Τάγμα του Οσμανιέ
| Τάγμα του Οσμανιέ | |
|---|---|
 Παράσημο Γ’ Τάξης του Τάγματος | |
| Απονομή από Οθωμανό Σουλτάνο | |
| Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Τύπος | Παράσημο |
| Επιλεξιμότητα | Πολίτες και στρατιωτικοί |
| Απονομή για | Εξέχουσες υπηρεσίες στο Κράτος |
| Στατιστικά | |
| Καθιερώθηκε | 1862 |
| Κατάταξη | |
| Επόμενο (ανώτερο) | Τάγμα της Τιμής |
 Διεμβολή | |
Το Τάγμα του Οσμανιέ ή Οσμανίγιε και Οσμανιγιέ (τουρκικα: Osmanlı Devlet Nişanı) ήταν στρατιωτικό παράσημο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το παράσημο δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 1862 από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Αζίζ[1]. Με την κατάργηση του Τάγματος της Τιμης (Nişan-i Iftikhar), το παράσημο αυτό έγινε η δεύτερη πιο μεγάλη διάκριση στην Αυτοκρατορία, κάτω μόνο από το Τάγμα της Διάκρισης (Nişan-i Imtiyaz). Το απένειμε ο Σουλτάνος σε δημοσίους υπαλλήλους και στρατιωτικούς ηγέτες με εξέχουσες υπηρεσίες προς του Κράτος. Γενικά δεν γινόταν απονομή σε γυναίκες, αλλά φαίνεται ότι είχαν γίνει εξαιρέσεις κατά την κρίση του Σουλτάνου. Το Τάγμα αρχικά είχε τρεις τάξεις. Το 1867 επεκτάθηκε σε τέσσερεις, συν μία πρώτης τάξης στολισμένη με μπριγιάντια ή διαμάντια (αυτό δεν περιλαμβάνει της παρασημοφορήσεις με σπάθες, οι οποίες δεν αποτελούσαν ξεχωριστή, αλλά ήταν ξεχωριστή διάκριση). Το Τάγμα περιοριζόταν (για Τούρκους αποδέκτες) σε 50 άτομα για την πρώτη τάξη, 200 για τη δεύτερη, 1.000 για την Τρίτη, και 2.000 άτομα για την τέταρτη τάξη. Αρχικά, κάποιος δεν μπορούσε να λάβει το παράσημο Πρώτης Τάξης αν δεν είχε λάβει πρώτα το Παράσημο Μετζιτιέ Πρώτης Τάξης, αλλά κατά την 33χρονη βασιλεία του Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, οι περισσότεροι από αυτούς τους περιορισμούς είχαν αγνοηθεί, και οι πρώτες τάξεις απονέμονταν ελεύθερα. Μια Πέμπτη Τάξη προστέθηκε το 1893[1].
Από το 1915 ως το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όλες οι τάξεις μπορούσαν να απονεμηθούν με σπάθες αν απονέμονταν για κατορθώματα σε πολεμικές επιχειρήσεις[1].
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αστέρας του Παράσημου είναι ένα επτάκτινο αστέρι σε σκούρο πράσινο σμάλτο, με τρεις κοντές αργυρές ακτίνες μεταξύ της κάθε κορυφής του αστεριού. Το κέντρο είναι από χρυσό σε κόκκινο σμάλτο, που περιβάλλεται με πράσινο σμάλτο. Στο κεντρικό κόκκινο μέρος υψώνεται χρυσή ημισέληνος, με καλλιγραφική επιγραφή "Στηριζόμενος στην Βοήθεια του Παντοδύναμου Θεού, Αμπουλαζίζ Χαν, Ηγεμόνας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας". Το πίσω μέρος του παράσημου είναι αργυρό, και φέρει ένα στρατιωτικό θυρεό και τη χρονολογία 699, το χρόνο ίδρυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Αστέρας κρέμεται από μια χρυσή ημισέληνο με αστέρι που κοιτάν προς τα πάνω[2]. Ο Αστέρας μόνος του το ίδιο κέντρο πάνω σε επτάκτινο αστέρι σε παρατεταγμένες ακτίνες. Ο Αστέρας Πρώτης Τάξης κανονικά είναι 10 εκατοστά, ενώ το Δεύτερης Τάξης 9 εκατοστά, με την Οθωμανική νομισματική σφραγίδα στο πίσω μέρος[3].
Έλληνες αποδέκτες του παράσημου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μεταξύ άλλων, στους Έλληνες που έγιναν αποδέκτες του παράσημου περιλαμβάνονται οι:
- Καπτάν Γιώργης Κωνσταντινίδης (1828-1906), Πλοιοκτήτης, έμπορος, προύχοντας και μετέπειτα δήμαρχος Κερασούντας[4]
- Χαρίλαος Τρικούπης (1832-1896) Παράσημο Πρώτης Τάξης[5]
- Ιωακείμ Γ΄ (1834-1912)[6]
- Άνθιμος Ζ΄ (περ. 1835-1913) Παράσημο Πρώτης Τάξης[7]
- Επαμεινώνδας Σταματιάδης (1835-1901)[8]
- Στέφανος Μουσούρος (1841-1906), Παράσημο Δεύτερης Τάξης
- Στέφανος Δραγούμης (1842-1923)[9]
- Όσιος Γρηγόριος Καλλίδης (1844-1925), Ιεράρχης και Όσιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Παράσημο Δεύτερης Τάξης[10]
- Κωνσταντίνος Μακρής (1850-1920), Ιατρός και συγγραφέας από την Αρτάκη Κυζίκου[11]
- Γέρων Αθανάσιος Λαυριώτης (1867-1940), Κατά κόσμον Σπυρίδων Καμπανάος, μοναχός και γιατρός[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Australian War Memorial
- ↑ Royal Order of Osmanieh, 1st class. Badge and sash. Possibly belonged to Edward VII, Collection
- ↑ «Order of Osmanieh Grand Officer 2nd class neck badge and breast star». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015.
- ↑ σελ. 18
- ↑ σελ 93
- ↑ «σελ 236» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015.
- ↑ [1]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015.