Στα μαθηματικά , ταυτοτική συνάρτηση (ή ταυτοτική απεικόνιση ) λέγεται η συνάρτηση που αντιστοιχεί κάθε στοιχείο στον εαυτό της. Πιο συγκεκριμένα, για ένα σύνολο
S
{\displaystyle S}
, η ταυτοτική συνάρτηση στο
S
{\displaystyle S}
είναι η συνάρτηση
i
d
S
:
S
→
S
{\displaystyle \mathrm {id} _{S}:S\to S}
, η οποία ικανοποιεί για κάθε στοιχείο
x
∈
S
{\displaystyle x\in S}
,
i
d
S
(
x
)
=
x
{\displaystyle \mathrm {id} _{S}(x)=x}
.[ 1] :3 [ 2] :67 [ 3] :38
Η ονομασία
i
d
S
{\displaystyle \mathrm {id} _{S}}
είναι συντομογραφία της λατινικής λέξης identity που σημαίνει ταυτότητα. Όταν το σύνολο
S
{\displaystyle S}
είναι ξεκάθαρο από τα συμφραζόμενα, μπορεί να παραληφθεί, και η συνάρτηση γράφετε ως
i
d
{\displaystyle \mathrm {id} }
.[ 4] :22
Παραδείγματα ταυτοτικών συναρτήσεων
Ταυτοτική συνάρτηση στο σύνολο
S
=
{
α
,
β
,
γ
,
δ
}
{\displaystyle S=\{\alpha ,\beta ,\gamma ,\delta \}}
.
Για τους φυσικούς αριθμούς , η ταυτοτική συνάρτηση ικανοποιεί
i
d
N
(
1
)
=
1
,
i
d
N
(
2
)
=
2
,
i
d
N
(
3
)
=
3
,
…
{\displaystyle \mathrm {id} _{\mathbb {N} }(1)=1,\mathrm {id} _{\mathbb {N} }(2)=2,\mathrm {id} _{\mathbb {N} }(3)=3,\ldots }
.
Για το πεπερασμένο σύνολο
S
=
{
α
,
β
,
γ
,
δ
}
{\displaystyle S=\{\alpha ,\beta ,\gamma ,\delta \}}
, η ταυτοτική συνάρτηση δίνεται από
i
d
S
(
α
)
=
α
,
i
d
S
(
β
)
=
β
,
i
d
S
(
γ
)
=
γ
,
i
d
S
(
δ
)
=
δ
{\displaystyle \mathrm {id} _{S}(\alpha )=\alpha ,\mathrm {id} _{S}(\beta )=\beta ,\mathrm {id} _{S}(\gamma )=\gamma ,\mathrm {id} _{S}(\delta )=\delta }
.
Η συνάρτηση είναι επί , καθώς για κάθε στοιχείο
s
∈
S
{\displaystyle s\in S}
,
i
d
S
(
s
)
=
s
{\displaystyle \mathrm {id} _{S}(s)=s}
.[ 5] :173
Η συνάρτηση είναι ένα προς ένα , καθώς καθώς αν για δύο στοιχεία
s
1
,
s
2
∈
S
{\displaystyle s_{1},s_{2}\in S}
έχουμε ότι
i
d
S
(
s
1
)
=
i
d
S
(
s
2
)
{\displaystyle \mathrm {id} _{S}(s_{1})=\mathrm {id} _{S}(s_{2})}
, τότε
s
1
=
s
2
{\displaystyle s_{1}=s_{2}}
.
Έστω
X
{\displaystyle X}
και
Y
{\displaystyle Y}
δύο σύνολα και
X
→
Y
{\displaystyle X\to Y}
το σύνολο όλων των συναρτήσεων από το
X
{\displaystyle X}
στο
Y
{\displaystyle Y}
. Η συνάρτηση
i
d
X
{\displaystyle \mathrm {id} _{X}}
είναι η δεξιά αντίστροφη ως προς τη σύνθεση συνάρτησης , καθώς για κάθε συνάρτηση
f
∈
X
→
Y
{\displaystyle f\in X\to Y}
, ισχύει ότι για κάθε
x
∈
X
{\displaystyle x\in X}
(
f
∘
i
d
X
)
(
x
)
=
f
(
i
d
X
(
x
)
)
=
f
(
x
)
{\displaystyle (f\circ \mathrm {id} _{X})(x)=f(\mathrm {id} _{X}(x))=f(x)}
.
Αντίστοιχα, η συνάρτηση
i
d
Y
{\displaystyle \mathrm {id} _{Y}}
είναι η αριστερή αντίστροφη .[ 3] : 38-39
↑ 1,0 1,1 Αδάμ, Μ.· Χατζάρας, Ι.· Ασημάκης, Ν. (2016). Μαθηματική Ανάλυση . Αθήνα: ΣΕΑΒ. ISBN 978-960-603-392-6 .
↑ Κουκλάδας, Α.· Γεωργιακάκης, Π. (1974). Άλγεβρα 1: Ακολουθίαι Συναρτήσεις . Αθήνα.
↑ 3,0 3,1 Μαμούρης, Αθανάσιος (1977). Συναρτήσεις Λυμένα Θέματα: για τους υποψηφίους ανωτάτων σχολών και τους μαθητάς λυκείων . Αθήνα.
↑ Μπούλιαρης, Μ. (1981). Συναρτήσεις: Ύλη κορμού επιλογής Γ'Λυκείου . Αθήνα: Κέντρο Μαθηματικών Μελετών.
↑ Fraleigh, John B. (2013). A first course in abstract algebra (7η έκδοση). Harlow, Essex: Pearson Education. ISBN 9781292037592 .
↑ Θεοχάρη-Αποστολάκη, Θεοδώρα (2015). Εισαγωγή στην Θεωρία Ομάδων . Αθήνα: ΣΕΑΒ. ISBN 978-960-603-334-6 .