Συμφωνία αρ. 1 (Μπετόβεν)

Συμφωνία σε Ντο μείζονα
Αρ. 1
Συμφωνία του/της Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
Προσωπογραφία του Μπετόβεν από τον Γιόζεφ Βίλιμπρορντ Μίλερ, τρία χρόνια μετά την πρεμιέρα του έργου.
Ονομασία στη μητρική γλώσσα1. Sinfonie in C-Dur op. 21
ΤονικότηταΝτο μείζονα
Έργο21
Συνετέθη1795-1800
ΑφιέρωσηΓκότφριντ βαν Σβίτεν
Δημοσίευση1801
Διάρκεια30 λεπτά περίπου
Μέρη4
Πρεμιέρα
Ημερομηνία2 Απριλίου 1800
ΤοποθεσίαΜπούργκτεατερ, Βιέννη

Η Συμφωνία αρ. 1 σε Ντο μείζονα (γερμανικά: 1. Sinfonie in C-Dur op. 21‎‎), έργο 21, είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, η οποία αφιερώθηκε στον Γκότφριντ βαν Σβίτεν. Το έργο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1801, από τον οίκο Hoffmeister & Kühnel, στη Λειψία. Παρ’ όλα αυτά, είναι άγνωστο το πότε ο Μπετόβεν συνέθεσε αυτό το έργο, πάντως χειρόγραφα του τελευταίου μέρους της συμφωνίας που βρέθηκαν χρονολογούνται από το 1795.[1]

Υπόβαθρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συμφωνία, ξεκάθαρα, χρωστά σε προγενέστερους μουσικούς, όπως ο Μότσαρτ και ειδικότερα ο καθηγητής του Χάυντν, παρόλα αυτά έχει χαρακτηριστικά που συνοδεύουν μοναδικά το έργο του Μπετόβεν, κυρίως η ευρεία χρήση του sforzandi και η εξέχουσα θέση των πνευστών. Τα χειρόγραφα που βρέθηκαν μαζί με ασκήσεις του Μπετόβεν γράφουν: «ενώ μελετούσα αντίστιξη υπό τον Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ, την άνοιξη του 1797».

Η πρώτη εκτέλεση έγινε στις 2 Απριλίου του 1800, στο K.K. Hoftheater nächst der Burg, στη Βιέννη. Το ρεπερτόριο περιελάμβανε τη Septett και το Κονσέρτο για πιάνο No. 2, μαζί με μία συμφωνία του Μότσαρτ και μία άρια για ντουέτο του Χάυντν, από το ορατόριο Die Schöpfung. Το κονσέρτο αυτό βοήθησε τον Μπετόβεν να καθιερωθεί ως ταλέντο στη Βιέννη.[2]

Ενορχήστρωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συμφωνία γράφτηκε για τα ακόλουθα όργανα:

Τα κλαρινέτα συνήθως παίζονταν σε Σι ύφεση, αλλά και σε Ντο και Ρε, πάντως πλέον δεν είναι ευρεία η χρήση τους. Παρόλα αυτά, υπάρχει μία αντιπαράθεση, αν πρέπει να παίζουν σε Μι ύφεση. Το Μι ύφεση κλαρινέτο είναι πιο κοντά στα Ντο και Ρε, από τον πιο ζεστό ήχο των Σι ύφεση.[3] Το δεύτερο φλάουτο δεν παίζει στο δεύτερο μέρος.

Δομή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη:

  1. Tempo#Adagio molto – TempoAllegro con brio, 4/4 – Πρότυπο:Time signature (Ντο μείζονα)
  2. Andante cantabile con moto, 3/8 in (Φα μείζονα)
  3. Menuetto: Allegro molto e vivace, 3/4 (Ντο μείζονα)
  4. Adagio – Allegro molto e vivace, 2/4 (CΝτο μείζονα)

Μία τυπική εκτέλεση της συμφωνίας διαρκεί από 22 έως και 29 λεπτά.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Grove, George (1896). Beethoven and his Nine Symphonies. London: Novello and Company, Limited. σελ. 2. 
  2. ↑ Morris, Edmund. Beethoven The Universal Composer. HarperCollins, Νέα Υόρκη 2005, σσ. 77–78.
  3. ↑ Del Mar, Norman. "Anatomy of the Orchestra". University of California Press, 1987, p. 146-9.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]