Σονάτα για πιάνο No. 29 (Μπετόβεν)

Σε εκτέλεση Μπερντ Κρούγκερ.

Έχετε προβλήματα με αυτά τα αρχεία; Δείτε βοήθεια πολυμέσων.

Η Σονάτα για Πιάνο No. 29 σε Σι ύφεση μείζονα, Op. 106 (αγγλικά: Piano Sonata No. 29, γερμανικά: Nr. 29 B-Dur op. 106), γνωστή και ως Große Sonate für das Hammerklavier ή απλά Hammerklavier, είναι μία σονάτα για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, που ολοκληρώθηκε το 1818. Πρόκειται για μία από τις σπουδαιότερες σονάτες του συνθέτη κατά την τρίτη περίοδο του. Θεωρείται μία από τις πιο απαιτητικές (ίσως η απαιτητικότερη) σονάτες για πιάνο του Μπετόβεν,^[1] αλλά και γενικότερα ένα από τα δυσκολότερα έργα του κλασικού ρεπερτορίου.^[2]^[3] Μία τυπική εκτέλεση της σονάτας διαρκεί περίπου 40 με 50 λεπτά.

Αφιερωμένη κι αυτή (όπως η No. 26) η σονάτα στον Ροδόλφο των Αψβούργων-Λωρραίνης. Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη: I. Allegro σε Σι ύφεση μείζονα, II. Scherzo: Assai vivace σε Σι ύφεση μείζονα, III. Adagio sostenuto και IV. Introduzione: Largo...Allegro – Fuga: Allegro risoluto.

Παραπομπές

↑ Staines J, Clark D, επιμ. (Ιουλίου 2005). The Rough Guide to Classical Music (4th έκδοση). London: Rough Guides. σελ. 62. ISBN 978-1-84353-247-7.
↑ Hinson M (2000). Guide to the pianist's repertoire (3rd έκδοση). Bloomington, Indiana: Indiana University Press. σελ. 94. ISBN 0-253-33646-5.
↑ Tyson A (1962). «The Hammerklavier and Its English Editions». MT 103 (1430): 235–7.

Περαιτέρω μελέτη

The Classical Style (2nd ed., 1997, New York: Norton): ISBN 0-393-31712-9).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Part 1 and part 2 of a lecture by András Schiff on Beethoven's piano sonata op. 106
The William and Gayle Cook Music Library at the Indiana University School of Music has posted the score for the sonata.
For a public domain recording of this sonata visit Musopen
"Giovanni Bellucci plays Beethoven Sonata op.106 "Hammerklavier" II Mov στο YouTube
"Giovanni Bellucci plays Beethoven Sonata op.106 "Hammerklavier" IV Mov στο YouTube

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη μουσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Staines J, Clark D, επιμ. (Ιουλίου 2005). The Rough Guide to Classical Music (4th έκδοση). London: Rough Guides. σελ. 62. ISBN 978-1-84353-247-7.

[2] Hinson M (2000). Guide to the pianist's repertoire (3rd έκδοση). Bloomington, Indiana: Indiana University Press. σελ. 94. ISBN 0-253-33646-5.

[3] Tyson A (1962). «The Hammerklavier and Its English Editions». MT 103 (1430): 235–7.

[1]

[2]

[3]

π σ ε Σονάτες για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
Nos. 1–10 (Opp. 2–14)	No. 1 σε Φα ελάσσονα, οp. 2 No. 1 Νο. 2 σε Λα μείζονα, Op. 2, No. 2 No. 3 σε Ντο μείζονα, Op. 2, No. 3 No. 4 σε Μι-ύφεση μείζονα, Op. 7 (Grand Sonata) No. 5 σε Ντο ελάσσονα, Op. 10, No. 1 No. 6 σε Φα μείζονα, Op. 10, No. 2 No. 7 σε Ρε μείζονα, Op. 10, No. 3 No. 8 σε Ντο ελάσσονα, Op. 13 (Παθητική) No. 9 σε Μι μείζονα, Op. 14, No. 1 No. 10 σε Σολ μείζονα, Op. 14, No. 2
Nos. 11–20 (Opp. 22–49)	No. 11 σε Σι ύφεση μείζονα, Op. 22 No. 12 σε Λα ύφεση μείζονα, Op. 26 No. 13 σε Μι ύφεση μείζονα "Quasi una fantasia", Op. 27, No. 1 No.14 σε Ντο δίεση ελάσσονα "Quasi una fantasia", Op. 27, No. 2 (Σονάτα του Σεληνόφωτος) No. 15 σε Ρε μείζονα, Op. 28 (Pastorale) No. 16 σε Σολ μείζονα, Op. 31 No. 1 No. 17 σε Ρε ελάσσονα, Op. 31, No. 2 (Der Sturm) No. 18 σε Μι ύφεση μείζονα, Op. 31, No. 3 No. 19 σε Σολ ελάσσονα, Op. 49, No. 1 No. 20 σε Σολ μείζονα, Op. 49, No. 2
Nos. 21–32 (Opp. 53–111)	No. 21 σε Ντο μείζονα, Op. 53 (Waldstein) No. 22 σε Φα μείζονα, Op. 54 No. 23 σε Φα ελάσσονα, Op. 57 (Appassionata) No. 24 σε Φα δίεση μείζονα, Op. 78 (à Thérèse) No. 25 σε Σολ μείζονα, Op. 79 No. 26 σε Μι ύφεση μείζονα, Op. 81a (Les Adieux) No. 27 σε Μι ελάσσονα, Op. 90 No. 28 σε Λα μείζονα, Op. 101 No. 29 σε Σι ύφεση μείζονα, Op. 106 (Hammerklavier) No. 30 σε Μι μείζονα, Op. 109 No. 31 σε Λα ύφεση μείζονα, Op. 110 No. 32 σε Ντο ελάσσονα, Op. 111
Αναρίθμητες (WoO)	Τρεις σονάτες για Πιάνο, WoO 47 Σονάτα για Πιάνο σε Φα μείζονα, WoO. 50 (ανολοκλήρωτο έργο) Σονάτα για Πιάνο σε Ντο μείζονα, WoO. 51 (ανολοκλήρωτο έργο)
Αμφίβολες (Anh.)	Σοναντίνα σε Σολ μείζονα, Anh. 5, No. 1 Σοναντίνα σε Φα μείζονα, Anh. 5, No. 2