Στέλλα Σκόπαλ

Στέλλα Σκόπαλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Stella Skopal (Κροατικά)
Γέννηση18  Ιουλίου 1904[1]
Ζάγκρεμπ
Θάνατος24 Δεκεμβρίου 1992 (88 ετών)
Ζάγκρεμπ, Κροατία
Τόπος ταφήςνεκροταφείο Μιριγκόι
Χώρα πολιτογράφησηςΚροατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚροατικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτρια
δεδομένα

Η Στέλλα Σκόπαλ (18 Ιουλίου 1904 – 24 Δεκεμβρίου 1992) ήταν Εβραία Κροάτισσα[2] γλύπτρια.

Η Σκόπαλ γεννήθηκε στο Ζάγκρεμπ στις 18 Ιουλίου, 1904. Από το 1924 έως το 1928, παρακολούθησε τη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών και Χειροτεχνιών στο Ζάγκρεμπ, στην οποία διδάχτηκε από τους Χίνκο Γιούν, Ίβο Κέρντιτς,Φράνο Κρούσινιτς και άλλους. Το 1929, η Σκόπαλ εκπαιδεύτηκε στη Βιέννη και από το 1933 έως το 1934 σε ιδιωτικό σχολείο της Χέρτα Μπούχερ. Η Σκόπαλ έκανε το ντεμπούτο της το 1927, με το κεραμικό γλυπτό ενός ερωτευμένου ζευγαριού που διαμορφώθηκε βασισμένο σε σχέδιο του καθηγητή της, Χίνκο Γιούν. Από το 1927 έως το 1939, παρουσίασε πάνω από είκοσι πολύ ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά τζάκια και σόμπες κυρίως για τις εβραϊκές οικογένειες αστικής τάξης στο Ζάγκρεμπ. Μεταξύ των πιο σημαντικών, ήταν εκείνες που απεικονίζουν βιρτουόζους γυναικείες φιγούρες στον χορό, στο διαμέρισμα της οικογένειας Μπλούβαϊς, στην οδό Ντομαγκόγιεβα 2. Το 1938, η Σκόπαλ ήταν η πρώτη που δημιούργησε κεραμικά κοσμήματα στην Κροατία. Στις αρχές του 1940 έως τα μέσα του 1950, δημιούργησε πολυάριθμα κεραμικά τραπέζια από τα οποία μόνο λίγα σώθηκαν μέχρι σήμερα. Από το 1951 έως το 1956 εργάστηκε στις κεραμικές μποτίλιες, μεταξύ άλλων για τη «Maraska dd», η οποία παράγει λικέρ και αποστάγματα. Για αυτό, έλαβε μια σειρά από επαίνους, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Το μεγαλύτερο μέρος του καλλιτεχνικού της έργου αφιερώθηκε στη διαμόρφωση κεραμικών αντικειμένων για καθημερινή χρήση όπως κύπελλα, βάζα, λάμπες, κηροπήγια και άλλα.[3]

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ως Εβραία, η Σκόπαλ μεταφέρθηκε στο εργοστάσιο κεραμικών "Gabianelli" στο Τρεβίζο της Ιταλίας. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, η Σκόπαλ εντάχθηκε στους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους. Με τους Παρτιζάνους, εργάστηκε στο συμμαχικό στρατιωτικό νοσοκομείο του Μπάρι και αργότερα στο Κότσανο ως κεραμίστρια. Μετά τον πόλεμο, από το 1945 έως το 1965, η Σκόπαλ εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών στο Ζάγκρεμπ. Δίδαξε τη μορφοποίηση και τη δημιουργία αντικειμένων στον τροχό του αγγειοπλάστη.[3]

Πολλά έργα της Στέλλας Σκόπαλ εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη κατά τη διάρκεια της ζωής της, ενώ άλλα φυλάσσονται στο Μουσείο Τεχνών και Χειροτεχνίας, στο Εθνικό Θέατρο της Κροατίας και στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Κροατίας στο Ζάγκρεμπ, στην Εβραϊκή Κοινότητα στο Ζάγκρεμπ, στην Πινακοθήκη στο Σπλιτ και σε ιδιώτες συλλέκτες.[3]

Η Σκόπαλ πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου 1992 και τάφηκε στο νεκροταφείο Μίρογκοϊ.[4]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1975, η Σκόπαλ έλαβε το βραβείο Βλάντιμιρ Νάζορ για ισόβιο επίτευγμα.[3][5][6]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 56477.
  2. ↑ Snješka Knežević (2011, p. 93)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Baričević (2009)
  4. ↑ (in κροατική) Gradska groblja Zagreb: Stella Skopal, Mirogoj Ž-11-II/I-29
  5. ↑ «Marina Baričević: Stella Skopal» (στα hr). Hrvatska udruga likovnih umjetnika primijenjenih umjetnosti. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-06-07. https://web.archive.org/web/20170607182840/http://www.ulupuh.hr/hr/izdavackadjelatnost.asp?id=825. Ανακτήθηκε στις 2012-12-30. 
  6. ↑ «Dobitnici "Nagrade Vladimir Nazor" od 1959. do 2005.» (στα hr). Ministry of Culture. http://www.min-kulture.hr/default.aspx?id=407. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Snješka Knežević, Aleksander Laslo (2011). Židovski Zagreb. Zagreb: AGM, Židovska općina Zagreb. ISBN 978-953-174-393-8. 
  • Baričević, Marina (2009). Stella Skopal. Zagreb: Printera grupa. ISBN 978-953-6898-69-5.