Σογιούζ 36

Σογιούζ 36
ΟργανισμόςΣοβιετικό διαστημικό πρόγραμμα
Χαρακτηριστικά αποστολής
Πύραυλος φορέαςSoyuz-U
Ημερομηνία εκτόξευσης26  Μαΐου 1980
Τόπος εκτόξευσηςΚοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ
COSPAR ID1980-041A
Μάζα6.800 κιλά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Σογιούζ 36 (ρωσικά: Союз 36‎‎) ήταν σοβιετικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο το οποίο εκτοξεύτηκε το 1980 και συνδέθηκε με τον διαστημικό Σαλιούτ 6. Ήταν η εντέκατη αποστολή με προορισμό τον Σαλιούτ 6 και η ένατη επιτυχημένη. Το πλήρωμα του Σογιούζ 36 ήταν επίσης το πρώτο που επισκέφθηκε σε τροχιά τα μέλη της αποστολής μακράς διαρκείας του Σογιούζ 35.[1]

Το πλήρωμά του ήταν διμελές και αποτελούνταν από τον Σοβιετικό κοσμοναύτη Βαλέρι Κουμπάσοφ και τον πρώτο Ούγγρο κοσμοναύτη, τον Μπέρταλαν Φάρκας. Οι Κουμπάσοφ και Φάρκας επέστρεψαν στην Γη με το Σογιούζ 35, ενώ άλλο πλήρωμα που έφτασε αργότερα στον σταθμό χρησιμοποίησε το Σογιούζ 36.

Πλήρωμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πλήρωμα κατά
την εκτόξευση 		Πλήρωμα κατά
την επιστροφή
στην Γη
Διοικητής αποστολής Βαλέρι Κουμπάσοφ
(τρίτη διαστημική αποστολή)
ΕΣΣΔ 		Βίκτωρ Γκορμπάτκο
(τρίτη διαστημική αποστολή)
ΕΣΣΔ
Κοσμοναύτης-ερευνητής Μπέρταλαν Φάρκας
(πρώτη διαστημική αποστολή)
Ουγγαρία 		Φαμ Τουάν
(πρώτη διαστημική αποστολή)
Βιετνάμ

Αποστολή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σογιούζ 36 εκτοξεύτηκε στις 26 Μαΐου 1980 με προορισμό τον Σαλιούτ 6 στον οποίο τότε επέβαιναν οι Λεονίντ Πόποφ και Βαλέρι Ρούμιν.[2] Η πτήση τους ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τις 5 Ιουνίου 1979, όμως ακυρώθηκε εξαιτίας του προώρου τερματισμού της αποστολής του Σογιούζ 33 εξαιτίας τεχνικού προβλήματος.[3] Το διαστημόπλοιο συνδέθηκε επιτυχώς με τον σταθμό μία ημέρα μετά την εκτόξευση.[3] Επρόκειτο για την πέμπτη πτήση στα πλαίσια του προγράμματος Ιντερκόσμος, που προέβλεπε πτήσεις μικτές πτήσεις με κοσμοναύτες Σοβιετικούς και από άλλες φίλιες προς την ΕΣΣΔ χώρες. Επίσης ήταν μόλις η δεύτερη σοβιετική αποστολή με διοικητή πολίτη και όχι στρατιωτικό.[2]

Οι Κουμπάσοφ και Φάρκας πραγματοποίησαν πολυάριθμα ουγγρικά πειράματα, σε σημείο να τους απομένουν σε ορισμένες περιπτώσεις κενά διαστήματα μόλις τριών ωρών για ύπνο.[3] Στα πειράματα περιλαμβάνονταν η μέτρηση της ραδιενέργειας που δέχονταν οι αστροναύτες σε τροχιά και η μελέτη της δημιουργίας της ιντερφερόνης στα ανθρώπινα κύτταρα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας,[2] Επίσης έγινε δουλειά σχετικά με τους φυσικούς πόρους σε συντονισμό με επίγειες ομάδες, ελικόπτερα και αεροπλάνα.[3]

Οι πρωθητήρες του Σογιούζ 36 χρησιμοποιήθηκαν στις 29 Μαΐου για την ρύθμιση της τροχιάς του διαστημικού σταθμού. Στις 3 Ιουνίου οι Κουμπάσοφ και Φάρκας χρησιμοποίησαν το Σογιούζ 35 για να επιστρέψουν στην Γη.[3] Το Σογιούζ 36 χρησιμοποιήθηκε από το πλήρωμα του Σογιούζ 37 για το ταξίδι της επιστροφής στον πλανήτη μας.[2]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ The mission report is available here: http://www.spacefacts.de/mission/english/soyuz-36.htm
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Clark, Phillip (1988). The Soviet Manned Space Program. New York: Orion Books, a division of Crown Publishers, Inc. σελίδες 119–120. ISBN 0-517-56954-X. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Newkirk, Dennis (1990). Almanac of Soviet Manned Space Flight. Houston, Texas: Gulf Publishing Company. σελίδες 211–212. ISBN 0-87201-848-2.