![]() |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: ορθογραφικά και συντακτικά, έλλειψη εσωτερικών συνδέσμων Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
![]() |
Αυτό το λήμμα ανήκει στη σειρά: Πολιτικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
![]() |
Το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (SIS)[1] (αγγλ.: Schengen Information System) αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες βάσεις δεδομένων της Ευρώπης η οποία περιλαμβάνει περισσότερα από 40 εκατομμύρια δεδομένα σχετικά με ανθρώπους και αντικείμενα. Το πληροφοριακό σύστημα επιτρέπει στην κάθε αρμόδια αρχή να μοιράζεται και να διαχειρίζεται πληροφορίες σχετικά με αγνοούμενα άτομα, καταζητούμενους ανθρώπους, παράνομες εισόδους στην Ζώνη Σένγκεν, κλεμμένα οχήματα και κλεμμένα ή χαμένα έγγραφα ταυτότητας.[2]
Η συνθήκη της Ρώμης στις 25 Μαρτίου του 1957 και η συμφωνία που καθιέρωσε την Οικονομική Ένωση της Μπενελούξ στις 3 Φεβρουαρίου του 1958 έθεσαν τις βάσεις για την ελεύθερη κυκλοφορία των ανθρώπων και των εμπορευμάτων. Μετά την συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας για σταδιακή κατάργηση των ελέγχων στα Γαλλο-Γερμανικά σύνορα στις 13 Ιουλίου του 1984 στο Σααρμπρύκεν[3], οι δυο αυτές χώρες μαζί με τις χώρες της Μπενελούξ υπέγραψαν την Συμφωνία του Σένγκεν με σκοπό την προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, την καθιέρωση της ελεύθερης κυκλοφορίας για όλους τους υπήκοους των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία και των εμπορευμάτων τους, καθώς και την αστυνομική και δικαστική συνεργασία.[4]
Από τις 19 Ιουλίου του 1990, σταδιακά υπέγραψαν την Συμφωνία οι: Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Αυστρία και πέντε χώρες που συμμετείχαν στη Βόρεια Ένωση Διαβατηρίων: Δανία, Φινλανδία, Ισλανδία, Νορβηγία και Σουηδία.
Τα δεδομένα που είναι αποθηκευμένα στο SIS είναι προσβάσιμα από τις χώρες που συμμετέχουν στη Σύμβαση Εφαρμογής της Συμφωνίας Σένγκεν (SAAC). Οι αρχικά πέντε χώρες που συμμετείχαν ήταν οι: Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο.[5]
Από την καθιέρωση της συμφωνίας 21 επιπλέον χώρες έχουν υπογράψει και ανήκουν στην Ζώνη Σένγκεν και πιο συγκεκριμένα αυτές είναι: Αυστρία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Δανία, Ισλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λίχτενσταϊν, Μάλτα, Νορβηγία, Πολωνία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία, Φινλανδία, Τσεχία, Ελβετία, Σουηδία, Εσθονία. Προς το παρόν το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν χρησιμοποιείται από 26 χώρες.[6]
Η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίες δεν υπέγραψαν τη Συμφωνία του Σένγκεν, συμμετέχουν στη συνεργασία Σένγκεν σύμφωνα με την Συνθήκη του Άμστερνταμ, η οποία ενσωμάτωσε το κεκτημένο του Σένγκεν στο Ευρωπαϊκό Δικαίο επιτρέποντας σε χώρες να συμμετέχουν εν μέρει ή εξολοκλήρου στη Συμφωνία του Σένγκεν.
Το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν αποτελείται από:
Κάθε κράτος μέλος της Ζώνης Σένγκεν απαιτείται να εξασφαλίζει τα δεδομένα να είναι έγκυρα και ακριβή, ενημερωμένα και νόμιμα καταχωρημένα στο σύστημα, καθώς και να σέβεται τους γενικούς κάνονες για την επεξεργασία δεδομένων.
Το SIS έχει υψηλές απαίτησες όσον άφορα την ποιότητα και την προστασία των δεδομένων. Ο βασικός του κάνονας είναι ότι κάθε χώρα που υποβάλλει μια καταχώριση είναι υπεύθυνη για το περιεχόμενό της. To Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν απαιτεί από κάθε χώρα μέλος της Ζώνης Σένγκεν να δεσμεύεται την ενίσχυση την αποφάσεών της σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα προστασίας των δεδομένων και να υποβάλει ετήσια έκθεση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Προστασίας Δεδομένων (ΕΣΠΔΒ) για τον αριθμό αιτημάτων πρόσβασης δεδομένων και διόρθωσης ανακριβειών που δέχονται, καθώς και για τον όγκο των δικαστικών υποθέσεων και των αποτελεσμάτων τους.[8]
Τα δεδομένα που καταχωρούνται σε αυτήν την μεγάλης κλίμακας βάση δεδομένων σχετίζονται με:
Το περιεχόμενο των καταχωρήσεων είναι:
Η δεύτερη γενιά του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν (SIS II), η οποία τέθηκε σε εφαρμογή στις 9 Απριλίου του 2013, χαρακτηρίζεται από βελτιωμένες λειτουργίες, όπως τη δυνατότητα χρήσης βιομετρικών δεδομένων, τη δημιουργία νέων τύπων καταχωρήσεων και τον συντονισμό πολλών καταχωρήσεων σε μία. Όλα αυτά μετέτρεψαν το σύστημα από αναζήτησης σε έρευνας, έτσι ώστε πληροφορίες για ένα ύποπτο άτομο να μπορούν να συνδεθούν με πληροφορίες για άλλα άτομα ή αντικείμενα.[11]
Το SIS II εξασφαλίζει ισχυρή προστασία των δεδομένων που καταχωρούνται σε αυτό. Πρόσβαση στο σύστημα έχουν ορισμένες αρχές και πιο συγκεκριμένα έχουν η εθνική αρχή συνοριακών ελέγχων, η αστυνομία, οι τελωνειακές αρχές, οι δικαστικές αρχές, οι αρχές έκδοσης αδειών κυκλοφορίας οχημάτων και οι αρχές θεώρησης. Οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα πρόσβασης σε δεδομένα του συστήματος που σχετίζονται με το πρόσωπό του και μπορεί να αιτηθεί στην αρμόδια δημόσια αρχή την διόρθωση ή την διαγραφή των προσωπικών του δεδομένων.[12][13]