πιρούνια: 12 έναντι 4, και σήμερα με μηχανικούς εκφορτωτές.[7] Περιστασιακά χρησιμοποιούνται εκφορτωτές πυθμένα σιλό, αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της πολυπλοκότητας των επισκευών.
Το πλεονέκτημα των πυργόσυλων είναι ότι το σιλό είναι καλά πακεταρισμένο υπό το βάρος του, εκτός από τα πάνω μέτρα. Ωστόσο, αυτό μπορεί να αποτελέσει μειονέκτημα για αντικείμενα όπως το κομμένο ξύλο. Το σιλό πύργου εφευρέθηκε από τον Franklin Hiram King.[8][9]
Τα σιλό αποθηκών είναι τάφροι, συνήθως με τοιχώματα από σκυρόδεμα, οι οποίοι γεμίζονται και συμπιέζονται με ελκυστήρες και φορτωτές.[10] Η γεμισμένη τάφρος καλύπτεται με πλαστικό μουσαμά για να είναι αεροστεγής. Αυτά τα σιλό συνήθως εκφορτώνονται με ελκυστήρα και φορτωτή. Είναι φθηνά και ιδιαίτερα κατάλληλα για πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
Τα σιλό σάκων είναι βαριοί πλαστικοί σωλήνες, συνήθως διαμέτρου 2,4 έως 3,6 μέτρων (8 έως 12 πόδια) και ποικίλου μήκους ανάλογα με την ποσότητα του υλικού που πρόκειται να αποθηκευτεί.[11][12] Συσκευάζονται με ειδικό μηχάνημα και σφραγίζονται και στα δύο άκρα. Εκφορτώνονται με τρακτέρ και φορτωτή ή φορτωτή με ολισθητήρα. Η σακούλα πετιέται κομμάτι-κομμάτι καθώς βγαίνει. Τα σιλό σάκων απαιτούν μικρή επένδυση κεφαλαίου. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προσωρινό μέτρο όταν απαιτείται περισσότερος χώρος για την ανάπτυξη ή τη συγκομιδή, αν και ορισμένες εκμεταλλεύσεις τα χρησιμοποιούν κάθε χρόνο.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |