Στρεπτόκοκκος | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Πυογόνος στρεπτόκοκκος (Streptococcus pyogenes)
| ||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||
|
Ο στρεπτόκοκκος (επιστ. ονομ.: Streptococcus) είναι γένος βακτηρίων με χρώση θετική κατά Gram.
Οι στρεπτόκοκκοι είναι θετικοί κατά Γκραμ, κυκλικοί ή ωοειδείς. Σχηματίζουν αλυσίδες κατά την καλλιέργειά τους στο εργαστήριο. Ορισμένοι είναι υποχρεωτικά αναερόβιοι, άλλοι είναι προαιρετικά αερόβιοι.[1]
Οι στρεπτόκοκκοι ταξινομούνται αναλόγως της ικανότητάς τους να αιμολύουν το αίμα και αναλόγως των αντιγόνων που παρουσιάζουν στο τοίχωμά τους.[2]
Στο εργαστήριο, κατά την καλλιέργεια στρεπτοκόκκου σε αιματούχο άγαρ, ορισμένοι στρεπτόκοκκοι δημιουργούν εικόνα αιμόλυσης γύρω από τις αποικίες – αυτοί οι στρεπτόκοκκοι ονομάζονται β-αιμολυτικοί στρεπτόκοκκοι. Αν η αιμόλυση δεν είναι πλήρης, ονομάζονται α-αιμολυτικοί και συχνά δημιουργείται μια πράσινη απόχρωση, που δίνουν το όνομα πρασινίζων στρεπτόκοκκοος. Οι στρεπτόκοκκοι που δεν παρουσιάζουν αιμόλυση, ονομάζονται γ-αιμολυτική.[2] Συνήθως, οι παθογόνοι για τον άνθρωπο στρεπτόκοκκοι, είναι αιμολυτικοί.[1]
Μια άλλη ταξινόμηση, είναι η κατά Λάνσφιλντ, αναλόγως των αντιγόνων που εμφανίζουν στο τοίχωμά τους. Υπάρχουν οι ομάδες Λάνσφιλντ A–Η και K–U.[2] Για τον άνθρωπο, παθογόνοι ειναι οι A, B, C και G.[1]
Η ομάδα Α αποτελείται από τον «Στρεπτόκοκκο τον πυογόνο» (Streptococcus pyogenes), ο οποίος προκαλεί πυώδεις λοιμώξεις, οι οποίες, μετά το πέρας της λοίμωξης, μπορεί να προκαλέσουν ρευματικό πυρετό ή σπειραματονεφρίτιδα. Προκαλεί φαρυγγίτιδα, ιδίως σε παιδιά. Η διάγνωση τίθεται με καλλιέργεια δείγματος από τις αμυγδαλές. Επίσης, μπορεί να προκαλέσει οστρακιά, μολυσματικό κηρίο, ερυσίπελας, πνευμονία και σύνδρομο τοξικής καταπληξίας.[3]
Οι στρεπτόκοκκοι των ομάδων C και G, προκαλούν ασθένειες σε ευάλωτες ομάδες ασθενών (ηλικιωμένους, ανοσοκατασταλμένους, κτλ.).[4]
Οι στρεπτόκοκκοι της ομάδας Β, συνήθως προκαλούν λοιμώξεις στα νεογνά και μεταδίδονται κατά τη διάρκεια του τοκετού.[4]
Πρασινίζοντες στρεπτόκοκκοι, βρίσκονται στην φυσιολογική στοματική χλωρίδα και προκαλούν μικροβιαιμία κατά την διάρκεια του βρουτσίσματος των δοντιών. Μπορεί να προκαλέσουν ενδοκαρδίτιδα ή ευκαιριακές λοιμώξεις σε ανοσοκοτασταμένους ασθένειες. Συνήθως είναι ευαίσθητοι στην πενικιλλίνη.[5]
Καλλιέργεια των ρινικών δειγμάτων, δειγμάτων από το λαιμό, πύον, σάλιου και αίματος, των υπόπτων τροφίμων και των περιβαλλοντικών δειγμάτων.
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ιατρική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |