Η Σονάτα για Πιάνο No. 11 σε Σι ύφεση μείζονα, Op. 22 (αγγλικά: Piano Sonata No. 11, γερμανικά: Nr. 11 in B-Dur) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη το 1800 και δημοσιευμένη δύο χρόνια αργότερα. Ο Μπετόβεν τη θεωρούσε μία από τις καλύτερες πρόωρες σονάτες του, όμως και αρκετές άλλες ήταν γνωστές στο κοινό.[1] Ο εξέχων Βρετανός μουσικολόγος Ντέιβιντ Τόβεϊ είχε πει για τη σονάτα: το έργο αυτό είναι η κορύφωση της πρόωρης περιόδου του Μπετόβεν. Στις νέες του σονάτες ο Μπετόβεν άρχισε να πειραματίζεται αρκετά.[1]
Η Σονάτα αποτελείται από το τέσσερα μέρη:[2] Ι. Allegro con brio - 4/4 σε Σι ύφεση μείζονα, ΙΙ. Adagio con molto espressione - 9/8 σε Μι ύφεση μείζονα, ΙΙΙ. Menuetto - 3/4 σε Σι ύφεση μείζονα και ΙV. Rondo: Allegretto - 2/4 σε Σι ύφεση μείζονα. Μία τυπική εκτέλεση της σονάτας διαρκεί περίπου 25 με 30 λεπτά.