Στρατώνας Σελιμιγιέ | |
---|---|
Χαρέμ, Σκούταρι, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία | |
Άποψη του στρατώνα | |
Συντεταγμένες | 41°0′29″N 29°0′57″E / 41.00806°N 29.01583°EΣυντεταγμένες: 41°0′29″N 29°0′57″E / 41.00806°N 29.01583°E |
Ιστορία τόπου | |
Ολοκλήρωση | 1828 |
Κτίστηκε από | Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ |
Μάχες/πόλεμοι | Κριμαϊκός Πόλεμος (1854–56) |
Πληροφορίες φρουράς | |
Διαμένοντες | Έδρα 1ης Στρατιάς |
Ο Στρατώνας Σελιμιγιέ (τουρκικά: Selimiye Kışlası) είναι στρατώνας του τουρκικού στρατού που βρίσκεται στην περιοχή Σκούταρι στο ασιατικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης της Τουρκίας. Κατασκευάστηκε αρχικά το 1800 από τον σουλτάνο Σελίμ Γ΄ για τους στρατιώτες του νεοσύστατου Νιζάμ-ι Τζεντίντ (κυριολεκτικά «Νέα Τάξη») στο πλαίσιο των οθωμανικών στρατιωτικών μεταρρυθμιστικών προσπαθειών. Οι στρατώνες χρησιμοποιούνται ως έδρα της 1ης Στρατιάς του τουρκικού στρατού ξηράς. Επίσης, ο βορειότερος πύργος του στρατώνα χρησιμοποιείται ως μουσείο.[1]
Ο αρχικός ξύλινος στρατώνας σχεδιάστηκε από τον Κρικόρ Μπαλιάν. Καταστράφηκε το 1806 με την επανάσταση των Γενίτσαρων, οι οποίοι ήταν ενάντια στις μεταρρυθμίσεις. Με παραγγελία του σουλτάνου Μαχμούτ Β΄, η ανοικοδόμηση του στρατώνα άρχισε το 1825 και ολοκληρώθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1828. Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο ορθογώνιο κτίριο 200 m × 267 m (656 ft × 876 ft). Η κατασκευή έχει τρεις ορόφους σε τρεις πτέρυγες και δύο ορόφους μόνο στην ανατολική πτέρυγα λόγω της κλίσης του εδάφους.[2] Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄, ο στρατώνας ανακαινίστηκε δύο φορές, πρώτα το 1842–43 και πάλι το 1849–50. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, σε κάθε μία από τις τέσσερις γωνίες προστέθηκε ένας πύργος ύψους επτά επιπέδων, δίνοντας στο στρατώνα την εμφάνιση που έχει σήμερα.
Κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου (1854-56), ο στρατώνας διατέθηκε στο βρετανικό στρατό, ο οποίος βρισκόταν καθ' οδόν από τη Βρετανία στην Κριμαία. Μετά την άφιξη των στρατευμάτων του 33ου και 41ου[3] στο μέτωπο, ο στρατώνας μετατράπηκε σε προσωρινό στρατιωτικό νοσοκομείο. Στις 4 Νοεμβρίου 1854, η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ έφτασε στο Σκούταρι με 37 εθελοντές νοσηλευτές. Φρόντισαν χιλιάδες τραυματίες και μολυσμένους στρατιώτες μέχρι να επιστρέψει στην πατρίδα της το 1857 ως ηρωίδα. Περίπου 6.000 στρατιώτες πέθαναν στο Στρατώνα Σελιμιγιέ κατά τη διάρκεια του πολέμου, κυρίως ως αποτέλεσμα της επιδημίας χολέρας. Οι νεκροί θάφτηκαν σε ένα οικόπεδο δίπλα στο στρατώνα, το οποίο έγινε αργότερα το Νεκροταφείο Χαϊντάρπασα.[1]
Ο Στρατώνας Σελιμιγιέ βρίσκονται στη συνοικία Χαρέμ μεταξύ Σκουταρίου και Καντίκιοϊ, κοντά στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Ο αυτοκινητόδρομος που συνδέει τον τερματικό σταθμό ακτοπλοϊκών επιβατηγών σκαφών και τον τερματικό σταθμό υπεραστικών λεωφορείων με τον αυτοκινητόδρομο Κωνσταντινούπολης - Άγκυρας, διέρχεται πλησίον των στρατώνων.