Ταχμάσπ Β΄ της Περσίας

Ταχμάσπ Β΄ της Περσίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Δεκεμβρίου 1704
Ισφαχάν
Θάνατος11  Φεβρουαρίου 1740[1][2]
Σαμπζεβάρ
Χώρα πολιτογράφησηςΙράν
ΘρησκείαΙσλάμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΑμπάς Γ΄ της Περσίας
ΓονείςΣολτάν Χοσεΐν
ΑδέλφιαRaziya Sultan
ΟικογένειαΣαφαβίδες
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΣάχης (1729–1732)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ταχμάσπ Β΄, περσικά: طهماسب‎‎ ή تهماسب Tahmâsb, (1704; – 11 Φεβρουαρίου 1740) ήταν ένας από τους τελευταίους Σαφαβίδες ηγεμόνες της Περσίας (Ιράν).

Το όνομα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Tαχμάσπ" (περσικά: طهماسب‎‎ Ταχμάσμπ) είναι ένα νέο περσικό όνομα, που τελικά προέρχεται από το παλαιό ιρανικό *ta(x)ma-aspa, που σημαίνει «έχοντας γενναία άλογα». [3] Το όνομα είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις ενός ονόματος από το Σαχναμέχ, που χρησιμοποιείται από μία δυναστεία της ισλαμικής εποχής με έδρα το Ιράν. [4] Στο Σαχναμέ, ο Tαχμάσπ είναι ο πατέρας του Zαάβ, τού προτελευταίου σάχη της δυναστείας των Πισνταντιάν. [5]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ταχμάσπ ήταν γιος τού Σολτάν Χοσεΐν, τού σάχη τού Ιράν εκείνη την εποχή. Όταν ο Σολτάν Χοσεΐν αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τους Αφγανούς το 1722, ο πρίγκιπας Tαχμάσπ ήθελε να διεκδικήσει τον θρόνο. Από την πολιορκημένη πρωτεύουσα των Σαφαβιδών, το Ισπαχάν, κατέφυγε στην Ταμπρίζ, όπου ίδρυσε κυβέρνηση. Κέρδισε την υποστήριξη των σουνιτών μουσουλμάνων τού Καυκάσου (ακόμη και των προηγουμένως επαναστατημένων Λεζγκίων), καθώς και πολλών φυλών Κιζιλμπάς (συμπεριλαμβανομένων των Αφσάρ, υπό τον έλεγχο τού -μελλοντικού ηγεμόνα του Ιράν- Ναντέρ Σαχ).

Ρωσο-περσικός πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούνιο του 1722 ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας, τσάρος της γειτονικής Ρωσικής Αυτοκρατορίας, κήρυξε τον πόλεμο στο Ιράν των Σαφαβιδών σε μία προσπάθεια να επεκτείνει τη ρωσική επιρροή στις περιοχές της Κασπίας και τού Καυκάσου και να αποτρέψει την αντίπαλό του, την Οθωμανική αυτοκρατορία, από εδαφικά κέρδη στην περιοχή, σε βάρος του παρακμιακού Ιράν των Σαφαβιδών.

Η ρωσική νίκη επικυρώθηκε με την εκχώρηση από τους Σαφαβίδες εδαφών τού Ιράν στον Βόρειο και Νότιο Καύκασο και τη σύγχρονη ηπειρωτική χώρα τού Βόρειου Ιράν, που περιλαμβάνει τις πόλεις Ντένμπεντ (νότιο Νταγκεστάν) και Μπακού και τα κοντινά γύρω εδάφη τους, καθώς και τις επαρχίες Γκιλάν, Σιρβάν, Mαζανταράν, και Aστραμπάντ στη Ρωσία σύμφωνα με τη συνθήκη της Αγίας Πετρούπολης (1723) . [6]

Ο Ταχμάσπ Β΄ κέρδισε επίσης τελικά την αναγνώριση τόσο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και της Ρωσίας, που η καθεμία ανησυχούσε μήπως η άλλη αποκτούσε υπερβολική επιρροή στο Ιράν. 

Μέχρι το 1729, ο Tαχμάσπ Β΄ είχε τον έλεγχο τού μεγαλύτερου μέρους της χώρας. Αμέσως μετά την ανόητη οθωμανική εκστρατεία τού 1731, καθαιρέθηκε από τον μελλοντικό Nαντέρ Σαχ το 1732 υπέρ τού γιου του, Aμπάς Γ΄. Και οι δύο δολοφονήθηκαν στο Σαμπζεβάρ το 1740 από τον μεγαλύτερο γιο τού Nαντέρ Σαχ, Ρεζά-κολί Μιρζά.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119375184. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 286793. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Hinz 1975, σελ. 232.
  4. ↑ Ansari 2012, σελ. 25 (see note 74).
  5. ↑ Justi 1895, σελ. 319.
  6. ↑ William Bayne Fisher, P. Avery, G. R. G. Hambly, C. Melville. The Cambridge History of Iran, Volume 7 Cambridge University Press, 10 okt. 1991 (ISBN 0521200954) p 319

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ansari, Ali Mir (2012). The Politics of Nationalism in Modern Iran. Cambridge University Press. ISBN 978-0521687171. 
  • Newman, Andrew J. (2008). Safavid Iran: Rebirth of a Persian Empire. I.B.Tauris. σελίδες 1–281. ISBN 9780857716613. 
  • Hinz, Walther (1975). Altiranisches Sprachgut der Nebenüberlieferungen (στα Γερμανικά). 3. Wiesbaden: Otto Harrassowitz. 
  • Justi, Ferdinand (1895). Iranisches Namenbuch (στα Γερμανικά). Marburg: N. G. Elwert’sche Verlagsbuchhandlung. 
  • Babaie, Sussan (2004). Slaves of the Shah: New Elites of Safavid Iran. I.B.Tauris. σελίδες 1–218. ISBN 9781860647215. 
  • Roemer, H.R. (1986). «The Safavid period». The Cambridge History of Iran, Volume 5: The Timurid and Safavid periods. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 189–351. ISBN 9780521200943. 
  • Lawrence Lockhart, Nadir Shah (London, 1938)
  • The Armenian Rebellion of the 1720s and the Threat of Genocidal Reprisal, Armen Ayvazyan, Yerevan 1997

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tahmasp II στο Wikimedia Commons