Η Σιών (εβραϊκά: צִיּוֹן Τσιόν) είναι τοπωνύμιο στην Εβραϊκή Βίβλο που χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της Ιερουσαλήμ[1][2] καθώς και για τη Γη του Ισραήλ στο σύνολό της.
Η ονομασία εντοπίζεται στο Β΄ Σαμουήλ (5:7), ενός από τα βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου, γνωστό και ως Β΄ Βασιλειών, το οποίο χρονολογείται πριν ή κοντά στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Αρχικά αναφερόταν σε έναν συγκεκριμένο λόφο στην Ιερουσαλήμ (Όρος Σιών), τοποθετημένο νοτίως του Όρους Μοριά (το Όρος του Ναού). Σύμφωνα με την αφήγηση του Β΄ Σαμουήλ 5, το Όρος Σιών περιείχε το ομώνυμο φρούριο των Ιεβουσαίων που κατακτήθηκε από τον Δαβίδ και μετονομάστηκε σε Πόλη του Δαβίδ. Ο συγκεκριμένος λόφος («όρος») είναι ένας από τους πολλούς χαμηλούς λοφίσκους που σχηματίζουν την Ιερουσαλήμ, που περιλαμβάνει επίσης το Όρος Μοριά (το Όρος του Ναού), το Όρος των Ελαιών κ.λπ. Κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων, μέχρι και την οθωμανική εποχή, τα τείχη της πόλης της Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθηκαν πολλές φορές σε νέες τοποθεσίες, έτσι ώστε ο συγκεκριμένος λόφος γνωστός ως Όρος Σιών να μην βρίσκεται πλέον εντός των τειχών της πόλης, αλλά η θέση του πλέον βρίσκεται ακριβώς έξω από το τμήμα του τείχους της Παλαιάς Πόλεως που αποτελεί το νότιο όριο της Εβραϊκής Συνοικίας της σημερινής Παλαιάς Πόλεως. Το μεγαλύτερο μέρος της ίδιας της αρχικής Πόλης του Δαβίδ είναι επομένως επίσης έξω από το σημερινό τείχος της πόλης.
Ο όρος Σιών κατέληξε να προσδιορίζει την περιοχή της δαβιδικής Ιερουσαλήμ όπου βρισκόταν το φρούριο, καθώς επίσης χρησιμοποιήθηκε και ως συνεκδοχή για ολόκληρη την πόλη της Ιερουσαλήμ· ενώ αργότερα, όταν ο Ναός του Σολομώντα χτίστηκε στο παρακείμενο Όρος Μοριά (το οποίο, ως εκ τούτου, έγινε γνωστό ως Όρος του Ναού), οι έννοιες του όρου Σιών επεκτάθηκαν περαιτέρω με συνεκδοχή στις πρόσθετες έννοιες του ίδιου του Ναού, τον λόφο στον οποίο βρισκόταν ο Ναός, ολόκληρη την πόλη της Ιερουσαλήμ, ολόκληρη την βιβλική Γη του Ισραήλ και την εβραϊκή κατανόηση της μετά θάνατον ζωής, γνωστή ως «ο Επερχόμενος Κόσμος».