Στάνισλαβ Σμιρνόφ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Станисла́в Константи́нович Cмирно́в (Ρωσικά) |
Γέννηση | 3 Σεπτεμβρίου 1970 Αγία Πετρούπολη |
Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία Ελβετία[1] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
Εκπαίδευση | Διδάκτωρ των Επιστημών στη Φυσική και τα Μαθηματικά |
Σπουδές | Mathematics and Mechanics Faculty, St. Petersburg State University Λύκειο Αγίας Πετρούπολης 239 Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας[2] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μαθηματικός διδάσκων πανεπιστημίου ερευνητής |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Γενεύης |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | μετάλλιο Φιλντς (2010) βραβείο Σαλέμ (2001) βραβείο Ονσάγκερ βραβείο Έρευνας «Κλέι»[3] βραβείο Ρόλο Ντέιβιντσον (2002) εταίρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρίας (2013)[4][5] honorary doctorate from Joseph Fourier University (1 Ιανουαρίου 2012)[1] |
Ιστότοπος | |
www | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Στάνισλαβ Κονσταντίνοβιτς Σμίρνοφ (ρωσικά: Станисла́в Константи́нович Cмирно́в, γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1970) είναι Ρώσος μαθηματικός που εργάζεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Του απονεμήθηκε το μετάλλιο Φιλντς το 2010. Η έρευνά του αφορά την Μιγαδική ανάλυση, τα δυναμικά συστήματα και τη θεωρία πιθανοτήτων[6][7].
Το διδακτορικό του Σμίρνοφ διεξήχθη στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Caltech) με επιστημονικό σύμβουλο τον Νικολάι Μακάροφ. Το 1998 προσλήφθηκε ως μέλος του διδακτικού προσωπικού στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Στοκχόλμης, ενώ στη συνέχεια πήρε τη δεύτερη θέση του ως καθηγητής στην ομάδα Ανάλυσης, Μαθηματικής Φυσικής και Πιθανοτήτων στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης το 2003[8][9].
Ο Σμίρνοφ ασχολήθηκε με τη θεωρία της διήθησης, όπου απέδειξε τον τύπο του Cardy για τη διήθηση των κρίσιμων περιοχών στο τριγωνικό πλέγμα και συμπέρανε τη σύμμορφη αναλλοίωτη.[10] Η εικασία αποδείχθηκε στην ειδική περίπτωση της διήθησης των περιοχών στο τριγωνικό πλέγμα.[11]Το θεώρημα του Σμίρνοφ οδήγησε σε μια αρκετά πλήρη θεωρία της διήθησης στο τριγωνικό πλέγμα και στη σχέση της με την εξέλιξη Σχραμ-Λούνερ που εισήγαγε ο Όντεντ Σχραμ. Κατέστησε επίσης τη συμμόρφωση για το δισδιάστατο πρότυπο Ising[12][13].