Συνέλευση της Ένωσης

Συνέλευση της Ένωσης ပြည်ထောင်စု လွှတ်တော် Pyidaungsu Hluttaw
2ο Πγινταούνγκσου Χλουτάου
Είδος
Τύπος	Διθάλαμο
Σώματα	Οίκος των Εθνοτήτων Οίκος των Αντιπροσώπων
Ιστορία
Ίδρυση	31 Ιανουαρίου 2011 (2011-01-31)
Αντικατέστησε	Συνέλευση του Λαού (1974-1988)
Ηγεσία
Ομιλητής του Πγινταούνγκσου Χλουτάου	Τ Χουν Μιάτ [1], Ανεξάρτητος Από 1 Αυγούστου 2018
Ομιλητής του Αμγιόθα Χλουτάου	Μαχν Ουίν Χάινγκ Θαν, ΕΟΔ Από 3 Φεβρουαρίου 2016
Ομιλητής του Πγίθου Χλουτάου	Τ Χουν Μιάτ, Ανεξάρτητος Από 22 Μαρτίου 2018
Δομή
Έδρες	664 224 βουλευτές στο Αμγιόθα Χλουτάου 440 βουλευτές στο Πγίθου Χλουτάου
Αμγιόθα Χλουτάου πολιτικές ομάδες	Κυβέρνηση (135)      ΕΟΔ (135) Αντιπολίτευση (67)      Στρατός (56)      ΕΚΑΑ (11) Λοιπά κόμματα (22)      ΕΚΑ (10)      ΟΔΕΣ (3)      ΕΚΤ (2)      ΚΔΖ (2)      ΕΚΜ (1)      ΚΕΕ (1)      ΕΟΠ (1)      Ανεξάρτητοι (2)
Πγίθου Χλουτάου πολιτικές ομάδες	Κυβέρνηση (255)      ΕΟΔ (255) Αντιπολίτευση (140)      Στρατός (110)      ΕΚΑΑ (30) Λοιπά κόμματα (38)      ΕΚΑ (12)      ΟΔΕΣ (12)      ΕΟΠ (3)      ΕΚΤ (3)      ΕΚΑΛ (2)      ΚΔΖ (2)      ΔΚΠΚ (1)      ΚΔΕΚ (1)      ΔΚΒ (1)      Ανεξάρτητοι (1)      Κενές έδρες (7)
Εκλογές
Αμγιόθα Χλουτάου τελευταία εκλογή	8 Νοεμβρίου 2015
Πγίθου Χλουτάου τελευταία εκλογή	8 Νοεμβρίου 2015
Τόπος συνεδριάσεων
Πγινταούνγκσου Χλουτάου, Νέπιντο
Ιστοσελίδα
www.myanmarparliament.gov.mm

Η Συνέλευση της Ένωσης (Βιρμανικά: ပြည်ထောင်စု လွှတ်တော်, [pjìdàʊɴzṵ lʊʔtɔ] Pyidaungsu Hluttaw) είναι το εθνικό διθάλαμο νομοθετικό σώμα της Μιανμάρ (επισήμως γνωστή ως Δημοκρατία της Ένωσης της Μιανμάρ), που ιδρύθηκε από το Εθνικό Σύνταγμα του 2008. Το Πγινταούνγκσου Χλουτάου αποτελείται από δύο οίκους, το Αμγιόθα Χλουτάου (Οίκος των Εθνικοτήτων), η άνω βουλή με 224 έδρες, καθώς και την Πγίθου Χλουτάου, η κάτω βουλή με 440 έδρες (Οίκος των Αντιπροσώπων).

Κάθε μία από τις δεκατέσσερις μεγάλες διοικητικές περιφέρειες και πολιτείες έχουν τα δικά τους τοπικά Χλουτάου: Περιφερειακό Χλουτάου (Περιφερειακή Συνέλευση) ή Πολιτειακό Χλουτάου (Πολιτειακή Συνέλευση).

Το Πγινταούνγκσου Χλουτάου στεγάζεται σε συγκρότημα 31 κτιρίων, το οποίο πιστεύεται ότι αντιπροσωπεύει τα 31 επίπεδα ύπαρξης στη Βουδιστική κοσμολογία και βρίσκεται στη πτέρυγα Ζέγια Θέντι του Νέπιντο.^[2]

Τα μέλη του δεύτερου Πγινταούνγκσου Χλουτάου εξελέγησαν στις γενικές εκλογές του 8 Νοεμβρίου 2015. Στις 16 Μαρτίου 2012, οι βουλευτές αποφάσισε την επανένταξη του Πγινταούνγκσου Χλουτάου στην Διακοινοβουλευτική Ένωση.^[3]

Ιστορία

Προαποικιακή εποχή

Το χλουτάου (Βιρμανικά: လွှတ်တော်, [lʊʔtɔ], κυριολεκτικά: "βασιλική απελευθέρωση") ιστορικά αναφέρεται στο συμβούλιο των υπουργών στην αυλή του βασιλιά στην προαποικιακή Βιρμανία (Μιανμάρ). Η προέλευση του χλουτάου χρονολογείται από την Ειδωλολατρική εποχή όταν ο Βασιλιάς Χτιλομίνλο (βασίλεψε το 1211-1235) δημιούργησε ένα συμβούλιο των ανώτερων υπουργών για τη διαχείριση των καθημερινών υποθέσεων της κυβέρνησης.^[4]

Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Κονμπαούνγκ, το χλουτάου ήταν το κέντρο της κυβέρνησης και του βασιλείου. Ήταν το εθνικό διοικητικό όργανο και χωριζόταν σε τρεις κλάδους, τον οικονομικό, εκτελεστικό και δικαστικό (Από την εποχή της αποικιοκρατίας, ο όρος χλουτάου έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει ένα κοινοβούλιο ή νομοθετικό σώμα.) Το Μπιεντάικ (ဗြဲတိုက်) λειτούργησε ως το Συμβούλιο της Επικρατείας, διατηρώντας τις εσωτερικές υποθέσεις της βασιλικής αυλής, ενώ το Χλουτάου διαχειριζόταν την κυβέρνηση του βασιλείου.^[5] Σύμφωνα με τη παράδοση το Χλουτάου είχε επίσης το καθήκον της επιλογής του κληρονόμου, οπότε ο απερχόμενος βασιλιάς δεν επέλεγε ένα.^[6]

Στη δυναστεία του Κονμπαούνγκ, το Χλουτάου συνεδρίαζε για 6 ώρες καθημερινά, από τις 6 έως τις 9 το πρωί και από το μεσημέρι έως τις 3 μ. μ., στην οποία συμμετείχαν οι υπουργοί (မင်းကြီး, Mingyi), οι υπουργοί της τρίτης τάξης (ဝန်ထောက်, Wundauk), και επικεφαλής υπάλληλοι (စာရေးကြီး, Sayegyi), καθώς και οι υπουργοί εσωτερικών (အတွင်းဝန်, Atwin Wun), που κάθονταν στο Μπιεντάικ.^[7] Παραδοσιακά ο βασιλιάς διόριζε τέσσερις υπουργούς, τέσσερις υπουργούς εσωτερικών και τέσσερις αξιωματικούς.

Βρετανική Βιρμανία

Στις 2 Ιανουαρίου του 1923, με την ψήφιση των Μεταρρυθμίσεων Μόνταγκιου-Τσέλμσφορντ, η Βιρμανία έγινε Επαρχία Κυβερνήτη με ένα μερικώς εκλεγμένο νομοθετικό συμβούλιο, το Νομοθετικό Συμβούλιο της Βιρμανίας, που αποτελείται από 103 έδρες με τις 80 να καλύπτονται από εκλογές.^[8]

Ο Νόμος Κυβέρνησης της Βιρμανίας του 1935 καθιέρωσε το Νομοθετικό σώμα της Βιρμανίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το αποικιακό Νομοθετικό σώμα αποτελούταν από δύο θαλάμους, τη Σύγκλητο και τη Βουλή των Αντιπροσώπων, με 36 και 132 έδρες αντίστοιχα.^[9]

Ένωση της Βιρμανίας

Από το 1947 έως το 1962, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1947, το νομοθετικό όργανο της χώρας ονομαζόταν ονομαζόταν Ενωσιακό Κοινοβούλιο και αποτελούταν από δύο σώματα, το Λουμγιόζο Χλουτάου (Βουλή των Εθνικοτήτων) με 125 έδρες και το Πγίθου Χλουτάου (Βουλή των Αντιπροσώπων) με 250 έδρες, των οποίων ο αριθμός των εδρών καθοριζόταν από το μέγεθος του πληθυσμού των αντίστοιχων εκλογικών περιφερειών.^[10]

Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ένωσης της Βιρμανίας

Από το 1962 έως το 1974, δεν υπήρχε κανένα λειτουργικό χλουτάου, καθώς η απόφαση της κυβέρνησης ήταν το σοσιλαστικό Ενωσιακό Επαναστατικό Συμβούλιο.

Από το 1974 έως το 1988, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1974, η νομοθετική εξουσία της Μιανμάρ ανήκε σε μονοκομματικό νομοθετικό σώμα που αποτελείται από ένα κοινοβουλευτικό τμήμα, το Πγίθου Χλουτάου (λαϊκή Συνέλευση), που εκπροσωπούσε τα μέλη του Βιρμανικού Κόμματος Σοσιαλιστικού Προγράμματος.^[11] Κάθε θητεία διαρκούσε τέσσερα χρόνια. (Τον Αύγουστο του 2010, το παλιό συγκρότημα του Χλουτάου στο Δρόμο Πιάι της Γιανγκόν που χρησιμοποιήθηκε από τη στρατιωτική κυβέρνηση του Νε Ουίν καταλήφθηκε από τα κυβερνητικά γραφεία της διαίρεσης Γιανγκόν.)^[12]

Ένωση της Μιανμάρ

Μεταξύ του 1988 και του 2011, δεν υπήρξε κανένα λειτουργικό χλουτάου, καθώς η κυβέρνηση ήταν το Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Ανάπτυξης.

Σύνθεση

Το Πγινταούνγκσου Χλουτάου είναι διθάλαμο σώμα που αποτελείται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων (Πγίθου Χλουτάου) με 440 έδρες και τον Οίκο των Εθνικοτήτων (Αμγιόθα Χλουτάου) με 224 έδρες. Το Πγινταούνγκσου Χλουτάου αποτελείται από 664 μέλη συνολικά. Το 75% των Βουλευτών (498 μελών) εκλέγεται άμεσα από τους ψηφοφόρους, ενώ το υπόλοιπο 25% (166 βουλευτές) είναι το στρατιωτικό προσωπικό που διορίζεται από τον Επικεφαλής Διοικητή των Υπηρεσιών Άμυνας.^[13] Αυτή η πολιτική είναι παρόμοια με το πρότυπο Νέα Τάξη της Ινδονησίας (ως μέρος του δόγματος ντουιφούνγκσι), το οποίο εγγυάται έναν αριθμό βουλευτικών εδρών σε στρατιωτικούς αξιωματούχους.^[14]

Αμγιόθα Χλουτάου

Το Αμγιόθα Χλουτάου είναι η άνω βουλή του Πγινταούνγκσου Χλουτάου. Δώδεκα έδρες έχουν παραχωρηθεί σε κάθε Περιφέρεια ή Πολιτεία για ένα σύνολο 168 άμεσα εκλεγμένων εδρών. Από τις 224 έδρες οι υπόλοιπες 56 έδρες είναι στρατιωτικοί αξιωματούχοι που διορίζονται από τον Επικεφαλής Διοικητή των Υπηρεσιών Άμυνας.

Πγίθου Χλουτάου

Το Πγίθου Χλουτάου είναι η κάτω βουλή του Πγινταούνγκσου Χλουτάου, με τις έδρες να έχουν αποδοθεί ισοδύναμα στους 330 δήμους της χώρας. Από τα 440 έδρες σε αυτό το σώμα, οι 330 εκλέγονται άμεσα και οι 110 είναι στρατιωτικοί αξιωματούχοι διορισμένοι διορίζονται από τον Επικεφαλής Διοικητή των Υπηρεσιών Άμυνας.

Εκλογές

Οι εκλογές στη Μιανμάρ διεξάγονται με καθολική ψηφοφορία για όλους τους πολίτες της Βιρμανίας 18 ετών και άνω και σε μια συγκεκριμένη σειρά εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της εκλογικής περιφέρειας. Οι ψηφοφόροι έχουν το συνταγματικά εγγυημένο δικαίωμα ψήφου μέσω μυστικής ψηφοφορίας. Ωστόσο, τα μέλη των θρησκευτικών ταγμάτων (συμπεριλαμβανομένων των μελών του Βουδιστικού Σάνγκα), κρατούμενοι, πνευματικά ασταθή πρόσωπα και υπερχρεωμένα πρόσωπα δεν έχουν δικαίωμα ψήφου για τα μέλη του Κοινοβουλίου. Η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική.^[15] Οι εκλογές στη Μιανμάρ ακολουθεί το σύστημα ο πρώτος παίρνει το αξίωμα (ο νικητής τα παίρνει όλα), στο οποίο ο υποψήφιος ο οποίος λαμβάνει το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων εκλέγεται.^[16]

Στις εκλογές του 2010, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν προσέλευση 77.26%.^[17] Η προκαταβολική ψηφοφορία ήταν επίσης ευρύτατη με το στρατιωτικό προσωπικό και τα μέλη των οικογενειών τους, καθώς και τους δημοσίους υπαλλήλους, το αστυνομικό προσωπικό και άλλους κρατικούς υπαλλήλους να λαμβάνουν εντολή να ψηφίσουν εκ των προτέρων.^[18] Αυτό παραβίαζε την εκλογική νομοθεσία του 2010, η οποία επιτρέπει την προκαταβολή ψήφο μόνο στους επιλέξιμους ψηφοφόρους που βρίσκονται μακριά από τις εκλογικές τους περιφέρειες καθώς και Βιρμανούς πολίτες στο εξωτερικό. Σε ορισμένες εκλογικές περιφέρειες, έως και το 95% των ψηφοδελτίων είχαν χρησιμοποιηθεί για προκαταβολική ψήφο, ενώ εκτιμάται ότι το 10% των ψήφων (6 εκατομμύρια) ήταν προκαταβολικές.^[19] Υπάρχουν επίσης αναφορές για απάτη πολλαπλών ψηφοφόρων, χειραγώγηση των ψηφοφόρων, ψηφοφορία-φάντασμα και εξαναγκασμένη ψηφοφορία, όπου τα άτομα δέχθηκαν πιέσεις από αξιωματούχους για να ψηφίσουν για τους υποψηφίους τους Κόμματος της Ένωση Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης.^[20][21]

Θητεία

Ο Οίκος των Αντιπροσώπων (Πγίθου Χλουτάου) Μετά την ανεξαρτησία της Βιρμανίας

Οι δύο οίκοι της συνέλευσης εκλέγονται ταυτόχρονα, με τους βουλευτές του κοινοβουλίου να υπηρετούν πενταετείς θητείες. Οι υπουργικοί υποψήφιοι, οι οποίοι επιλέγονται από το σύνολο των εκλεγμένων Βουλευτών, εκκενώνουν την κοινοβουλευτική έδρα τους. Μετά πραγματοποιούνται επαναληπτικές εκλογές, που καθορίζονται από την Ενωσιακή Εκλογική Επιτροπή για να εκλέξουν αυτές τις κενές έδρες.

Η πρώτη τακτική συνεδρίαση του Πγινταούνγκσου Χλουτάου πρέπει να συγκαλείται μέσα σε 15 ημέρες από την έναρξη της πρώτης συνεδρίας του Πγίθου Χλουτάου. Τουλάχιστον μία τακτική συνεδρία πρέπει να πραγματοποιείται ανά έτος, ενώ οι επόμενες συνεδρίες θα πρέπει να πραγματοποιηθούν εντός 12 μηνών από το πέρασμα της άλλης. Ο πρόεδρος έχει το δικαίωμα σύγκλησης ειδικών ή έκτακτων συνεδριάσεων. Οι κοινοβουλευτικές συνεδρίες είναι έγκυρες μόνο εάν το 25% ή περισσότερο εκ του συνολικού αριθμού βουλευτών είναι παρόντες.

Η πρώτη συνεδρίαση του Πγινταούνγκσου Χλουτάου πραγματοποιήθηκε από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 2011, ενώ η δεύτερη πραγματοποιήθηκε από τις 22 Αυγούστου 2011.^[22] Οι δημοσιογράφοι δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την πρώτη συνεδρία. Ωστόσο, το Υπουργείο Πληροφοριών ανακοίνωσε στις 12 Αυγούστου 2011 ότι θα τους επιτραπεί παρακολουθήσουν τη δεύτερη σύνοδο.^[23]

Δείτε επίσης

• Πολιτική της Μιανμάρ
• Κατάλογος νομοθετικών σωμάτων ανά χώρα
• Πολιτειακά και Περιφερειακά Χλουτάου

Παραπομπές

1. Nyein Zaw Lin (2 August 2018). «New parliament speaker assumes post». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-08-02. https://web.archive.org/web/20180802162614/https://www.mmtimes.com/news/new-parliament-speaker-assumes-post.html. 
2. Aung Zaw (February 2010). «No Escape from the 31 Planes of Existence». http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=17705. Ανακτήθηκε στις 20 August 2011. 
3. Soe Than Lynn (26 March 2012). «Pyidaungsu Hluttaw to join International Parliamentary Union». Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-06-27. https://web.archive.org/web/20130627205706/http://www.mmtimes.com/2012/news/620/news62021.html. Ανακτήθηκε στις 27 March 2012. 
4. Maung Htin Aung (1967). A History of Burma. New York and London: Cambridge University Press. σελίδες 50–54. 
5. The making of modern Burma, Thant Myint-U, p. 66.
6. The making of modern Burma, Thant Myint-U, p. 154-55.
7. Taw Sein Ko (1913). Burmese Sketches. Rangoon: British Burma Press. 
8. Maung Maung (2012). Burma’s Constitution. Springer Science & Business Media. ISBN 9789401188906. 
9. Government of Burma Act (1935), Part III: The Legislature.
10. The Constitution of the Union of Burma (1947), Chapter VI: Parliament
11. The Constitution of the Socialist Republic of the Union of Burma (1974), Chapter IV: Pyithu Hluttaw
12. «ရန်ကုန်တိုင်း စုပေါင်းရုံးမှ ဌာနအချို့ ပြည်လမ်းမပေါ်ရှိ ယခင်လွှတ်တော် အဆောက်အအုံသို့ ပြောင်းရွှေ့မည်» (στα Burmese). Weekly Eleven News. 23 August 2010. http://www.news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4377:2010-08-22-03-25-07&catid=43:2009-11-10-07-39-09&Itemid=111. Ανακτήθηκε στις 23 August 2010. 
13. «New Burma constitution published». BBC News. 9 April 2008. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7338815.stm. Ανακτήθηκε στις 10 May 2008. 
14. Seekins, Donald M. (2006). Historical dictionary of Burma (Myanmar). Scarecrow Press. σελίδες 321. ISBN 978-0-8108-5476-5. 
15. «Tensions Cloud Myanmar Vote». Wall Street Journal. 23 August 2010. https://www.wsj.com/articles/SB10001424052748704049904575553700115256566. Ανακτήθηκε στις 21 August 2011. 
16. «ELECTORAL SYSTEM». Alternative Asean Network on Burma. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2011. 
17. Maw Maw San (13 December 2010). «Election turnout higher than 1990». Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 July 2011. https://web.archive.org/web/20110716163901/http://mmtimes.com/2010/news/553/news55301.html. Ανακτήθηκε στις 21 August 2011. 
18. Htet Aung (4 November 2010). «Advance Voting Abuses Rampant». The Irrawaddy. http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=19942. Ανακτήθηκε στις 21 August 2011. 
19. Myanmar’s Post-Election Landscape. Jakarta: International Crisis Group. 7 March 2011. http://www.crisisgroup.org/~/media/Files/asia/south-east-asia/burma-myanmar/B118%20Myanmars%20Post-Election%20Landscape.ashx. 
20. Whelan, Ryan D. (February 2011). Burma Election 2010: An Election of Generals. Bangkok: Thai Action Committee for Democracy in Burma. http://anfrel.org/country/Data/Mission_Reports/2011/Burma_Summary_Report_Mar1st_SM.pdf. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
21. Tint Swe (11 November 2011). «Burmese junta rigged vote through advanced voting». Asia News. http://www.asianews.it/news-en/Burmese-junta-rigged-vote-through-advanced-voting-19961.html. Ανακτήθηκε στις 21 August 2011. 
22. «First Pyidaungsu Hluttaw second regular session summoned». New Light of Myanmar XIX (102). 1 August 2011. http://www.burmalibrary.org/docs11/NLM2011-02-01.pdf. 
23. Shwe Yinn Mar Oo (15 August 2011). «Journalists allowed to attend hluttaw sessions: government». Myanmar Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 September 2011. https://web.archive.org/web/20110917084530/http://www.mmtimes.com/2011/news/588/news58818.html. Ανακτήθηκε στις 21 August 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα του Πγίθου Χλουτάου Αρχειοθετήθηκε 2019-04-21 στο Wayback Machine.