Σουλεϊμάν Α΄ της Περσίας
| Σουλεϊμάν Α΄ της Περσίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | شاه سلیمان (Περσικά) |
| Γέννηση | 1648 Ισφαχάν |
| Θάνατος | 29 Ιουλίου 1694 Ισφαχάν |
| Τόπος ταφής | Fatima Masumeh Shrine |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιράν |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Elena Khanum |
| Τέκνα | Σολτάν Χοσεΐν |
| Γονείς | Αμπάς Β΄ της Περσίας και Nakihat Khanum |
| Οικογένεια | Σαφαβίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Σάχης (1666–1694) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σουλεϊμάν Α΄, περσικά: شاه سلیمان Σαχ Σολεϊμάν, γεννημένος ως Σαμ Μιρζά, (Φεβρουάριος ή Μάρτιος 1648 – 29 Ιουλίου 1694) ήταν ο 8ος και ο προτελευταίος σάχης τού Ιράν των Σαφαβιδών από το 1666 έως το 1694. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος τού Aμπάς Β΄ και της παλλακίδας του Nακιχάτ Χανούμ. Γεννημένος ως Σαμ Μιρζά, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο χαρέμι ανάμεσα σε γυναίκες και ευνούχους, και η ύπαρξή του ήταν κρυμμένη από το κοινό. Όταν ο Aμπάς Β΄ απεβίωσε το 1666, ο μεγάλος βεζίρης του Mιρζά Μοχάμαντ Καρακί, δεν γνώριζε ότι ο σάχης είχε έναν γιο. Ο 19ετής Σαμ Μιρζά στέφθηκε βασιλιάς με το βασιλικό όνομα Σαφί Β', από το όνομα τού παππού του, Σαφί Α΄. Η βασιλεία του ως Σαφί Β΄ υπέστη ενοχλητικά γεγονότα, που οδήγησαν σε μία δεύτερη στέψη, που τού έγινε στις 20 Μαρτίου 1668, ταυτόχρονα με το Nοβρούζ, στην οποία στέφθηκε βασιλιάς ως Σουλεϊμάν Α'.
Μετά τη δεύτερη στέψη του, ο Σουλεϊμάν Α΄ αποσύρθηκε στο χαρέμι του για να απολαύσει τις ερωτικές δραστηριότητες και το υπερβολικό ποτό. Ήταν αδιάφορος για τις κρατικές υποθέσεις και συχνά δεν εμφανιζόταν στο κοινό για μήνες. Ως αποτέλεσμα της αδράνειάς του, η βασιλεία τού Σουλεϊμάν Α΄ ήταν απαλλαγμένη από θεαματικά γεγονότα, με τη μορφή μεγάλων πολέμων και εξεγέρσεων. Για τον λόγο αυτό, οι δυτικοί σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν τη βασιλεία τού Σουλεϊμάν Α΄ ως «αξιοσημείωτη για το τίποτα», ενώ τα χρονικά της αυλής των Σαφαβιδών απέφυγαν να καταγράψουν τη θητεία του. Η βασιλεία τού Σουλεϊμάν Α΄ είδε την παρακμή τού στρατού των Σαφαβιδών, σε σημείο που οι στρατιώτες έγιναν απείθαρχοι και δεν έκαναν καμία προσπάθεια να υπηρετήσουν, όπως τους απαιτούνταν. Ταυτόχρονα, τα ανατολικά σύνορα τού βασιλείου ήταν υπό τις συνεχείς επιδρομές από τους Ουζμπέκους και τους Καλμίκους.
Στις 29 Ιουλίου 1694, ο Σουλεϊμάν Α΄ απεβίωσε από συνδυασμό ποδάγρας (ουρικής αρθρίτιδας) και χρόνιου αλκοολισμού του. Συχνά θεωρούμενη ως αποτυχία στην εξουσία, η βασιλεία τού Σουλεϊμάν ήταν η αφετηρία της τελικής παρακμής των Σαφαβιδών: η αποδυναμωμένη στρατιωτική ισχύς, η πτώση της γεωργικής παραγωγής και η διεφθαρμένη γραφειοκρατία, όλα ήταν μία προειδοποίηση για την ανησυχητική διακυβέρνηση τού διαδόχου του, Σολτάν Χοσεΐν, τού οποίου η βασιλεία είδε το τέλος της δυναστείας των Σαφαβιδών. Ο Σουλεϊμάν Α΄ ήταν ο πρώτος σάχης των Σαφαβιδών, που δεν περιπολούσε το βασίλειό του και δεν οδήγησε ποτέ στρατό, παραχωρώντας έτσι τις κυβερνητικές υποθέσεις στους με επιρροή ευνούχους της αυλής, στις γυναίκες του χαρεμιού και στον σιιτικό ανώτατο κλήρο. Ίσως η μόνη θαυμαστική πτυχή της βασιλείας του ήταν η εκτίμηση της τέχνης, γιατί το Φαράνγκι-Σαζί, ή το δυτικό στυλ ζωγραφικής, είδε το ζενίθ του υπό τη χορηγία τού Σουλεϊμάν Α΄.
Η κατάσταση πριν από αυτόν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βασιλεύει ως Σαφί Β΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτη στέψη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναταραχή και καταστροφές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεύτερη στέψη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βασιλεύει ως Σουλεϊμάν Α΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αποξενώνεται ως βασιλιάς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-2.jpg)
Μεγάλος Βεζίρης τού σεΐχ Αλί Χαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι κενές αυλικές θέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετέπειτα έτη και τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολιτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Θρησκεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διπλωματία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τέχνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προσωπικότητα και εμφανίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νομισματοκοπία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υστεροφημία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Akopyan, Alexander V. (2021). «Coinage and the monetary system». Στο: Matthee, Rudi. The Safavid World. New York: Taylor & Francis. σελίδες 285–309. ISBN 9781000392876. OCLC 1274244049.
- Abisaab, Rula Jurdi (2018). «Delivering Justice: The Monarch's 'Urfi Courts and the Shari'a in Safavid Iran». Στο: Emon, Anver M.· Ahmed, Rumee. The Oxford Handbook of Islamic Law. Oxford: Oxford University Press. σελίδες 511–537. ISBN 978-0-19-967901-0.
Avrich, Paul (1976), Russian Rebels, 1600-1800, New York: Schocken Books, ISBN 9780393008364
- Babaie, Sussan· Babayan, Kathryn· McCabe, Ina Baghdiantz· Farhad, Massumeh (2004). Slaves of the Shah: New Elites of Safavid Iran. London, UK: I. B. Tauris. σελίδες 1–218. ISBN 1-86064-721-9. LCCN 2005272298.
- Babaie, Sussan (1994). «Shah ʿAbbas II, the Conquest of Qandahar, the Chihil Sutun, and Its Wall Paintings». Muqarnas (Brill) 11: 125–142. OCLC 55529825. https://www.jstor.org/stable/1523214.
- Burton, J. Audrey (1988). «Nadir Muḥammad Khān Ruler of Bukhara (1641 - 1645) and Balkh (1645 - 1651)». Central Asiatic Journal 32 (1/2): 19–33. ISSN 0008-9192. OCLC 1553665. https://www.jstor.org/stable/41927597.
- Farrokh, Kaveh (2011). Iran At War, 1500-1988. Bloomsbury Publishing. ISBN 9781780962214. OCLC 773578413.
- Floor, Willem (2001). Safavid Government Institutions. Costa Mesa, California: Mazda Publishers. σελίδες 1–311. ISBN 978-1568591353.
- Habibi, Negar (2021). «The Qazvin Period and the Idea of the Safavids». Στο: Melville, Charles. The Making of New Art: From the Khazana to its Audience at the Court of Shah Soleyman. Bloomsbury Publishing. σελίδες 423–440. ISBN 9780755633784.
- Πρότυπο:Encyclopædia Iranica Online
- Πρότυπο:Encyclopædia Iranica Online
- Πρότυπο:Encyclopædia Iranica Online
- Matthee, Rudi (2021). The Safavid World. New York: Taylor & Francis. ISBN 9781000392876. OCLC 1274244049.
- Matthee, Rudi (2019). Persia in Crisis: Safavid Decline and the Fall of Isfahan. New York: Taylor & Francis. ISBN 9781000392876. OCLC 1274244049.
- Matthee, Rudi (2011). The Pursuit of Pleasure: Drugs and Stimulants in Iranian History, 1500-1900. Princeton: Princeton University Press. ISBN 9780691118550. OCLC 918275314.
- Marcinkowski, M. Ismail (2002). «The Iranian-Siamese Connection: An Iranian Community in the Thai Kingdom of Ayutthaya». Iranian Studies 35 (1/3): 23–46. ISSN 1475-4819. OCLC 1753915. https://www.jstor.org/stable/4311436.
- Morgan, David (2014). Medieval Persia 1040-1797. New York: Taylor & Francis. ISBN 9781317871408.
- Mikaberidze, Alexander (2007). Historical Dictionary of Georgia. Lanham: Scarecrow Press. ISBN 9780810855809. OCLC 70836728.
- Πρότυπο:Encyclopaedia Islamica
- Newman, Andrew J. (2008). Safavid Iran: Rebirth of a Persian Empire. I.B.Tauris. σελίδες 1–281. ISBN 9780857716613.
- Roemer, H. R. (2008). «THE SAFAVID PERIOD». The Cambridge History of Iran, Volume 6: The Timurid and Safavid Periods. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 189–350. ISBN 9781139054980.
- Savory, Roger M. (1996). «DĪVĀNBEGĪ ii. IN THE SAFAVID PERIOD». Στο: Yarshater, Ehsan, επιμ. Encyclopædia Iranica. VII. Costa Mesa, California: Mazda Publishers, σσ. 439–440. ISBN 1-568590-28-8. http://www.iranicaonline.org/articles/divanbegi-.
- Sicker, Martin (2001). The Islamic world in decline : from the Treaty of Karlowitz to the disintegration of the Ottoman Empire. Westport: Greenwood Publishing Group. ISBN 9780275968915. OCLC 43936894.
- Tanavoli, Parviz (2016). European Women in Persian Houses: Western Images in Safavid and Qajar Iran. Bloomsbury Publishing. ISBN 9781838608491.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Suleiman I of Persia στο Wikimedia Commons