Στέισι Κιτς | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Stacy Keach (Αγγλικά) |
Γέννηση | 2 Ιουνίου 1941[1][2][3] Σαβάνα (Τζόρτζια)[4][5][6] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Σπουδές | Δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ, Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, Πανεπιστήμιο Γέιλ, Van Nuys High School (Ιουνίου 1959)[7] και Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ (1963) |
Ιδιότητα | ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός ταινιών, καρατερίστας, τηλεοπτικός παραγωγός[8][9], σεναριογράφος, ηθοποιός[10], ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός φωνής, παραγωγός ταινιών[11] και συνθέτης[12] |
Σύζυγος | Jill Donohue και Malgosia Tomassi (από 1986) |
Γονείς | Stacy Keach, Sr. |
Αδέλφια | James Keach |
Είδος τέχνης | Γουέστερν |
Βραβεύσεις | Πρόγραμμα Φουλμπράιτ, αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[13] και Mary Pickford Award |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γουόλτερ Στέισι Κιτς Τζούνιορ (2 Ιουνίου 1941 - ) είναι Αμερικανός ηθοποιός, που δραστηριοποιείται στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση από τη δεκαετία του 1960. Είναι αποδέκτης πολλών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων μία Χρυσή Σφαίρα, τέσσερα βραβεία Drama Desk, δύο Βραβεία Helen Hayes και υποψηφιότητες για ένα Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης και ένα Βραβείο Τόνυ.[14]
Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ και στην Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου. Ο Κιτς διακρίθηκε για πρώτη φορά στο θέατρο εκτός Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας δύο βραβεία Obie για διακεκριμένη ερμηνεία. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία Ο πόνος της σιωπής (1968) και επιδοκιμάστηκε από τους κριτικούς για την ερμηνεία ενός ξοφλημένου μποξέρ στην ταινία του Τζον Χιούστον Βρόμικη πόλη (1972).[15] Ήταν υποψήφιος για βραβείο Tony καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο Indians του Άρθουρ Κόπιτ.
Ο Κιτς είναι γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό για την ερμηνεία του ως φανταστικός ιδιωτικός ντετέκτιβ Μάικ Χάμερ στην τηλεοπτική σειρά Mike Hammer του 1980 και σε πολλές συνέχειές του, για την οποία ήταν υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα το 1984. Έπαιξε δεύτερους ρόλους στις ταινίες Up in Smoke (1978) και Κι εμείς θα ζούμε μπέικα (1981) και στην κωμική σειρά Titus (2000–2002). Κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα και ήταν υποψήφιος για ένα Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης στον ρόλο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στην τηλεοπτική μίνι σειρά Hemingway (1988).
Ως καταξιωμένος σαιξπηρικός ηθοποιός,[16][17][14] έχει εισαχθεί στο Theatre Hall of Fame και τιμήθηκε με ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ το 2019. Είναι γιος του θεατρικού σκηνοθέτη Στέισι Κιτς του πρεσβύτερου και μεγαλύτερος αδερφός του ηθοποιού Τζέιμς Κιτς.
Ο Κιτς γεννήθηκε στη Σαβάνα της Τζόρτζιας από τη Μαίρη Κέιν (το γένος Πέκαμ), ηθοποιό, και τον Στέισι Κιτς τον πρεσβύτερο, θεατρικό σκηνοθέτη, καθηγητή δράματος και ηθοποιό με δεκάδες τίτλους τηλεοπτικών και θεατρικών ταινιών.[18] Ο νεότερος Κιτς γεννήθηκε με σχιστία χείλους και υπερώας και υποβλήθηκε σε πολυάριθμες επεμβάσεις ως παιδί. Σε όλη την ενήλικη ζωή του συνήθως είχε μουστάκι για να κρύψει τις ουλές. Πλέον είναι επίτιμος πρόεδρος του Ιδρύματος για τη Σχιστίας και τάσσεται υπέρ της ασφαλιστικής κάλυψης για χειρουργεία.[19]
Αποφοίτησε από το γυμνάσιο τον Ιούνιο του 1959, όπου ήταν πρόεδρος της τάξης,[20] και στη συνέχεια απέκτησε δύο πτυχία BA από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ (1963): το ένα στα Αγγλικά και το άλλο στη Δραματική Τέχνη. Απέκτησε Master of Fine Arts από τη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ το 1966 και ήταν υπότροφος του προγράμματος Φουλμπράιτ στην Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου.[21]
Ενώ σπούδαζε στο Λονδίνο, ο Κιτς γνώρισε τον Λόρενς Ολίβιε, τον ηθοποιό ήρωά του.[22]
Ο Κιτς έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στο MacBird!, μια αντιπολεμική σάτιρα εκτός Μπρόντγουεϊ της Μπάρμπαρα Γκάρσον που ανέβηκε στο Village Gate το 1966. Το 1967, πήρε έναν ρόλο, και πάλι εκτός Μπρόντγουεϊ, στο The Niggerlovers του Τζορτζ Ταμπόρι με τον Μόργκαν Φρίμαν ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός. Μέχρι σήμερα, ο Φρίμαν λέει ότι ο Κιτς τού έμαθε τα περισσότερα για την υποκριτική.[23] Το 1967, ο Κιτς πρωταγωνίστησε επίσης στο We Bombed in New Haven, ένα έργο του Τζόζεφ Χέλερ που έκανε πρεμιέρα στο Yale Repertory Theatre και αργότερα έγινε παραγωγή στο Μπρόντγουεϊ. Ο Κιτς εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊτο 1969 ως Μπούφαλο Μπιλ στο Indians του Άρθουρ Κόπιτ.[24] Στις αρχές της καριέρας του, αναγραφόταν ως Στέισι Κιτς Τζούνιορ για να ξεχωρίσει από τον πατέρα του. Έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο The Nude Paper Sermon, ένα αβάν-γκαρντ μουσικό θεατρικό κομμάτι.
Ο Κιτς έχει κερδίσει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων Obie Awards, Drama Desk Awards και Vernon Rice Awards. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μιούζικαλ Barnum.[25] Το 1991 και το 1996 κέρδισε Βραβείο Helen Hayes για τη δουλειά του στα Ριχάρδος ο Γ' και Μάκβεθ με τον Θίασο Σαίξπηρ.
Το 2006, ο Κιτς ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Βασιλιά Ληρ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο Goodman Theatre στο Σικάγο. Το 2008, έπαιξε τον Μέρλιν στο Κάμελοτ με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης. Το καλοκαίρι του 2009, ο Θίασος Σαίξπηρ ανέβασε ξανά τον Βασιλιά Ληρ στο Sidney Harman Hall στην Ουάσιγκτον, για το οποία ο Κιτς κέρδισε άλλο ένα βραβείο Helen Hayes.[26][27]
Έχει παίξει τον φερώνυμο ρόλο σε δύο ξεχωριστές παραγωγές του Άμλετ.[28]
Το 2008 και το 2009, ο Κιτς υποδύθηκε τον Ρίτσαρντ Νίξον σε περιοδεία του θεατρικού έργου Φροστ/Νίξον.[26]
Ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψει στο Μπρόντγουεϊ τον Δεκέμβριο του 2014 στην αναβίωση του Love Letters στο Brooks Atkinson Theatre μαζί με την Νταϊάνα Ριγκ, αλλά η παράσταση κατέβηκε πριν ο Κιτς και η Ριγκ ξεκινήσουν τις εμφανίσεις τους.[29]
Ο Κιτς είχε προγραμματιστεί να παίξει τον ρόλο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο μονοπρόσωπο έργο του Τζιμ Μαγκράθ Παμπλόνα στο Goodman Theatre στο Σικάγο από τις 30 Μαΐου έως τις 25 Ιουνίου 2017. Το βράδυ της πρεμιέρας, υπέστη ήπιο καρδιακό επεισόδιο στη σκηνή και την επόμενη μέρα, έκανε εγχείρηση μπαϊπάς.[30] Στις 2 Ιουνίου, το Goodman Theatre ανακοίνωσε ότι θα ακυρωθεί ολόκληρο το πρόγραμμα αφού οι γιατροί του Κιτς συμβούλεψαν ανάπαυση και ανάρρωση.[31]
Ο Κιτς επέστρεψε στον ρόλο έναν χρόνο αργότερα, από τις 10 Ιουλίου έως τις 18 Αυγούστου 2018. Είπε ότι θα ολοκληρώσει την υποχρέωση "στο έργο, στην πόλη και στον εαυτό" του.[32][33]
Ο Κιτς έπαιξε έναν αρχάριο αστυνομικό στην ταινία Πάνθηρες των μεγαλουπόλεων (1972), δίπλα στον Τζορτζ Σι Σκοτ. Εκείνη τη χρονιά πρωταγωνίστησε επίσης στο Βρόμικη πόλη, μια ταινία με θέμα την πυγμαχία σε σκηνοθεσία Τζον Χιούστον. Ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο του Ντέμιεν στην ταινία του 1973 Ο εξορκιστής, αλλά δεν δέχτηκε τον ρόλο. Υποδύθηκε τον Κέιν στην ταινία του 1980 Ο ένατος σχηματισμός.
Ο Κιτς ήταν αφηγητής του ντοκιμαντέρ αγώνων Formula 1 του 1973 Champions Forever, The Quick and the Dead του Κλοντ ντι Μποκ. Έπαιξε στα Up in Smoke and Κι εμείς θα ζούμε μπέικα. Εμφανίστηκε επίσης ως Βαραββάς στον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Το 1978, έπαιξε έναν ρόλο εξερευνητή και επιστήμονα στο Βουνό των κανίβαλων, με συμπρωταγωνίστρια την Ουρσούλα Άντρες.[26] Η ταινία έγινε καλτ. Μια ακόμη από τις εμφανίσεις του στην οθόνη ήταν ως Φρανκ Τζέιμς (μεγάλος αδερφός του Τζέσε Τζέιμς) στο Οι καβαλάρηδες με τη μεγάλη σκιά (1980). Ο Κιτς πρωταγωνίστησε στο αυστραλιανό θρίλερ Αντίπαλοι της ασφάλτου του 1981 μαζί με την Τζέιμι Λι Κέρτις. Το 1982, ο Κιτς πρωταγωνίστησε στην Πεταλουδίτσα με την Πία Ζαντόρα και τον Όρσον Γουέλς. Στην ταινία του 1993 Σημεία και τέρατα έπαιξε έναν εμμονικό άντρα.
Ερμήνευσε έναν υπέρμαχο της λευκής υπεροχής στα Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας, δίπλα στον Έντουαρντ Νόρτον. Στη βιογραφική ταινία του Όλιβερ Στόουν το 2008 W., ο Κιτς υποδύεται έναν ιεροκήρυκα από το Τέξας.
Ο Κιτς πρωταγωνίστησε επίσης στην τηλεοπτική ταινία Στοίχημα θανάτου υποδυόμενος έναν σαδιστή δεσμοφύλακα που διευθύνει μια παράνομη λέσχη όπου οι κρατούμενοι ανταγωνίζονται για τη ζωή τους. Είχε επίσης πρωταγωνιστήσει στην ταινία Αεροπλάνα. Επανέλαβε τον ρόλο στο Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες.
Το 2012, ο Κιτς έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στο Η κληρονομιά του Μπορν και στην ταινία του Αλεξάντερ Πέιν του 2013, Νεμπράσκα. Στην ταινία του 2017 Ο τελευταίος νονός, ο Κιτς έπαιξε το ρόλο του Νιλ Ντελακρότσε.
Η πρώτη εμπειρία του Κιτς σε τηλεοπτικό πρόγραμμα ήταν να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μπεν Λόγκαν στο Caribe το 1975.[34] Έπαιξε τον Βαραββά στη μίνι σειρά Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ του 1977 και υποδύθηκε τον έναν μέντιουμ στη μίνι σειρά του CBS The Blue and the Grey, το 1982. Αργότερα υποδύθηκε τον ρόλο του Μάικ Χάμερ, για τον οποίο είναι είναι περισσότερο γνωστός, στις τηλεοπτικές σειρές του CBS Mike Hammer και The New Mike Hammer από το 1984 έως το 1987. Επέστρεψε στο ρόλο του Χάμερ στο Mike Hammer, Private Eye, μια νέα σειρά που προβλήθηκε από το 1997 έως το 1998. Το 1988, πρωταγωνίστησε ως Έρνεστ Χέμινγουεϊ στην ταινία Hemingway που φτιάχτηκε για τηλεόραση.[35]
Ο Κιτς δάνεισε τη φωνή του σε διάφορα επεισόδια της σειράς The Simpsons υποδυόμενος τον Πρόεδρο της εταιρείες Duff Brewery και στο επεισόδιο της σειράς Batman Beyond "Lost Soul" ένα νεκρό επιχειρηματία που ανασταίνεται με τεχνητή νοημοσύνη. Έπαιξε επίσης ως γκεστ σταρ σε ένα επεισόδιο του 2005 της κωμικής σειράς Will & Grace, και είχε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο στο δράμα του Fox Prison Break.
Το 2006, έπαιξε στη μίνι σειρά Μαυρογένης: Ο βασιλιάς των πειρατών της Καραϊβικής, που γυρίστηκε για το Hallmark Channel. Πρωταγωνίστησε ο Άνγκους Μακφάντιεν με τους Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν, Ντέιβιντ Γουίντερς και Τζέσικα Τσάστεϊν.[36] Το 2011, ο Κιτς συμπρωταγωνίστησε ως "παππούς" στη βραχύβια δραματική σειρά πυγμαχίας Lights Out.
Τον Νοέμβριο του 2013, ο Κιτς εμφανίστηκε στην κωμική σειρά του Fox Brooklyn Nine-Nine, στο επεισόδιο "Old School".[37] Τον Φεβρουάριο του 2015, άρχισε να εμφανίζεται ως γκεστ σταρ στο NCIS: Νέα Ορλεάνη.[38] Έπαιξε τον ηλικιωμένο πατέρα στη κωμική σειρά Crowded του 2016. Ξεκινώντας το 2016, ο Κιτς εμφανίζεται περιστασιακά στο δράμα Blue Bloods του CBS ως αρχιεπίσκοπος Κέβιν Κιρνς. Το 2017, ο Κιτς άρχισε να εμφανίζεται ως γκεστ σταρ στο Man with a Plan ως ο πατέρας του Άνταμ Μπερνς (τον οποίο υποδύεται ο συμπρωταγωνιστής Ματ Λεμπλάνκ).
Ο Κιτς αφηγήθηκε πολλά επεισόδια στα Nova, National Geographic και διάφορες άλλες ενημερωτικές σειρές.
Από το 1999, υπηρέτησε ως αφηγητής στην εκπομπή οικιακών βίντεο World's Most Amazing Videos, το οποίο τώρα προβάλλεται στο Spike TV . Αυτήν την περίοδο παρουσιάζει τη ραδιοφωνική σειρά The Twilight Zone.
Το 2008, ο Κιτς επανέλαβε για άλλη μια φορά τον διάσημο ρόλο του ως Μάικ Χάμερ σε μια σειρά ραδιοφωνικών δραματοποιήσεων για την Blackstone Audio. Έχει επίσης διαβάσει πολλά από τα πρωτότυπα μυθιστορήματα της σειράς Μάικ Χάμερ ως ηχητικά βιβλία.
Ο Κιτς έπαιξε το ρόλο του Ιωάννη στο The Truth & Life Dramatized Audio Bible, μια ηχητική έκδοση 22 ωρών της Καινής Διαθήκης.[39] Επίσης υποδύθηκε τόσο τον Ιώβ όσο και τον Απόστολο Παύλο στο The Word of Promise, μια δραματοποιημένη ηχητική παράσταση του 2007.[40]
Ο Κιτς είναι καταξιωμένος πιανίστας και συνθέτης. Τραγούδησε δεύτερα φωνητικά στην επιτυχία της Τζούντι Κόλινς "Amazing Grace". Συνέγραψε το τραγούδι "Easy Times" στο ζωντανό άλμπουμ της Τζούντι Κόλινς Living. Έγραψε μουσική για την ταινία Imbued, σε σκηνοθεσία Ρομπ Νίλσεν. Ολοκλήρωσε επίσης τη μουσική σύνθεση για τη ραδιοφωνική σειρά Μάικ Χάμερ "Encore For Murder" σε παραγωγή της Blackstone Audio.
Ο Κιτς έχει παντρευτεί τέσσερις φορές: με την Κάθριν Μπέικερ το 1964, με τη Μέριλιν Άικεν το 1975, με την Τζιλ Ντοναχιού το 1981 και με τη Μαλγκορζάτα Τομάσι το 1986.[41] Έχει δύο παιδιά με τη Μαλγκορζάτα: τον Σάνον Κιτς και την Καρολίνα Κιτς. Το 2015, ο Κιτς έγινε Πολωνός πολίτης.[42]
Ο αδελφός του, Τζέιμς, είναι ηθοποιός και τηλεοπτικός σκηνοθέτης.
Ο Κιτς είναι ρωμαιοκαθολικός.
Το 1984, τελωνειακοί υπάλληλοι συνέλαβαν τον Κιτς στο διεθνές αεροδρόμιο Χίθροου για εισαγωγή κοκαΐνης. Ο Κιτς ομολόγησε την ενοχή του και εξέτισε έξι μήνες στις φυλακές του Ρέντινγκ.[43] Δήλωσε ότι ο χρόνος του στη φυλακή, τον οποίο περιέγραψε ως το χαμηλότερο σημείο της ζωής του, και η φιλία που έκανε με έναν ιερέα εκείνη την περίοδο οδήγησαν στη στροφή του στον καθολικισμό. Στη συνέχεια, αυτός και η σύζυγός του γνώρισαν τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄. Η σύζυγός του είχε φοιτήσει στο ίδιο σχολείο στη Βαρσοβία με τον πάπα.
Το 2015, ο Κιτς εισήχθη στο American Theatre Hall of Fame .[44] Το 2019, έλαβε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.[45][46]
Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Τίτλος στα ελληνικά | Ρόλος |
---|---|---|---|
1968 | The Heart Is a Lonely Hunter | Ο πόνος της σιωπής | Μπλάουντ |
1970 | End of the Road | Τζέικομπ Χόρνερ | |
The Traveling Executioner | Περιοδεύων δήμιος | Τζόνας Κάντιντε | |
Brewster McCloud | Έιμπραχαμ Ράιτ | ||
1971 | Doc | Ντοκ | Ντοκ Χόλιντεϊ |
1972 | Fat City | Βρόμικη πόλη[47] | Μπίλι Τάλι |
The New Centurions | Πάνθηρες των μεγαλουπόλεων | Ρόι Φέλερ | |
The Life and Times of Judge Roy Bean | Ο δικαστής[47] | Μπομπ | |
1973 | Luther | Λούθηρος | Μαρτίνος Λούθηρος |
1974 | The Gravy Train | Κάλβιν | |
Watched! | Ήταν κάθαρμα και τον έλεγαν Γουότσντ | Μάικ Μαντέλ / Σάνι | |
1975 | Conduct Unbecoming | Για την τιμή μιας γυναίκας | Χάρπερ |
1976 | Street People | Η συμμορία του Σαν Φρανσίσκο | Τσάρλι Χάνσον |
The Killer Inside Me | Ο εκτελεστής με το διπλό πρόσωπο | Λου Φορντ | |
1977 | The Squeeze | Η μεγάλη νύχτα των εκβιαστών | Τζιμ Νάμποθ |
The Duellists | Οι μονομάχοι | αφηγητής (φωνή) | |
1978 | Il grande attacco | Η μάχη του Μάρεθ[47] | ταγματάρχης Μάνφρεντ Ρόλαντ |
Gray Lady Down | Παγίδα στον βυθό | Μπένετ | |
Slave of the Cannibal God | Το βουνό των κανίβαλων[47] | καθηγητής Έντουαρντ Φόστερ | |
Up in Smoke | Στεντένκο | ||
Two Solitudes | Χάντλεϊ Μακουίν | ||
1980 | The Ninth Configuration | Ο ένατος σχηματισμός | Βίνσεντ Κέιν |
The Long Riders | Οι καβαλάρηδες με τη μεγάλη σκιά | Φρανκ Τζέιμς | |
1981 | Roadgames | Αντίπαλοι της ασφάλτου[47] | Πάτρικ Κουίντ |
Nice Dreams | Κι εμείς θα ζούμε μπέικα | Στεντένκο | |
1982 | Butterfly | Η πεταλουδίτσα | Τζες Τάιλερ |
That Championship Season | Τζέιμς Ντάλεϊ | ||
1990 | Class of 1999 | Η τάξη του '99 | δρ Μπομπ Φόρεστ |
Milena | Τζεζένσκι | ||
False Identity | Σκοτεινό παρελθόν | Μπεν Ντρίσκολ / Χάρλαν Έρικσον | |
1993 | Sunset Grill | Κωδικοί θανάτου | Χάρισον Σέλγκροβ |
Batman: Mask of the Phantasm | Μπάτμαν: Η μάσκα του φαντάσματος | Καρλ Μπομόν | |
1994 | Raw Justice | Θύτης ή θύμα; | Μπομπ Τζένκινς |
New Crime City | Νέα τάξη βίας | Γουαινόρσκι | |
1996 | Escape From L.A. | Απόδραση από το Λος Άντζελες | Μακ Μαλόι |
Prey of the Jaguar | Θήραμα για το τζάγκουαρ | αρχηγός | |
1997 | The Sea Wolf | Γουλφ Λάρσεν | |
Future Fear | Η κιβωτός | στρατηγός Γουόλας | |
1998 | American History X | Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας[47] | Κάμερον Αλεξάντερ |
Sea Devils | Σαβιένκο | ||
1999 | Children of the Corn 666: Isaac's Return | Το πρόσωπο του Εωσφόρου | δρ Μάικλς |
Fear Runs Silent | Το δάσος του τρόμου | Χιλ | |
2000 | Unshackled | δεσμοφύλακας Κέλσο | |
Icebreaker | Τρόμος στον πάγο | Μπιλ Φόστερ | |
Militia | Συνωμότες | Τζορτζ Άρμστρονγκ Μοντγκόμερι | |
Mercy Streets | Τομ | ||
2001 | Sunstorm | στρατηγός Τζον Πάρκερ | |
2003 | When Eagles Strike | στρατηγός Θέρμοντ | |
2004 | The Hollow | Ο θάνατος έρχεται καλπάζοντας | Κλάους βαν Ρίπερ |
Caught in the Headlights | Στον ίλιγγο της βίας | Τζόουνς | |
Galaxy Hunter | 3V3 | ||
El Padrino: The Latin Godfather | κυβερνήτης Λάνκαστερ | ||
2005 | Man with the Screaming Brain | Έχει χάσει τα μυαλά τους | δρ Ίβανοφ |
Keep Your Distance | Παγιδευμένος | Μπρουκς Βόιτ | |
2006 | Come Early Morning | Όουεν Άλεν | |
Jesus, Mary and Joey | Τζακ Οκάλαχαν | ||
2007 | Honeydripper | σερίφης | |
2008 | W. | Ερλ Χαντ | |
2009 | Chicago Overcoat | Ρέι Μπερκόφσκι | |
The Boxer | Αγώνας για ζωή | Τζο | |
2011 | Weather Wars | Μάρκους Γκρέιντζ | |
Cellmates | δεσμοφύλακας Μέρβιλ | ||
Jerusalem Countdown | Τζάκσον | ||
2012 | The Great Chameleon | Μαξ | |
The Bourne Legacy | Η κληρονομιά του Μπορν[48] | Μαρκ Τάρσο | |
2013 | Ooga Booga | δικαστής Μαρκς | |
Planes | Αεροπλάνα | Ράιλι (φωνή) | |
Nebraska | Νεμπράσκα[47] | Εντ Πέγκραμ | |
2014 | Planes: Fire & Rescue | Αεροπλάνα 2: Ιπτάμενοι πυροσβέστες | Ράιλι (φωνή) |
Sin City: A Dame to Kill For | Αμαρτωλή πόλη: Η κυρία θέλει φόνο | Άλαρις Βάλενκουιστ | |
If I Stay | Αν μείνω | παππούς | |
2015 | Truth | Η αλήθεια[49] | Μπιλ Μπέρκετ |
2016 | Cell | Το κινητό | Τσαρλς Άρνταϊ |
Gold | Χρυσός | Κλάιβ Κόλμαν | |
2017 | Girlfriend's Day | Ημέρα της φίλης | Γκάντι |
2018 | Gotti | Ο τελευταίος νονός | Νιλ Ντελακρότσε |
2020 | Survival Skills | αφηγητής |
King Lear by William Shakespeare, directed by Robert Falls, 6/16/2009 - 7/26/2009
|